1-حضرت امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام و عبدا...بن جعفر به راه حج مى‏رفتند، توشه آنان گم شد، گرسنه و تشنه به خیمه‏اى رسیدند که پیرزنى در آن زندگى مى‏کرد.از او آب خواستند که در جواب گفت: این گوسپند را بدوشید و شیرش را با آب بیامیزید و بیاشامید.چنین کردند، سپس از او غذا خواستند که گفت: همین گوسپند را داریم، بکشید و بخورید.یکى از آنان گوسپند را ذبح و از گوشتش مقدارى بریان کرد، همه خوردند و سپس همانجا به خواب رفتند.هنگام رفتن به پیرزن گفتند: ما از قریشیم و به حج مى‏رویم، اگر باز گشتیم نزد ما بیا، با تو به نیکى رفتار خواهیم کرد و رفتند.شوهر زن که آمد و از جریان خبر یافت، گفت: واى بر تو! گوسپند مرا براى مردمى ناشناس مى‏کشى آنگاه مى‏گویى از قریش بودند؟!روزگارى گذشت و کار بر پیرزن سخت شد، از آن محل کوچ کرده، عبورش به مدینه افتاد، حضرت امام حسن علیه السلام او را دید و شناخت.پیش رفت و گفت: مرا مى‏شناسى؟ گفت: نه، فرمود: من همانم که در فلان روز مهمان تو شدم و دستور داد تا هزار گوسپند و هزار دینار زر به او دادند، آنگاه او را نزد برادرش حسین علیه السلام فرستاد، آن حضرت نیز به همان اندازه به او بخشید و او را نزد عبدا...بن جعفر فرستاد و او نیز عطایى همانند آنان به او داد!
2-روزى غلام سیاهى را دید که گرده نانى در پیش نهاده یک لقمه مى‏خورد و یک لقمه به سگى مى‏دهد، از او پرسید: چه چیز تو را به این کار وا مى‏دارد؟ گفت: شرم مى‏کنم که خود بخورم و به او ندهم، حضرت امام حسن علیه السلام فرمود: از اینجا حرکت نکن تا من برگردم.خود نزد صاحب آن غلام رفت، او را خرید، باغى را هم که در آن زندگى مى‏کرد خرید، غلام را آزاد کرد و باغ را بدو بخشید.
3-عربى به محضر امام حسن علیه السلام آمد.فرمود: هرچه ذخیره داریم به او بدهید، بیست هزار درهم بود، همه را به عرب دادند، گفت: مولاى من! اجازه ندادى که حاجتم را بگویم و مدیحه‏اى در شأنت بخوانم، حضرت در پاسخ اشعارى انشا کرد به این مضمون: بیم فروختن آبروى آن کس که از ما چیزى مى‏خواهد موجب مى‏شود که ما پیش از درخواست او بدو ببخشیم‏.
4-فروتنى حضرت امام حسن علیه السلام و تواضع آن انسان الهى چنان بود که: روزى بر گروهى تهیدست مى‏گذشت و آنان پاره‏هاى نان را بر زمین نهاده، روى زمین نشسته بودند و مى‏خوردند، چون حضرت امام حسن علیه السلام را دیدند گفتند: اى پسر رسول خدا! بیا و با ما هم غذا شو! به شتاب از مرکب به زیر آمد و گفت: خدا متکبران را دوست ندارد و با آنان به خوردن غذا مشغول شد.سپس همه آنان را به میهمانى خود دعوت فرمود، هم به آنان غذا داد و هم لباس‏.

