مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران در خصوص برنامه آغاز سال تحصیلی رئیس جمهور؛
دانشجو بدون تریبون
عصر ایرانیان: امروز مسعود پزشکیان رئیسجمهور به مناسبت آغاز سال تحصیلی مهمان دانشگاه تهران خواهد بود که در این جلسه برخلاف انتظار جریان دانشجویی فرصت بیان نقطه نظرات و گفتوگو با رئیسجمهور به تشکلهای دانشجویی داده نشده است، به همین دلیل با علیرضا صفری، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران به گفتوگو نشستیم.
با توجه به حضور رئیسجمهور در دانشگاه تهران و اتفاقاتی که پیرامون حضور ایشان از جمله ندادن تریبون به تشکلهای دانشجویی افتاده است و واکنشهای شما در چند روز اخیر به این موضوع تحلیل شما چیست؟
همانطور که مطلع هستید روز شنبه مصادف ۲۱ مهر ماه قرار است آقای رئیسجمهور و وزرای علوم و بهداشت به همراه مدیران آموزش عالی و وزارت بهداشت و کمیسیونهای آموزش و بهداشت در دانشگاه تهران حضور پیدا کنند و اسم جلسه هم آیین آغاز سال تحصیلی جدید است. خب از زمانی که این موضوع مطرح شد یعنی تقریباً از هفته گذشته که زمان و نوع نهایی شد پیگیریهای بسیج دانشجویی و تشکلهای دانشجویی دانشگاه تهران و اتحادیهها در سطح کشور برای پیگیری این موضوع جهت اختصاص تریبون به تشکلهای دانشجویی انجام شد اما متأسفانه با تمام پیگیریهایی که در درجه اول غیرعلنی انجام شد و رسانهای نشد تشکلها خارج از چالشها و جنجالها و هیاهوهای رسانهای ورود کردند؛ نامههای متعددی هم خطاب به آقای دکتر پزشکیان، هم خطاب به وزیر علوم و هم انتقال شفاهی به این بزرگواران، مشاوران عالی وزیر علوم، رئیس حوزه ریاست مدیرکل وزارت علوم، رئیس دانشگاه تهران، معاون فرهنگی دانشگاه تهران، معاون دانشجویی دانشگاه تهران، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه «حجتالاسلام رستمی» و ارکان مختلفی که مستقیم و غیرمستقیم ارتباط پیدا میکنند با این موضوع، حتی از دفاتر نمایندگان این موضوع پیگیری شد و استدلال هم واضح بود این بود که اگر رئیسجمهور میخواهد در دانشگاه، آن هم دانشگاه تهران به عنوان دانشگاه مادر یا به تعبیر آقا نماد آموزش عالی کشور حضور پیدا کند وجه حضورشان نباید وجه نمادین و تشریفاتی و نمایشی باشه. این به چه معناست؟ به این معناست که اگر شما وارد فضای دانشگاه و مشخصاً دانشگاه تهران میشوید باید اقتضائات و شأنیت و حرمت آن نهاد را رعایت بکنید. اون شأنیت و حرمت چیست؟ اون شأنیت و حرمت در واقع به صاحبان اصلی آن دانشگاه برمیگردد که قطعاً یک قسمش اساتید هستند؛ یک قسمش کارمندان هستند؛ و یک قسم بسیار اساسیاش دانشجوهای دانشگاه تهران هستند که این دانشجوها که بالغ بر ۵۵ هزار نفر هستند. و این ۵۵ هزار دانشجو متشکلاند یعنی تشکلهای اسلامی، تشکلهای سیاسی، کانونهای فرهنگی، انجمنهای علمی و شورای صنفی این دانشجویان را در کلان نمایندگی میکنند و درخواست هم این بود که آقای رئیسجمهور اگر شما میخواهید در دانشگاه تهران حضور پیدا بکنید باید صدای قشر دانشگاهی، نمایندههای دانشجویی و تشکل دانشجویی را بشنوید. این بر هیچکس پوشیده نیست که مشخصاً رئیسجمهور تریبونهای گسترده و متعددی برای بیان مواضعش، بیان گفتمانش، بیان نقطه نظراتش، بیان راهبرد دولت در جلسات مختلف نمایشی و غیر نمایشی و جلسات هیئت دولت را در اختیار دارد؛ درخواست ما یک چیزی بود آقای پزشکیان اگر در دانشگاه تهران حضور پیدا میکنید بیش از آنکه بخواهید حرف بزنید و دنبال کار نمادین و نمایشی باشید بیاید ترک تشریفات کنید و شنونده مواضع دانشجوها باشید که این از طرق مختلف پیگیری شد و نهایتاً به سرانجام نرسید. من فکر میکنم در لایههایی خود آقای پزشکیان مثلاً مخالفت جدی نکردند ولی در تعامل با نهادهای تصمیمگیرنده اعم از دفتر ریاست جمهوری و نهادهای تصمیمگیر در وزارت علوم و دانشگاه تهران نهایتاً این موضوع نه حیاتی دانسته شد و نه تلاش خیلی جدی و قطعی شد که این اتفاق رقم بخورد تا بتواند نهایتاً به نقطه عملیات برسد. سوالی که مطرح بود این بود که دلیل این ماجرا چی است؟ ببینید من تصورم آینه که در کلان ماجرا یک جریان سیاستزدایی از نهاد علم که در موضوع ما مشخصاً میشه دانشگاه تهران، در یک جایی سعی میکنند جنبش دانشجویی رو کنار بزنند، در یک جایی سعی میکنند نادیده بگیرند، در یک جایی هم از سازوکارهای اثرگذاری که در اختیار مدیریت نهاد علم هست حذف میکنند و مصداقش همین است. مصداقش دقیقاً این اتفاقی که رقم میخورد؛ این مشخصاً مخالف مواضع صریح حضرت آقا در طول دوران زعامت و ولایتشان هست که مکرراً هم تاکید کردند به تشکلهای دانشجویی که حواستان بر دانشگاه بیشتر باشه و مشخصاً امسال در دیدار دانشجویی ۱۴۰۳ آقا یک انتظار را از تشکلهای دانشجویی فرمودند؛ فرمودند که شماها نگاهتان باید به داخل دانشگاه خیلی بیشتر باشه و از طرفی هم تو دیدارهای متعدد در دیدار با مسئولان در دیدار با دانشجوها این موضوع را تاکید کردند که حتماً باید به دانشگاه برید. حضورتان باید مستمر باشه، حضورتان باید منسجم باشه، بر حذر داشتن از کار نمایشی کردن و حضورهای نمادین و نمایشی دقیقاً اتفاقاتی که الان دارد رقم میخورد و جمعبندی عرض بکنم دوستان در وزارت علوم در نهاد ریاست جمهوری خصوصاً گویی هیچ باور به این قضیه ندارند و به کار نمایشی و نمادین را آوردند. حالا نکتهای که وجود دارد عرض ما چیست؟ به عنوان جنبش دانشجویی حقیر به عنوان خادم بسیج دانشجوی دانشگاه تهران آینه که اگر شما میخواهید کار نمادین بکنید اگر میخواهید کار تشریفاتی بکنید خب چرا دارید میآید دانشگاه؟ چرا دارید وقت دانشگاه رو میگیرید؟ چرا دارید حرمت و شأن دانشگاه رو زیر پا میگذارید؟ مگر مراسمهای نمادین مثل تودیع و معارفه وزیر علوم که همین مدتی قبل انجام شد در ستاد وزارت علوم انجام نشد؟ خب پیشنهاد ما ساده است پیشنهاد جنبش دانشجویی خیلی ساده و شفافه؛ اگر میخواهید کار نمایشی و نمادین انجام بدید این حق شماست؛ میخواهید این کارو بکنید کما اینکه کار اشتباهه ولی اگر میخواهید این کار رو بکنید به دانشگاه نیاید. تشریف ببرید در وزارت علوم برگزار بکنید تشریف ببرید در نهاد ریاست جمهوری برگزار بکنید، تشریف ببرید در سالن اجلاس سران، مثلاً برگزار بکنید. این موجب وهن دانشگاه است که شما در دانشگاه حاضر شوید ولی اولاً تریبون ندید به تشکلهای دانشجویی و ثانیاً حضور هم حضور گزینشی بکنید. موضوع دوم این است که حضور دانشجوها در یک سالن ۵۰۰، ۶۰۰ نفری به شدت گزینش شده و مبتنی بر سهمیه است؛ مثلاً به تشکلهای دانشجویی لزوماً اصلاً نگاه نکردند، تشکل دانشجویی نیست. دانشجو دانشگاه تهران باید بتواند در مراسم آغاز سال تحصیلی که رئیسجمهور حضور پیدا میکنند ب حضور پیدا کند؛ بتواند حاضر بشود. نه اینکه از طریق یک سری سهمیهها و کارتهای از پیش تعیین شده این اتفاق در دانشگاه بیفتد. میخواهم عرض بکنم نهایتاً مجموع اتفاقاتی که دارد رقم میخورد فارغ از نگاه سیاسی تشکلها، فارغ از موضعگیری تشکلها در نسبت با دولت و دوری و نزدیکیشان نسبت به خط مشی و سیاستگذاریهای دولت و مواضعی که دولت دارد، فارغ از همه این فرایندها اولاً دارد سیاست جدایی میکند و دوما دارد توهین می کنه به شأنیت و نهاد دانشگاه.
