شیخ محمد غزالی، روحانی مسلمان و مصلح بزرگ مصری، در سال 1917م در مصر به دنیا آمد.وی در ده سالگی موفق به حفظ کل قرآن مجید شد و وارد الازهر گردید.شیخ محمد غزالی در 24 سالگی از دانشکده وعظ و تبلیغ فارغ‏التحصیل شد و با اخذ اجاره دعوت و ارشاد و تدریس، به اصلاح‏گری و خرافه‏زدایى پرداخت.وی پس از چندی، با عزیمت به کشور الجزایر، سالیانی چند، ریاست شورای معارف اسلامی‌یکی از دانشگاه‏های آن کشور را برعهده گرفت و درس‏های پررونقی را در این مکان در مقاطع عالی ارائه داد.همچنین درس‏های تفسیر موضوعی قرآنِ شیخ غزالی که از تلویزیون الجزایر پخش می‏گردید، مورد توجه خاص و عام قرار می‏گرفت.غزالی بیش از هر چیز به تحولی فرهنگی در جهان اسلام معتقد بود و به رغم سابقه‏ای روشن و فعال در مبارزات سیاسی، چشم امید خویش را بر رفع نقیصه‏های درونی در معرفت حقایق دوخته بود.وی بر آن بود که بدون تدارک اندیشه و فرهنگی پویا و اسلامی، نمی‏توان در برابر تهاجم سیاسی جهان استکباری ایستاد.غزالی می‏گفت: «من بر این عقیده هستم که حتی اگر تمدن شرق کمونیست و غرب صلیبی از هم بپاشد، باز گرهی از مشکلات کنونی جهان اسلام گشوده نخواهد شد، چراکه گرفتاری‏های ما از درونْ نشأت می‏گیرد و همه ناشی از عوامل خارجی نیست.البته فشار خارجی هست، اما عامل اصلی گرفتاری‏های امت اسلام را باید در بافت و ساختار داخلی آن جستجو کرد.» با نگاهی گذرا، اساس اندیشه‏های شیخ محمد غزالی را می‏توان بر سه پایه اصلاح معرفت دینی، تقریب مذاهب و ردّ اندیشه‏های قومی، استوار دانست.او در این راه کوشید تا در آثار گوناگون خویش، چهره زلال قرآن و سنت را از غبار تعصب‏های بیهوده و افراطی پاک کند.وی راه خود را از سلفی‏گری و ارتجاع رایج و وهابیت جدا کرد و در محافل و جوامع اهل‏سنت از حریم اسلام ناب و اهل‏بیت به دفاع برخاست.غزالی همیشه با نگاهی مثبت به انقلاب اسلامی‌ایران می‏نگریست و پیروزی انقلاب را پیروزی بزرگ تمام مسلمانان می‏دانست.غزالی با هدف بیان دیدگاه‏های اسلام در زندگی، کتاب‏های متعددی به نگارش درآورد که اسلام و اوضاع اقتصادی، اسلام و استبداد سیاسی، نبرد دین، کارزارِ قرآن و ریشه‏های عقلی و قلبی ایمان از آن جمله‏اند.شیخ محمد غزالی سرانجام در حالی که برای حضور در کنفرانس فرهنگی در ریاض به سر می‏برد، در یازدهم مارس 1996م دچار سکته قلبی گردید و در 79 سالگی درگذشت.