عامله یهودی
خواهر روحانی در کلاس مدرسه مقابل دانش آموزان نوجوان، ایستاده بود.او در حالی که یک سکه یک دلاری نقره در دستش بود گفت: «به دختر یا پسری که بتواند نام بزرگترین مردی را که در این دنیا زیسته است بگوید، این یک دلاری را جایزه می دهم.»یک پسر خردسال ایتالیایی گفت: «منظورتان میکل آنژ نیست؟»خواهر روحانی جواب داد: «خیر، میکل آنژ یک هنرمند برجسته به حساب می آید، لکن بزرگترین مردی که دنیا به خود دیده نیست.»یک دختر خردسال یونانی گفت: «آیا ارسطو بود؟»خواهر روحانی جواب داد: «خیر، ارسطو یک متفکر بزرگ و پدر علم منطق بود اما بزرگترین مردی که در دنیا زندگی می کرده، نیست.»بالاخره یک پسر خردسال یهودی گفت: «می دانم چه کسی است، او عیسی مسیح است.»خواهر روحانی جواب داد صحیح است و یک دلاری را به او داد.خواهر روحانی که از جواب پسربچه یهودی قدری شگفت زده شده بود در زنگ تفریح او را در زمین ورزش یافت و از او پرسید: «آیا واقعا اعتقاد داری که عیسی مسیح بزرگترین مردی است که دنیا به خود دیده؟پسربچه جواب داد: «البته نه، هرکسی می داند که بزرگترین مرد موسی بود.اما معامله شوخی بردار نیست.»

امضاء منشور سازمان ملل متحد در سانفرانسیسکو (1945م)
از اواسط جنگ جهانی دوم، دولت‏های قوی به فکر تأسیس سازمانی بین المللی افتادند که بتواند از وقوع جنگ‏ها جلوگیری کرده و در مواقع بروز اختلاف و جنگ، در راه پایان آن تلاش کند.از این روز در سال 1941م، سران دولت‏های آمریکا و انگلیس، منشوری مشتمل بر 8 ماده امضا نمودند که بعدها به مناسبت محل امضاء در اقیانوس اطلس، به منشور آتلانتیک اشتهار یافت.دولت‏های دیگر نیز با پذیرفتن متن منشور، به صف امضاکنندگان آن پیوستند و بدین ترتیب، مقدمات تأسیس سازمان ملل متحد به وجود آمد.در جریان مباحثات مربوط به تنظیم اساسنامه سازمان ملل متحد، قسمت اعظم اختیارات اجرایى سازمان، به شورای امنیت سازمان ارجاع شد که پنج کشور بزرگ آمریکا، شوروی سابق، انگلستان، فرانسه و چین عضو دائمی آن محسوب می‏شدند.با اصرار و پافشاری دولت شوروی، برای هر یک از پنج عضو دائمی شورای امنیت، حق وتو منظور شد، بدین معنی که هر یک از این پنج کشور می‏توانستند تصمیمات اتخاذ شده از طرف اکثریت اعضای شورای امنیت را باطل و بی‏اعتبار سازند.سرانجام پس از تبادل نظرها و مطالعات نهایى، این منشور در 26 ژوئن 1945م به تصویب نمایندگان کشورها رسید و مقدمه تشکیل سازمان ملل متحد در اکتبر همان سال به وجود آمد.هرچند تدوین‏کنندگان منشور سازمان ملل قصد داشتند از بروز حوادث و مسائلی که منجر به جنگ می‏شود پیشگیری کنند، اما متأسفانه این سازمان توفیق چندانی در نیل به اهداف اصلی خود نداشته است.هم‏چنین وجود حق وتو برای پنج کشور عضو دائم شورای امنیت، تصمیمات این شورا را در صورتی که مغایر با منافع آنان باشد، بی‏اثر کرده است.علاوه بر آن مجمع عمومی سازمان ملل متحد از قدرت اجرایی برای اجرای مصوبات خود برخوردار نیست.

روز استقلال کشور آفریقایی "سومالی" از استعمار انگلستان (1960م)
کشور سومالی در قرون گذشته کمتر مستقل بوده است.در سال 1884م انگلیس قسمتی از سومالی را تحت‏الحمایه خود کرد و 5 سال بعد، ایتالیا نیز قسمت‏های دیگری از آن را به مستعمره خود تبدیل نمود.در این میان قیامِ محمدبن عبداللَّه حسان بر ضد انگلیسی‏ها که از سال 1901 تا 1920م طول کشید به جایى نرسید.سازمان ملل متحد در سال 1950م از ایتالیا درخواست کرد.زمینه استقلال سومالی را فراهم کند.در 26 ژوئن سال 1960، سومالی استقلال خود را از انگلستان، و در اول ژوئیه 1960م از ایتالیا اعلام نمود.سومالی دو روز ملی دارد یکی روز اول ژوئیه که روز اتحاد نام گرفت و در این روز کشور سومالی تشکیل شد و دیگری 21 اکتبر است.سومالی در شرق قاره افریقا و کناره اقیانوس هند و خلیج عدن قرار دارد.این کشور با بیش از 637 هزار کیلومتر مربع مساحت، با کشورهای کنیا، اتیوپی و جیبوتی همسایه است.

