ثبت تاریخ انقلاب، ثواب دارد
مدیر دفتر تاریخ شفاهی با اشاره به دیدار فعالان حوزه تاریخ انقلاب اسلامی‌با رهبر معظم انقلاب گفت: ایشان در این جلسات فرموده‌اند که ثواب ثبت تاریخ انقلاب اگر از افرادی که جنگیدند بیشتر نباشد، برابر با ثواب مبارزان است. حجت‌الاسلام و المسلمین سعید فخرزاده، مدیر دفتر تاریخ شفاهی حوزه هنری، در گفت‌وگو با تسنیم گفت: تلاش ما در این مدت این بود که با تحقیق و مستندسازی که برای نگارش این آثار انجام می‌دهیم، کتاب‌هایی با درجه راستی و صداقت بالا و نزدیک به واقعیت به جامعه منتقل کنیم. وی ادامه داد: به‌جرأت می‌توانم بگویم که ما فردی همانند مقام معظم رهبری در امر مطالعه نداریم، حتی کتابداری که صبح تا شب با کتاب سروکار دارد، به‌اندازه ایشان کتاب نخوانده است.

مهارت‌های لازم برای راهنمایان گردشگری
یک کارشناس گردشگری گفت: بار اصلی آموزش راهنمایان گردشگری به دوش آژانس‌های مسافرتی است چون آن‌ها مهارت هدایت تورهای گردشگری را در عمل یاد می‌گیرند نه در کلاس. سهند عقدایی در گفتگو با مهر درباره فرآیند آغاز به فعالیت راهنمایان گردشگری گفت: موسسات آموزشی خوبی در ایران وجود دارند اما بیشتر آموزش آن‌ها بر پایه محفوظات است اما راهنمای تور و تورگردانی یک کار مهارتی است. در حوزه طبیعتگردی هم باید مهارت‌ها قوی باشد. در حوزه تورگردانی، راهنما باید کاریزما داشته باشد و بتواند مدیریت بحران کند.

برف، فقط سینماها را غافلگیر نکرد
محمد قاصد اشرفی، رئیس انجمن سینماداران ایران در گفت‌وگو با ایسنا درباره تاثیر بارش برف تهران در فروش سینماها بیان کرد: عملاً سینماها از بعدازظهر دوشنبه فروش خود را آغاز کردند، یکشنبه ۸ بهمن‌ماه که بارندگی شدت گرفت با وجود تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها تا بعد از ظهر هیچ سینمایی مشتری نداشت و به تدریج که هوا بهتر شد مشتری‌ها به دیدن فیلم‌هایی که علاقه‌مند بودند نشستند که البته این استقبال هم بسیار محدود بود.

فراخوان دفتر موسیقی برای ارائه پیشنهاد درباره شیوه‌نامه جشنواره فجر
دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌طی اقدامی‌جالب توجه از تمامی‌فعالان عرصه موسیقی درخواست کرد تا نظرات خود را درباره شیوه‌نامه برگزاری جشنواره موسیقی فجر ارائه دهند. به گزارش فارس، دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌با صدور اطلاعیه‌ای از تمامی‌فعالان عرصه موسیقی در تمام زمینه‌ها درخواست کرد تا پیشنهاد و نظر خود را درباره شیوه نامه برگزاری جشنواره موسیقی فجر ارایه دهند. در متن این اطلاعیه آمده است: «با احترام بدین وسیله از تمامی‌افراد حقیقی و حقوقی، هنرمندان، متخصصان و فعالان عرصه موسیقی کشور دعوت می‌شود؛ با عنایت به این که تدوین و تصویب شیوه نامه برگزاری جشنواره موسیقی فجر مراحل نهایی خود را سپری می‌کند هرگونه پیشنهاد و نظر کارشناسی خود را حداکثر تا تاریخ ٩٦/١١/٢٥ کتباً به این دفتر، ارسال نمایند.»