 

تشخیص سرطان پروستات
با آزمایش جدید خون و ادرار
پژوهشگران موفق به ابداع آزمایش‌های جدید خون و ادرار شده‌اند که با استفاده از آنها می‌توان سرطان پروستات را در مراحل اولیه شکل‌گیری تشخیص داد.به گزارش مهر، محققان انگلیسی در دانشگاه ایست آنجلیا می‌گویند ترکیبی از آزمایش‌های خون و ادرار جدید و ام آر آی منجر به شناسایی زودهنگام سرطان پروستات در مردان می‌شود و از این طریق می‌توان جلوی پیشرفت بیماری مذکور را گرفت.در حال حاضر در ۶۰ درصد موارد شناسایی سرطان پروستات در مردان بسیار دیرهنگام صورت می‌گیرد و در نتیجه فرصت کافی برای مداوا و مقابله با این بیماری مهلک وجود ندارد.با توجه به سرعت رشد پایین سرطان پروستات این تشخیص زودهنگام بسیار برای مقابله با سرطان مذکور ضروری است.تحلیل و تجزیه نتایج آزمایش‌های جدید خون و سرطان با استفاده از الگوهای هوش مصنوعی صورت می‌گیرد و تا به حال آزمایش‌ها و بررسی‌های انجام شده بر روی نمونه‌های ادرار و خون ۱۹۷ بیمار مبتلا به پروستات با استفاده از این روش منجر به تشخیص دقیق میزان پیشرفت سرطان پروستات در بیماران شده است.

 

محققان دنیا ادعای ۲ نوع ویروس کرونا را زیر سوال بردند
عصرایرانیان-گروه علمی: در حالی که ویروس کرونا در جای جای جهان شیوع پیدا کرده است و علاوه بر بهداشت بر اقتصاد جهانی و معیشت مردم نیز تاثیر گذاشته است، مطالعات بر روی این ویروس در کشورهای مختلف در جریان است.در همین حال تحقیقی درباره وجود ۲ نوع ویروس کرونا در جهان جنجال زیادی به پا کرد.اکنون محققان ادعا می‌کنند پژوهش مذکور اشتباه است و نتایج آن معتبر نیست.تحقیق جدید دیگری هم نشان می‌دهد ممکن است فردی به ویروس کرونا مبتلا باشد و تا ۵ روز هیچ علائمی‌در او ظاهر نشود.به گزارش مهر، هفته گذشته نتایج پژوهش گروهی از محققان چینی سروصدای زیادی به پا کرد.طبق این پژوهش ویروس کرونای جدید دارای دو شاخه مجزای اس و ال است که یکی از آنها سخت‌تر از دیگری است و همچنین احتمال دارد برخی افراد به هر دو گونه این ویروس مبتلا شوند.این تحقیق با توجه به ۱۰۳ نمونه انجام شده بود.در این گزارش اشاره شده بود دو نوع ویروس کرونا افراد را مبتلا می‌کند و بیشتر مردم مبتلا به نمونه سخت و تهاجمی‌ویروس کرونا شده‌اند.طبق تحقیق ۷۰ درصد مردم به نوع تهاجمی‌این ویروس مبتلا شده‌اند.همچنین از آنجا که این ویروس جهش می‌یابد، بنابراین ردیابی و درمان آن سخت‌تر است و احتمال دارد بیمارانی که بهبود یافته‌اند دوباره به ویروس کرونا مبتلا شوند.محققان هشدار دادند در این پژوهش مشخص شد جهش‌های ژنتیک فقط در بخش کوچکی از اطلاعات وجود داشته است.بنابراین تحقیقات بیشتری باید انجام شود.همچنین یک محقق دیگر نیز معتقد است هنگامی‌که ویروس از حیوان به انسان منتقل می‌شود، تغییر در آن یک امر نرمال است.اما اکنون به نظر می‌رسد برخی کارشناسان نتایج این تحقیق را قبول ندارند.به نوشته شبکه خبری abc استرالیا، ویروس‌ها به طور مداوم در حال جهش هستند.در حقیقت این جهش‌ها چنان سریع هستند که دانشمندان می‌توانند با استفاده از آنها مبتلایان به ویروس در نقاط مختلف جهان را ردیابی کنند.اما محققان تحقیق چینی ادعا کرده‌اند دو گونه این ویروس چنان متمایز هستند که می‌توان آنها را دو شاخه نامید.