روز ملی و استقلال "ماداگاسکار" از استعمار فرانسه (1960م)
کشور جزیره‏ای جمهوری دموکراتیک ماداگاسکار یا مالاگاسی با 587041 کیلومتر مربع وسعت، در جنوب شرق قاره افریقا و در شرق تنگه موزامبیک واقع شده است.بیش از نیمی از مردم، پیرو مذاهب بومی و بیش از 40 درصد مسیحی و درصدی نیز مسلمان می‏باشند.پایتخت ماداگاسکار شهر آنتاناناریوو و شهرهای مهم آن عبارتند از: تواماسینا، ماهاجارگا و تولیارا.واحد پول ماداگاسکار، فرانک مالاگاسی است و زبان رسمی مردم ماداگاسکار، مالاگاسی و فرانسوی است.از اواسط قرن هجدهم میلادی، رقابت استعمارگران انگلیس و فرانسه برای تسلط بر کشور آفریقایى ماداگاسکار آغاز شد و این جزیره، بارها بین این دو کشور استعمارگر دست به دست گردید، تا این که در اواخر قرن نوزدهم، به تصرف قطعی فرانسه درآمد.اما مردم این سرزمین در برابر فرانسویان دست به قیام‏های متعددی زدند، هرچند در این میان، افراد زیادی نیز به خاک و خون کشیده شدند.ازجمله در قیام 1947م حدود هشتاد هزار تن از مردم ماداگاسکار کشته شدند.این قیام‏ها سرانجام به اعطای خودمختاری در 1958 و استقلال کامل این کشور در 26 ژوئن 1960م انجامید.

اختراع سینمای ناطق توسط "جان سابتیل" امریکایی (1927م)
از ابتدای کار سینما، کوشش‏های بسیاری صورت گرفت تا فیلم‏های ناطق ساخته شود.تا قبل از اختراع سینمای ناطق، فیلم‏هایى که در سینماهای محدود و معدود آن زمان نمایش داده می‏شد، صامت بود یعنی سخن و صدایى از بازیگران شنیده نمی‏شد و بیننده به نیروی خیال باید مقصود هنرپیشه را درک می‏کرد.در سال 1926م، صداهای مختلف و موسیقی‏های متنوع با موفقیت در فیلم‏های سینمایی به کار گرفته شد و یک سال بعد، در بیست و ششم ژوئن 1927م، یکی از دست اندرکاران امور سینما و متخصص فنی آمریکا به نام جان سابتیل موفق شد صدای گفتگوی بازیگران را نیز در بین دیگر صداها وارد کند.اولین فیلم ناطق جهان "خواننده جاز" نام داشت.

دکتر کریستین سنوکْ هورگرونْژْ، اسلام‏شناس و مستشرق معروف هلندی در هشتم فوریه 1857م در هلند به دنیا آمد.وی تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دکترا از دانشگاه لیدن هلند ادامه داد و سپس در مسائل و مبانی اسلامی نیز تا آنجا مطالعه کرد که به عنوان مدرس فقه اسلامی مشغول تحصیل گردید.دکتر اِسْنوک مدتی نیز به عنوان مستشار رسمی امور اسلامی و عربی حکومت جزایر هند شرقی در جنوب شرقی آسیا مشغول به کار شد و در عین حال در دانشگاه‏های هلند، کلمبیا، دمشق و قاهره، به تدریس و تحقیق پرداخت.وی بر اثر مطالعات و تتبعات خود، به حقانیت دین مبین اسلام پی برد و اسلام را به عنوان دین خود اختیار نمود و با نام عبدالغفار وارد مکه شد.اِسْنوک پنج ماه در مکه اقامت گزید و در این مدت به فراگیری زبان و لهجه‏های قبایل بَدَوی و ادبیات بادیه پرداخت.وی هم‏چنین در آداب و رسوم و عادات اهل مکّه به تحقیق و بررسی مشغول شد که نتایج این پژوهش‏ها را در کتابی نیز منتشر ساخت.