داروغه‌زاده: به دنبال فیلم‌های حاشیه‌دار بودم
دبیر سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر در نشست خبری در آستانه برگزاری این مراسم گفت: در آیین نامه امسال کمترین تغییرات را داشتیم. ما به هیچ عنوان علاقه‌مند به تغییر در آیین‌نامه جشنواره نیستیم ولی این مهم زمانی محقق می‌شود که دبیر جشنواره هرسال عوض نشود. راجع به فیلم آشغال‌های دوست‌داشتنی باید بگویم که این فیلم امسال پروانه نمایش دریافت و برای شرکت در جشنواره فیلم فجر فرم پر کرد؛ اما خودشان انصراف دادند. امسال ما در بخش اصلی جشنواره، یک سیمرغ بلورین داریم که به یکی از فیلمسازان اول جشنواره می‌دهیم. وی افزود: هر چقدر رسانه‌ها انتقاد کنند به نفع مدیران است،‌ چرا که نقص‌ها آشکار می‌شود و مدیر می‌تواند در صدد رفع آن برآید. گفته شد که فیلم‌های حاشیه‌دار در انتخاب کنار گذاشته شده‌اند، به هیچ عنوان این گفتمان صحت ندارد و هیچ بحثی درباره این موضوع مطرح نشده است. هیئت انتخاب جشنواره تا لحظه آخر در حال بررسی فیلم‌ها بوده‌اند. تمام فیلم‌هایی که در سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر به گونه‌ای هستند که می‌تواند بعد از جشنواره به راحتی پروانه نمایش دریافت کنند. البته من به شخصه به دنبال فیلم‌های حاشیه‌دار بودم.

گروه فرهنگ و هنر: برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر، برنده جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه از یازدهمین دوره جشن منتقدان و نویسندگان ایران، به‌تازگی جایزه ویژه فستیوال بین‌المللی جونیه را نیز دریافت کرده است؛ با این تفاوت که سری اول جوایز داخلی است و آخری در جایی خارج از مرزها آن‌هم کشور لبنان به فیلم «رگ خواب» تعلق گرفته است. آیا این جوایز فرقی با هم دارند؟ آیا فیلم، درصدد ارائه تصویری خاص از زن ایرانی بوده است که به کار جشنواره‌های خارجی بیاید یا تصویری خاص و منحصربه‌فرد ارائه کرده که در جشنواره‌های خارجی قابلیت تاویل و تعمیم پیدا کرده است؟
همه این سوال‌ها از زمانی که BBC فارسی برای آخرین اثر اکران‌شده «حمید نعمت‌ا...» گزارش رپورتاژگونه‌ای رفته است، بیش از پیش قابلیت بحث و بررسی یافته‌اند.
فقط خاورمیانه درگیر مسئله زن است!
نریتور ویدئوی BBC با این جمله گزارش خود را آغاز می‌کند: «مسئله زن، دغدغه مشترک همه ملت‌های خاورمیانه است. زن ایرانی هم در میان این ملت‌ها، زیر ذره‌بین است و چه پنجره‌ای دست‌یافتنی‌تر از سینمای ایران برای تماشای جایگاه این زن.» با این شروع، مسئله زن به مسئله ملت‌های خاورمیانه تقلیل پیدا می‌کند و از آن میان نیز زن ایرانی به عنوان نمونه‌ای ویژه مرکز توجه قرار می‌گیرد. آیا مسئله زن، واقعا محدود به خاورمیانه و ایران است؟ پرواضح است که قبول چنین ادعای گزافی، مستلزم کنار گذاشتن دست‌کم یک قرن تلاش‌ عمدتاناکام یا دیرهنگام زنان غربی برای گرفتن حق رای، درآمد برابر با مردان در صورت کار برابر و مشابه آن‌هاست؛ جنبش‌هایی که به علت خلأ مبانی معرفتی از انسان و به تبع آن زن، به جنبش‌های افراطی فمینیستی موج دو و سه منتهی شده و درسال‌های اخیر خود این جنبش‌ها، مزید برعلت شده‌اند. با تمام این‌ها شکل تیترزنی این شبکه فارسی‌زبان انگلیسی، اصرار دارد که مسئله زن را محدود به خاورمیانه و ایران جلوه دهد تا مخاطب زودباور و نامطلع خود را با روایتش از ماجرا همراه سازد.