این درحالی است که برخی کارشناسان این حوزه معتقدند ادعای محققان چینی درباره کشف دو گونه از ویروس مربوط به جهش آن و همچنین اشتباه در اطلاعات مورد استفاده در این پژوهش است.یان مکی ویروس شناس دانشگاه کویینزلند استرالیا در این باره می‌گوید: این تحقیق دارای مشکلاتی بنیادین ازجمله چالش‌هایی در برخی اطلاعات مورد استفاده است.تمایز در دو نوع ویروس به دلیل اشتباه توالی بندی است.به گفته مکی الگوهای شناسایی شده در پژوهش محققان چینی در حقیقت تغییری نرمال در ویروس است.او در این باره می‌افزاید: این دو نوع ویروس تقریباً یکسان هستند.تحقیق مذکور واقعاً ضعیف است.اسکار مک لین از دانشگاه گلاسگو نیز در این باره می‌گوید: از آنجا که این ویروس کرونا تازه است، حجم اطلاعات درباره آن نیز بسیار اندک است.دو ادعای اصلی که در این تحقیق مطرح شده براساس درک نادرست و تعبیر اشتباه از داده‌های ویروس SARS-CoV-۲ به دست آمده است.تحلیل اطلاعات نیز با محدودیت‌های متدولوژی انجام شده است.از سوی دیگر نشریه «ال ای تایمز» در این باره می‌نویسد: مولفان این تحقیق اعتراف می‌کنند که نتیجه‌گیری آنها براساس نمونه کوچکی از داده‌ها درباره ویروس انجام شده است.دو نوع ویروسی که در این تحقیق به آنها اشاره شده باید در نمونه‌های دیگر نیز رصد شوند و تمایزهای ژنتیک آنها نیز باید با گزارش پزشکان و یادداشت‌های اپیدمولوژیکی مقایسه شود.مایک رایان یکی از مقامات سازمان جهانی بهداشت در این باره می‌گوید: این دو نوع ویروس تفاوت‌هایی دارند اما در اصل یکسان هستند.همه اینها در حالی است که برخی محققان خواستار سلب اعتبار از تحقیق چینی‌ها شدند.در همین حال تحقیقی جدید نشان می‌دهد دوره نهفتگی ابتلا به ویروس کرونا ۵ روزه است.به عبارت دیگر نشانه‌های ابتلای فرد ۵ روز پس از قرار گرفتن او در معرض ویروس ظهور می‌کند.یافته‌های تحقیق جدید درباره دوره نهفتگی این بیماری با تخمین‌های پیشین مقامات بهداشت عمومی‌آمریکا همخوانی دارد.همچنین یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد ۱۴ روز قرنطینه برای شناسایی افرادی که به ویروس مبتلا شده اند، کافی است.«جاستین لسر» یکی از مولفان این تحقیق و استادیار دانشگاه جان‌هاپکینز می‌گوید: طول دوره نهفتگی ویروس به ما نشان می‌دهد مدت زمان مناسب برای قرنطینه چقدر است.همچنین تحقیق لسر که در ژورنالAnnals of Internal Medicine منتشر شده، نشان می‌دهد رصد علائم ابتلا به ویروس مانند کنترل دمای بدن در فرودگاه احتمالا روش دقیقی برای شناسایی افراد مبتلا به ویروس نیست.لسر در این باره می‌افزاید: اگر فردی در دوره نهفتگی باشد، بدون رصد هیچ علائمی‌می‌تواند وارد کشور شود.از آنجا که این تحقیق در مراحل اولیه شیوع ویروس کرونا انجام شده، گستردگی ویروس در سطح جامعه فقط به ایالت ووهان چین مربوط بوده است.این امر به محققان کمک کرد تا مدت زمان قرار گرفتن در معرض ویروس کرونا را با تعیین دقیق زمانی که فرد در ایالت ووهان بوده بررسی کنند.با مقایسه زمان سفر به ووهان و ظهور نشانه‌های بیماری، محققان توانستند مدت زمان نهفتگی را تخمین بزنند که حدود ۵ روز است و به ندرت به بیش از ۱۲ روز می‌رسد.