بااین حال کنسول فرانسه مقیم جدّه نسبت به اِسْنوک حسادت ورزید و بدگویى وی از این دانشمند نومسلمان نزد کارکنان دولت عثمانی باعث شد که او را به بیرون آمدن از مکه ناگزیر سازند.از این رو دکتر اِسْنوک پیش از فرارسیدن موسم حج سال 1886م به هلند بازگشت و کارهای علمی خود را ادامه داد.از اِسْنوک آثار متعددی برجای مانده که المهدی، الحاجّ الی مکه، فقه اسلامی، زبان و ادبیات عربی و کتابی درباره اسلام در هفت جلد از آن جمله است و این آثار نشانگر دامنه کاری و تعمق وی در مسائل اسلامی می‏باشد.اِسْنوک جایگاه ممتازی در میان خاورشناسان در زمینه تحقیقات مربوط به اسلام به عنوان دین و قانون و موقعیت کنونی آن دارد.او دارای قدرت علمی فراوان در رشته اسلام شناسی و متخصص در فقه اسلامی و زبان و ادبیات عربی بود و بسیاری از خاورشناسان هلند، در مورد مباحث اسلامی، به وی که در این کار پیشقدم و مبتکر کم نظیری بود، مدیونند.وی سال‏های طولانی از عمر خود را به مطالعه در شرق گذراند و علاوه بر نگارش کتب متعدد در این زمینه، به عضویت مراکز علمی گوناگونی نائل آمد.تبحر علمی اِسْنوک در شرق‏شناسی تا آنجا بود که از طرف برخی از اسلام‏شناسان و خاورشناسان معروف غرب، به شیخ‏المستشرقین شهرت یافت.کریستین اِسْنوک هورگرونْژْ سرانجام در 26 ژوئن 1936م در 79 سالگی درگذشت.

به نام خداوند رحمتگر مهربان
اى اهل کتاب! پیامبر ما، که بسیارى از حقایق کتاب آسمانى را که شما کتمان مى‏کردید روشن مى‏سازد، به سوى شما آمد؛ و از بسیارى از آن، (که فعلا افشاى آن مصلحت نیست،) صرف نظر مى‏نماید.(آرى،) از طرف خدا، نور و کتاب آشکارى به سوى شما آمد.(15)خداوند به برکت آن، کسانى را که از خشنودى او پیروى کنند، به راه‏هاى سلامت، هدایت مى‏کند؛ و به فرمان خود، از تاریکیها به سوى روشنایى مى‏برد؛ و آنها را به سوى راه راست، رهبرى مى‏نماید.(16)آنها که گفتند: «خدا، همان مسیح بن مریم است‏»، به طور مسلم کافر شدند؛ بگو: «اگر خدا بخواهد مسیح بن مریم و مادرش و همه کسانى را که روى زمین هستند هلاک کند، چه کسى مى‏تواند جلوگیرى کند؟ (آرى،) حکومت آسمانها و زمین، و آنچه میان آن دو قرار دارد از آن خداست؛ هرچه بخواهد، مى‏آفریند؛ (حتى انسانى بدون پدر، مانند مسیح؛) و او، بر هر چیزى تواناست.»(17)
سوره مائذه



«دعا در تضرّع و فروتنى»
خداوندا تو را مى‏ستایم - و تو سزاوار سپاسى - در برابر احسانت به من، و فراوانى نعمتهایت بر من، و عطاى بزرگت به نزد من، و بر رحمتى که مرا به آن فضیلت دادى، و نعمتى که بر من فراوان فرمودى، زیرا که آنقدر به من عنایت کردى که شکر من - از آن قاصر است، و اگر احسان و لطف تو نسبت به من، و کمال نعمتت بر من در میان نبود، هرگز در به دست آوردن بهره‏ام، و اصلاح خویش موفق نمى‏شدم، این تو بودى که احسان را نسبت به من آغاز فرمودى، و کفایت در تمام کارهایم را روزى من نمودى، و رنج و زحمت بلا را از من گرداندى، و قضاى دهشت‏زا را از من منع کردى.