مسئله تعمیم‌پذیری فیلم‌ها
مسئله تعمیم‌پذیری داستان‌ها و شخصیت‌های فیلم‌های اجتماعی، موضوعی است که خصوصا در دهه اخیر، مورد توجه کارشناسان داخلی و اهالی و علاقمندان سینما قرار گرفته است. طبیعتا نمی‌توان انتظار داشت که BBCفارسی از این حساسیت‌ها مطلع نباشد. از همین رو نریتور ادامه می‌دهد: «رگ خواب، حکایت زن امروز ایرانی است؛ زنی در جامعه‌ای پرنیرنگ که لیلا حاتمی‌در کالبدش فرو رفته تا تنهایی و درماندگی‌اش را بازی کند. این زن البته از نظر خالقش حمید نعمت‌‌ا... فقط زندگی خود را بازی می‌کند.» بنابراین نویسنده این نریشن، قائل به قدرت تعمیم‌پذیری «مینا» به تمام زنان ایرانی است که به واسطه شخصیت نمادین «کامران»، زندگی او در «جامعه‌ای پرنیرنگ» رقم خورده است. اما آیا فیلم از المان‌هایی برای تسری دادن شخصیت مرد داستان به تمام مردان ایرانی استفاده کرده است؟
کلیشه‌های متفاوت سینمای نعمت‌ا...
بدون‌شک رگ خواب، طابق النعل بالنعل، کلیشه‌های «مردان منفور قدرتمند فرصت‌طلب» و «زنان منفعل دلباخته» را دنبال می‌کند و کاراکتر جاافتاده زن در سینمای نعمت‌ا... که از قضا با تصویر لیلا حاتمی‌هم گره خورده است، در این فیلم در نوع خودش به تکامل می‌رسد. زنان این سینما با ویژگی‌هایی از جمله وابسته، بی‌اعتماد به نفس، تشنه محبت و ساده‌لوح شناخته می‌شوند که البته بیش از آن که این خصوصیات، آنان را منفور کند، ترحم‌برانگیز و رقت‌بار می‌سازد و مشخص است که این ویژگی‌ها لزوما بعد منفی زن را در فیلم‌های نعمت‌ا...، گزارش نمی‌کنند بلکه می‌خواهند از زوایه‌دید روان‌شناختی به چنین شخصیت‌هایی بنگرند. این زاویه‌دید البته صرفا محدود به زنان هم نمی‌شود بلکه مردان و به‌طورکلی انسان از بعد روان‌شناسانه نگریسته می‌شوند. به همین دلیل هم هست که فیلم عملا در ایجاد هم‌ذات‌پنداری در مخاطب به شدت درست عمل می‌کند. فیلم تا نیمه، در شرکت دادن مخاطب در لذت بردن از رابطه‌ای گرم و عاشقانه، همان‌قدر موفق عمل می‌کند که پس از آن در ایجاد نفرت از فریبکاری کامران، فریب‌خوردگی مینا و بیش از آن‌ها از رابطه غلطی که شکل گرفته است.
نعمت‌الله: همه فیلم‌ها استعاری نیستند
اما مسئله تعمیم‌پذیری همچنان به جای خودش باقی است و دعوای BBC با نعمت‌ا... ادامه دارد. گزارش با پخش بخشی از صحبت‌های نعمت‌ا...، گزارشش را ادامه می‌دهد. کارگردان رگ خواب می‌گوید: «با این موضوع مشکل دارم که تصور کنیم وقتی چیزی را در فیلم نشان می‌دهیم قابل سرایت به همه است. این یک نگاه استعاری به عالم فیلم است درحالی که بسیاری از فیلم‌ها استعاری نیستند.» بنابراین نعمت‌ا... قابلیت تعمیم‌پذیری را محدود به فیلم‌های استعاری می‌داند و فیلم خودش را فیلمی‌اجتماعی به حساب می‌آورد که قابلیت تسری ندارد. اما آیا مخاطبان بخش‌های دیگر جهان هم مایلند سوژه فیلم را منحصر به خودش بدانند یا آن را نمونه‌ای از کل به حساب آورند؟
همه ببینند اما داستانم برای همه نیست
نعمت‌الله ادامه می‌دهد: «من ادعا ندارم که این تصویر از زن ایرانی است چه برسد به زن شرقی. اما یک چیز را می‌دانم؛ خاصیت دل‌باختگی و پاک‌باختگی که در زنان می‌بینم یا زنان ایرانی یا زنان تهرانی یا فراوانی این‌ها که می‌خواهم از این سرایت دادن به شکل وسیع کم کنم، این خاصیت را در بین زنان زیادی می‌بینم. و این موضوع از این زاویه برای من جالب بود. من در درجه اول فیلم را برای این زن به‌خصوص ساختم و بعد از آن برای بخشی از زنانی که در جامعه من هستند. و بیش از این نمی‌توانم پشت این موضوع بایستم که این تصویری از زن شرقی است.» نعمت‌ا... در عین این که نمی‌خواهد ادعا کند قصد داشته تصویری از زن ایرانی ارائه دهد اما میل دارد که جامعه زنان بزرگتری را مشمول تصویر خود بداند تا دست‌کم قدرت جذب مخاطب فیلمش زیرسوال نرود. همین میل دوگانه و متضاد را باید ریشه دریافت مخاطب لبنانی هم دانست. همان قدر که کارگردان علاقمند است از عمومیت سوژه‌اش کم نشود تا مخاطبش از دست نرود، مخاطب نیز علاقمند است سینما را دریچه‌ای برای آشنایی با جامعه‌ای ناشناخته بداند. آیا کارگردانان از این مسئله مطلع نیستند؟ چه چیزی سینماگران را برمی‌انگیزد که فیلم‌شان را در کشورهای بیشتری نشان دهند حال آن که به سادگی قابل پیش‌بینی است که چه برداشتی از آن‌ها نسبت به جامعه ایرانی خواهد شد.