 

فرمانده قرارگاه فرهنگی، اجتماعی بقیةالله‌الاعظم (عج) گفت: امام محله و راهیاران باید از جنس بچه‌های جهادی باشد و ذاتاً به دنبال حرکت‌های خودجوش فرهنگی و اجتماعی باشد و روحیه سازمانی نداشته باشد. به گزارش «عصر ایرانیان»، حجت‌الاسلام سیدناصر میرمحمدیان مدیرعامل بنیاد هدایت با سردار سرلشکر عزیز جعفری فرمانده قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیه‌الله الاعظم (عج) دیدار و گفت‌وگو کرد. سردار جعفری با توجه به شرح وظایف امامان محله و راهیاران استانی بنیاد هدایت، اظهارداشت: امام محله و راهیاران باید از جنس بچه‌های جهادی باشد و ذاتاً به دنبال حرکت‌های خودجوش فرهنگی و اجتماعی باشد و روحیه سازمانی نداشته باشد. بنابراین شما از ابتدا، افرادی برای این کار انتخاب کنید که چنین ویژگی‌هایی را داشته باشند. وی به آسیب شناسی فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی محله محور پرداخت و تصریح کرد: اگر مراقب آفت سازمان‌زدگی و سیستم‌زدگی نباشید، این مسئله تبدیل به مانع بزرگی بر سر راه شبکه امامت، خواهد شد. فرمانده قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیه الله الاعظم (عج) به نمونه‌های موفقی که می‌توانند الگوی امامان محله دیگر باشند اشاره کرد و گفت: حجت‌الاسلام خیاط در بندر عباس، امام موفقی است که بر محور فعالیت‌های اقتصادی، تولید و اشتغال‌زایی، کارهای خود را پیش می‌برد. این روش می‌تواند اثرگذار باشد و امامان محله از این طریق در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز ورود پیدا کنند. سردار جعفری برنامه‌ریزی بلندمدت برای پیشبرد اهداف شبکه امامت را امری ضروری خواند و بیان داشت: برای تربیت امام محله یک برنامه ۲۰ ساله در نظر بگیرید و از میان جوانان و نوجوانان محصل و دانشجو که روحیه جهادی و فعالیت اجتماعی دارند، افراد را شناسایی کنید؛ از میان این‌ها کسانی که در محله فعال هستند را تشویق کنید که به حوزه بروند و درس طلبگی بخوانند و برای امامت محله، تربیت شوند. از این طریق شبکه امامت در محله‌های دیگر نیز تکثیر می‌شود چراکه جوانان انگیزه میدان‌داری در فعالیت‌های اجتماعی را دارند. وی با اشاره به فعالیت افراد و گروه‌های مختلفی که بعضاً در یک محله حضور دارند، گفت: نگران این نباشید که شما را متهم به موازی کاری کنند؛ حرکت‌های اجتماعی و قیام مردمی کار بسیار بزرگی است که اگر همه هم پای کار بیایند باز هم نیاز است. مهم این است که همه بدانیم که لازمه این حرکت عظیم، موازی کاری است. فرمانده قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیه الله الاعظم (عج) افزود: البته نباید تشکل‌های انقلابی و حزب اللهی مختلفی که در محله فعال هستند بین خود مرزبندی و دیوار کشی داشته باشند؛ همه باید همدیگر را تشویق کنند؛ هویت این‌ها به باهم بودن و هم‌افزایی است. می‌توانند به صورت موضوعی باهم شبکه بشوند و در محله حلقه‌های مشترکی را برای حل مشکلات مردم شکل بدهند. سردار جعفری تشکیل جبهه فرهنگی را یکی از دغدغه‌های مورد تأکید رهبر معظم انقلاب دانست و گفت: جبهه در یک محله معنا پیدا می‌کند. همه باید ظرفیت سازی کنند و باهم متحد شوند؛ در این صورت می‌توانیم حریف تهاجمات فرهنگی و جنگ نرم شویم. وی خاطرنشان کرد: برخی از مجموعه‌ها و گروه‌های جهادی در محله‌ها محور فعالیت می‌شوند؛ اینها باید با امام محله هماهنگ و هم افزا باشند. فعالیت خود را در محله‌ها و شهرها داشته باشند و بدانند که هویت‌شان «حزب الله» آن محله یا شهر است. باید مدل‌هایی طراحی کرد که فعالان فرهنگی ـ اجتماعی یک محله در آن قالب باهم همکاری کنند نه اینکه خدایی ناکرده احساس رقابت کنند و بخواهند دیگری را کنار بزنند. فرمانده قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیه الله الاعظم (عج) با تأکید بر ضرورت مستندسازی و کار رسانه‌ای برای فرهنگ‌سازی و تکثیر شبکه امامت، گفت: با معرفی الگوهای موفق در عرصه امامت محله، امید در مردم زیاد می‌شود و حتی امامان دیگر نیز الگوبرداری می‌کنند.