خداوندا چه بسا بلاى جانکاه که از من گرداندى! و چه بسا نعمت فراوانى که دیده‏ام را به آن روشن ساختى! و چه بسا خوبی هاى ارجمندى که به من ارزانى داشتى! تویى که به وقت اضطرار دعایم را اجابت کردى، و به وقت درافتادن از لغزشم گذشتى، و حق مرا از دشمنان گرفتى.خداوندا وقتى به درگاهت به گدایى برخاستم تو را بخیل نیافتم، و چون قصد تو کردم تو را گرفته ندیدم، بلکه تو را شنونده دعایم، و عطا کننده خواسته‏هایم دیدم، و نعمتهاى تو را بر خود کامل دیدم در هر حالى از حالاتم، و هر زمانى از زمانهایم، تو نزد من ستوده‏اى، و احسانت در نظرم پسندیده است، جان و زبان و خرد من تورا مى‏ستایند، چنان ستایشى که به کمال و کنه شکر رسد، ستایشى که در نهایت خشنودى تو از من باشد، پس مرا از خشم خود رهایى ده.اى پناه من به وقتى که راه ها مرا خسته کند، و اى درگذرنده لغزشهایم، اگر عیب‏پوشى تو بر من نبود از رسوایان بودم، و اى دستگیر من از سر نصرت و یارى، اگر یارى تو نبود از شکست خوردگان بودم، و اى آن که سلاطین در پیشگاهت یوغ خوارى و ذلّت بر گردنهایشان نهاده‏اند، و از سطوت حضرتت در خوف و وحشتند، اى آن که سزاوارى که از تو پروا گیرند، اى آن‏که نامهاى نیکو از آن توست، از تو خواهش دارم که از من بگذرى، و مرا مورد مغفرت قرار دهى، چون از گناه پاک نیستم تا معذور باشم، و نیرومند نیستم تا پیروز شوم، و گریزگاهى ندارم که بگریزم، از تو مى‏خواهم که لغزشم را نادیده بگیرى، و از گناهانم که مرا دچار ساخته، و سراپایم را فرا گرفته و سبب هلاکتم شده پوزش مى‏طلبم، من از گناهانم در حال توبه به‏جانب تو گریخته‏ام پس توبه‏ام را بپذیر، به‏تو پناهنده شده‏ام پس پناهم بده، از تو - زنهار مى‏طلبم پس دست از یاریم مکش، سائل درگاهت هستم پس محرومم مگردان، دست به دامان توام پس رهایم مکن، دعاکننده‏ام پس نومیدم مساز.خداى من، تو را در حالى که مسکین، مستکین، ترسنده، هراسناک، بیمناک، فقیر و بیچاره درگاهت هستم خواندم، خداوندا، از ضعف نفسم که نمى‏توانم در آنچه دوستانت را وعده داده‏اى پیشى گیرم، و از آنچه دشمنانت را برحذر داشته‏اى دورى کنم، و از اندوه زیاد، و وسوسه‏هاى نفس خود به حضرتت شکایت آورده‏ام.خداوندا، مرا به نیت سوئم رسوا ننمودى، و به گناهم هلاک نساختى، تو را مى‏خوانم و تو مرا پاسخ مى‏گویى گرچه هنگامى‏که تو مرا مى‏خوانى در پاسخ تو کند هستم، و هر حاجتى که دارم از تو مى‏طلبم، و هر کجا که باشم رازم را پیش تو مى‏سپارم، پس غیر تو کسى را نمى‏خوانم، و به غیر حضرتت به احدى امید ندارم، لبّیک، لبّیک، تو شکایت شاکى به درگاهت را مى‏شنوى، و به کسى‏که به تو اعتماد کند رو مى‏آورى، و هرکه را به دامان رحمتت درآویزد رهایى مى‏دهى، و هرکه به تو پناهنده شود غمش را مى‏زدایى، خداوندا پس مرا به خاطر کمى شکرم از خیر دنیا و آخرت محروم مکن، و گناهانى را که از من خبردارى ببخش، اگر مرا عذاب کنى من آنم که بر خود ستم روا داشتم و از حدّ و مرز خود پاى نهادم و فرمانت را چنانکه باید مواظبت نکردم و از نصیب خویش از جانب تو غفلت ورزیدم، و چنانچه مرا مورد آمرزش قرار دهى پس تو مهربانترین مهربانانى.
صحیفه سجادیه