BBC تنها به فیلم کاری ندارد
البته گزارش BBC با قطعاتی از نظرات تماشاگران لبنانی ادامه می‌دهد که بدون پیوستار نریشن، اصلا ارتباطی با نگاه گزارشگر پیدا نمی‌کنند. یکی از آنان، فرهنگ ایرانی را زیبا دانسته، دیگری می‌گوید که تا به حال ایران نیامده اما از این فیلم فهمیده که دو فرهنگ خیلی به هم نزدیکند و بعدی هم تصریح می‌کند که نسل جدید لبنانی تصویر تیره و تاری از ایران در ذهن دارد اما این فیلم نشان می‌‌دهد که زن ایرانی جایگاه محکمی‌در کشورش و حرف‌هایی برای گفتن دارد. بنابراین تنها مراد این گزارش را باید نه صرفا فیلم رگ خواب که مسئله زن در خاورمیانه دانست که نویسنده، اصرار دارد آن را بحران‌زده و منحصر به این منطقه معرفی کند.
رگ خواب با ازدواج سفید کار دارد
اما رگ خواب، عملا قرار است فیلمی‌درباره نوعی رابطه باشد که اتفاقا نه تنها متصل به فرهنگ بومی‌ایران نیست بلکه بخشی از واردات یا تهاجم فرهنگ غرب به شمار می‌آید. رگ خواب به ادعای کارگردانش، زنی با ویژگی‌های ایرانی را در کشاکش موقعیت «ازدواج سفید» نشان می‌دهد و به خوبی از پس نفرت‌انگیز کردن این شکل از رابطه برمی‌آید. با این حال قبح رابطه در کنار اشمئزاز از شخصیت مرد داستان می‌نشیند تا از تقصیر‌کاری شخصیت زن داستان کاسته شود. البته این ترکیب نشان می‌دهد که اصل موقعیت مورد نقد نیست بلکه این زن ایرانی با این ویژگی‌هاست که در چنین رابطه‌ای همه چیزش را می‌بازد.
بزرگ‌ترین نقاط قوت و ضعف
بزرگترین ضعف رگ خواب، به چیدمان زمانی داستان بازمی‌گردد آن جا که بخش مبسوطی را به شکل‌گیری رابطه و سپس تخریب آن اختصاص می‌دهد و نهایتا زمان قابل‌قبولی برای بازگرداندن منطقی زندگی و امید به شخصیت باقی نمی‌ماند. پایان‌بندی، کوتاه است و زمان برای جبران کم. «مینا»ی شیشه‌ای و نازک قصه باید به زنی قدرتمند بدل شود و «کامران» کامجوی داستان به حضیض ذلت بیفتد. منطقا کمی‌برای امیدواری و بازگشت دیر است. درعین حال بزرگترین قوت فیلم هم، همین مونولوگ‌های دوپهلوی پایانی است که بازگشت به پدر را هم‌نشین بازگشت به خدا نشان می‌دهد و برخلاف بسیاری از فیلم‌ها، اتفاقا سازوکارهای اجتماعی و حتی اتفاقات و حوادث، به این بازگشت کمک می‌کنند. او به تصمیم خودش به دام افتاده اما حالا که قصد جبران دارد، ساختارها و وقایع به او کمک می‌کنند. اما آیا تمام این‌ها برای جهت دادن به برداشت مخاطب لبنانی از یک فیلم ایرانی کافی است؟ گزارش BBC با تمام یک‌جانبه‌نگری‌ها و فرصت‌طلبی‌هایش، یک حقیقت را ناخواسته تصریح می‌کند: فیلم حتما قابل تاویل و قابل تعمیم است.