امام محله نباید به کاهش آسیب‌های اجتماعی اکتفا کند
حجت الاسلام میرمحمدیان نیز در ابندای این دیدار اظهار داشت: ما معتقدیم که نباید به کاهش آسیب‌های اجتماعی اکتفا کرد و باید به دنبال تحول اجتماعی باشیم. در این تحول امام می‌تواند محور و تسهیل گر باشد. وی افزود: امامت یک نهاد اجتماعی است که ما باید تلاش کنیم دولتی نشود و مردمی بماند تا آرام آرام شبکه امت ـ امامت شکل بگیرد. در حال حاضر ۵۰ درصد روستاهایی که جمعیتی بیش از ۲۰۰ خانوار دارند را پوشش می‌دهیم. همچنین در ۴۰۹ منطقه حاشیه نشین نیز امام محله‌ها مستقر شده‌اند؛ هزار امام محله را نیز در سطح شهرها شناسایی کرده‌ایم و تحث پوشش داریم. البته هنوز نزدیک ۲۶ هزار مسجد در سطح کشور وجود دارد که امام ندارند.

منتقدینِ دوگانه‌ی «مشارکت-کارآمدی» بر این باورند که هر دولتی وامدار گروهی است که توسط آن به کرسی قدرت رسیده؛ بنابراین دولتی که برخاسته از بدنه‌ی مردمی نباشد و خود را زیر ذره‌بین مردم حس نکند، دلیلی هم برای کار کردن به نفع مردم ندارد؛ بلکه خود را وقفِ منافع گروه‌ کوچکی می‌کند که توسط آن رئیس جمهور شده؛ بر همین اساس گفته می‌شود کارآمدی و کارایی که مدنظر طراحان دوگانه‌ی «مشارکت- کارآمدی» است، از اساس محقق نخواهد شد. به گزارش دانشجو، «مقاومت- معیشت»، «مردم- حاکمیت»، «عدالت- آزادی» و... دوگانه‌هایی هستند که چند سالی است در عرصه‌ی سیاسی کشور جا خوش کرده و دوقطبی‌های جامعه را شدت می‌بخشند؛ دوگانه‌ساز‌ها بر این باورند که نمی‌توان دو مفهوم متعالی را همزمان در جامعه برآورده کرد به همین خاطر برای رسیدن به یک مفهوم، دیگری را قربانی می‌کنند و زیر سؤال می‌برند؛ برای مثال در دهه‌ی اخیر دوگانه‌ی «مقاومت- معیشت» مبنای آغاز دوره‌ی جدیدی از مذاکرات بود؛ تا در افکار عمومی از دست رفتن معیشت، هزینه‌ی مقاومت تلقی شود. حالا چند وقتی است که دوگانه‌ی جدیدی فضای رسانه‌های کشور را داغ کرده؛ «مشارکت- کارآمدی». اگرچه این دوگانه اولین بار نیست که مطرح می‌شود؛ بلکه در دوره‌های مختلف انتخابات توسط گروه بازنده که عاجز از تحلیل چرایی باخت است، ارائه شده است. یکی از مثال‌های بارز چنین رویکردی در سال ۹۶ و ایام پس از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم اتفاق افتاد؛ زمانی که در دیدار رمضانی دانشجویان با رهبر انقلاب در خرداد ۹۶ یکی از دانشجویان از تشویق جامعه برای مشارکت حداکثری در انتخابات توسط ایشان گله کرد و معتقد بود تشویق به حضور آحاد افراد جامعه باعث شد تا یک کاندیدای به خصوص رأی نیاورد! رویکرد عجیب و ابزاری دانشجویان به مقوله انتخابات و اولویت قرار دادن نتیجه‌ی مشارکت بر اصل حضور مردم پای صندوق‌های رأی، رهبر انقلاب را به واکنش صریحی واداشت که در پاسخ فرمودند: «مسئله‌ی نقش مردم در حکومت یکی از این کلید‌واژه‌ها است؛ بعضی‌ها از بچّه‌های خوب و انقلابی تعجّب می‌کنند که فلانی مدام می‌گوید در انتخابات شرکت کنید؛ از من گله‌مند می‌شوند که چرا شما مدام گفتید بیایید در انتخابات شرکت کنید. توجّه داشته باشید که مصیبت، آن روزی است که مردم به صندوق رأی پشت کنند؛ این مصیبت است؛ و دشمن این را می‌خواهد و انتظار روزی را می‌کشند که نود درصد مردم پای صندوق‌ها شرکت نکنند؛ مصیبت آن است. بنده آن را می‌بینم؛ حضور مردم پای صندوق رأی، یک نعمت بزرگی است. «مردم‌سالاری»، این جزو کلیدواژه‌های اصلی است؛ شما می‌خواهید که مردم پای فلان صندوق بیایند، پای آن صندوق نیایند، تلاش کنید تا آن کاری که شما می‌خواهید تحقّق پیدا کند. جلوی حضور مردم پای صندوق رأی نَایستید.»
موج «مشارکت- کارآمدی» در توییتر!
این موضوع در چند وقت اخیر در فضای توییتر نیز به بحث گذاشته شد و یکی از کاربران در نقد مشارکت حداکثری با رویکرد انتقاد از عملکرد دولت و اصلاح‌طلبان نوشت: «اساساً این نکته که به هر قیمتی باید در انتخابات مشارکت بالا داشته باشیم با منطق جور در نمی‌آید؛ مشارکت بالایی که بخواهد گرانی‌های امروز را به ارمغان بیاورد به چه دردی می‌خورد؟ حالا در مقابل تصور کنید میزان مشارکت بالا نباشد، اما کارآمدی وجود داشته باشد، کدام برای ایران مفیدتر است؟» نفی مشارکت حداکثری مردم به بهانه کارآمدی و بهتر شدن نتیجه‌ی انتخابات، رویکرد جریانی است که حوصله‌ی رقابت ندارد؛ از اقناع و مواجه با افکار عمومی دل‌زده است و می‌خواهد با کمترین زحمت، در انتخابات ملی پیروز شود؛ به همین خاطر بجای طراحی عملیات برای پیروزی، صورت‌مسئله یعنی حضور مردم را زیر سؤال می‌برد؛ در این جاست که دوگانه‌ای تحت عنوان مشارکت_کارآمدی را شکل می‌دهد تا به امید آن بتواند کاندیدای موردنظر خود را به کرسی پاستور برساند. این نگاه حداقلی به مشارکت با انتقاد و واکنش دیگر کاربران و شخصیت‌های سیاسی و رسانه‌ای روبرو شد؛ وحید یامین پور در پاسخ به این توییت نوشت: «تجربه‌ی تلخی که از شکست در انتخاباتِ نادرست ناشی شده باشد به صواب و و صلاح نزدیک‌تر است تا تحمیل مصلحتی که از دل انتخابِ عمومی بیرون نیامده باشد؛ این معنای آن ایده‌ی مردم سالاری دینی است که هدفش رشد جامعه است نه حکومت به هر قیمتی؛ جمهوریت در قانون اساسی واقعی است نه فانتزی.» امیرحسین ثابتی نیز در انتقاد و پاسخ به این توییت نوشت: «اگر تنها هدف از انتخابات پیروزی باشد، این حرف درست است و مشارکت بالا به هر قیمت منطقی نیست، اما جمهوری اسلامی که امام آن را تأسیس کرد و رهبر انقلاب هدایت آن را بر عهده دارد نگاهش عمیق‌تر از پیروزی و شکست در انتخابات است؛ رشد فکر مردم آنقدر مهم است که معصومین ما در راه آن شهید شدند.» «رشد فکری جامعه” کلیدواژه‌ی منتقدین دوگانه‌ی «مشارکت- کارآمدی» بود که معتقد بودند وجود صندوق رأی در یک جامعه برای بیرون آوردن یک گزینه‌ی به خصوص نیست که اگر این بود راه‌های آسان‌تری نسبت به انتخابات وجود داشت؛ بلکه هدف از قدرت انتخاب جامعه، درگیر شدن افراد با گزینه‌ها و سبک سنگین کردن آنان است تا در اثر این انتخاب چه درست و چه غلط شناخت و تجربه‌ای جمعی شکل گیرد؛ مانند آنچه جامعه‌ی انقلابی با انتخاب بنی‌صدر در دهه‌ی ۶۰ به دست آورد؛ شناخت چهره‌ی نفاق که اگرچه با هزینه‌ی سنگینی همراه بود، اما در حافظه‌ی جمعیِ جامعه ماندگار شد. در همین باره چندی پیش ناصر ایمانی، کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با فرهیختگان گفت: «باید مردم را راهنمایی کرد و تذکر داد، اما چنانچه این انتخاب از نظر برخی افراد، انتخاب به‌مصلحت نباشد، مردم بعداً متوجه می‌شوند این انتخاب صحیح نبوده است، اما در هر صورت تصمیم‌گیرنده، مردم هستند.»
طرح غلط دوگانه‌ای دو سر باخت
برخی دیگر از فعالین رسانه‌ای و سیاسی، تأثیر مشارکت حداقلی بر انتخاب بهتر را زیر سؤال بردند؛ مانند علی جعفری که پاسخ به این دوگانه در صفحه‌ی توییتر خود نوشت: «دولتی که به جای رأی عمومی وامدار احزاب و شخصیت‌ها باشد و تلاشی هم برای جلب نظر مردم نکرده باشد به دنبال تحقق منویات احزاب است، نه برآورده کردن توقع مردم چراکه بقای آن به همین افراد و گروه‌ها وابسته است؛ چنین دولتی بله قربان‌گوی آفرینندگان خود است.» در واقع استدلال این گروه از منتقدینِ دوگانه‌ی «مشارکت- کارآمدی» بر این مبنا است که هر دولتی وامدار گروهی است که توسط آن به کرسی قدرت رسیده؛ بنابراین دولتی که برخاسته از بدنه‌ی مردمی نباشد و خود را زیر ذره‌بین مردم حس نکند، دلیلی هم برای کار کردن به نفع مردم ندارد؛ بلکه خود را وقفِ منافع گروه کوچکی می‌کند که توسط آن رئیس جمهور شده؛ بر همین اساس گفته می‌شود کارآمدی و کارایی که مدنظر طراحان دوگانه‌ی مشارکت کارآمدی است، از اساس محقق نخواهد شد و با به چالش کشیدن مشارکت حداکثری مردم، نه تنها ظرفیت حضور مردمی را از دست خواهیم داد بلکه مهمترین عاملِ تحرکِ دولت یعنی مطالبه‌ی رای‌دهندگان نیز از بین می‌رود و می‌شود داستانِ دو سر باختی که طراحان آن را از هر دو سو بازنده می‌کند.
کدام مشارکت؛ کدام مردم؟!
یکی دیگر از استدلال‌ها در ردِ دوگانه‌ی «مشارکت- کارآمدی»، انتقاد به مشخص نبودن رویکرد طراحان این دوگانه نسبت به مشارکت مردمی است که در برخی مواقع مشارکت مردمی را خوب تلقی می‌کنند و گاهی اوقات بد! به عبارت بهتر نمی‌توان از حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن، روز قدس و ۹ دی تعریف و تمجید کرد و حتی آنان را به حضور هر چه پرشورتر فراخواند، اما در روز انتخابات بخواهیم در خانه بمانند تا مبادا دست به انتخاب نادرستی بزنند! مگر آنکه فراموش کنیم جمهوری اسلامی، حیات خود را از مشارکت انتقادی مردم در دوران پهلوی به دست آورده و حضور مردمی برای جمهوری اسلامی، منبعِ مشروعیت‌بخش به نظام سیاسی تلقی می‌شود.