ارزیابی شما از نسبت دولت چهاردهم و وزارت علومِ آن با دانشگاهها و فضای مطالبهگریِ دانشجویی چیست؟
ببینید من فعلاً ارزیابی که دارم آینه که در وزارت علوم و قسمت آموزش پزشکی وزارت بهداشت، در این مدت در یک جاهایی به شکل افراطی تندروی و سیاست زدگی مشاهده شده است. یک مصداقش را بخواهم عرض بکنم شیوه نامه انضباطی جدید ابلاغ شده مربوط به همین دو هفته گذشته است که این به لحاظ حقوقی و قانونی با آییننامه مصوب شورای انقلاب فرهنگی در تعارض و پر از اشکالات جدی است. به تعبیر خود تصمیم گیران میخواهد بیاد مثلاً دانشجوها برگرداند؛ اولاً سوالی که وجود دارد آینه که چند تا دانشجو مگر اخراج شده و تعلیق شده و اینها اینکه شما دارید مسئله رو آدرس غلط میدید به ملت و دارید از مسائل اساسی کشور دور میشوید دارید به خاطر مقاصد سیاسی دارید آدرس غلط میدید این یه وجه ماجراست؛ وجه دوم ماجرا این است که در شیوه نامه جدید انضباطی یک سری از ایرادات اخلاقی، ایرادات و آسیبهای اجتماعی هم آمده به نوعی مجازات زدایی مثال عرض کنم خدمتتون یعنی پخش، توزیع و مصرف مثال مواد مخدر در دانشگاهها درجه مجازات انضباطیاش به شدت آمده پایین خب اینکه اصلاً این موضوع سیاسی نیست؛ این موضوع کاملاً اجتماعی است. یک آسیب اجتماعی که دامنگیر همه است؛ چرا وزارت علوم آمده وارد این فرایند شده است؟ چرا وزارت بهداشت آمده وارد این فرهنگ شده است؟ در یک کلام شیوه نامه را به امضای وزارتین رسیده، که غیرقانونی هست و حتماً مطالبه جدی ما آینه که شورای عالی انقلاب فرهنگی در این مسئله ورود بکنه به مثابه شورای عالی و تصمیم گیر و ناظر و جلوی این تعارضات را بگیرد. در نسبت در مسائل مختلف ما دانشجوهایی داشتیم که مشخصاً توهین کردن، دانشجوهایی داشتیم که مشخصاً آسیبهای اخلاقی داشتند، حالا من نمیخواهم اسامیشان ببرم ولی در یک مثالش در علوم پزشکی تهران بود که دوستان ابتداً با دیدگاه افراطی و تندروانهشان آمدند برگرداندند و بعد خودشان اخراج کردن یک دانشجوی خانمی رو در دانشگاه علوم پزشکی و بعدش هم توسط قوه قضاییه اعلام جرم شد و رفتن حبس. یعنی میخواهم به شما بگویم که چقدر توی این مسائل موضوعات اساسی کشور دستمایه سیاست زدگی دوستان میشه؛ من تصورم آینه که تو این عملکرد کوتاهی که وزارت بهداشت و وزارت علوم داشتند اولاً انتصابهای سیاسی و سیاست زدهای داشتند و ثانیاً تصمیمگیریهای سیاست سیاسی و سیاست زدهای داشتند؛ هم در لایه انتصاب در ستاد وزارتین و هم در لایه انتصاب در لایه دانشگاهها، ریاست دانشگاه، البته در وزارت بهداشت این موضوع به شدت رادیکالتر هم هست.
نظر شما در خصوص جریانهایی که در کشور بهدنبال سیاستزدایی از دانشگاهها هستند، چیست؟
ببینید سیاست جدایی مسئله جنبش دانشجویی بوده بسیج دانشجویی دانشگاه تهران هم این مسئله رو دنبال کرده و مقابل این جریانهایی که یا با غرض یا بدون غرض دنبال نرمال کردن جنبش دانشجویی به معنای بی اثر کردنش هستند؛ دنبال در واقع تهدید به معنای محدود کردنش هستند، دنبال تخریب جنبش دانشجویی هستند، دنبال تضعیف جنبش دانشجویی هستند ایستادگی کرده و ایستادگی خواهد کرد و اجازه نمیده که حرمت دانشگاه، نهاد دانشگاه، که صاحبانش دانشجو هستند و خاصه دانشگاه تهران ۵۵ هزار تا دانشجو دارد توسط این تصمیم گیران عرصه سیاست که مشخصاً تصمیماتشون تضعیف کننده این امور هست زیر پا گذاشته شود. اجازه داده نخواهد شد که این جریانات اثرگذاری داشته باشند و بتونن به مقاصد خودشان برسند. این جمله به نظرم پاسخی هست که میشه به این دوستان داشت جمله حضرت آقاست که خدا لعنت کند دستهایی را که میخواهند قشر جوان و دانشگاهی ما قشر جوان و دانشگاهی ما را غیر سیاسی کنند؛ این جمله صریح آقا در دهه ۷۰ که در واقع در پاسخ به یک روندی بود که میخواست دانشگاهها رو غیر سیاسی بکنه و غیر گفتمانی کند. به عنوان نکته آخر بخوام عرض بکنم قطعاً حضور آقای پزشکیان اعتراض جنبش دانشجویی را به همراه خواهد داشت کما اینکه ۸ اعتراض بسیج دانشجویی به علاوه سه تشکل دیگر، انجمن دانشجویان مستقل، جنبش عدالتخواه و جامعه اسلامی دانشجویان رو در یک نامه علنی در پی داشت. حتماً به صورت میدانی همین موضوع در واقع این نقد و این اعتراض ایجاد خواهد شد. انشالله که درس عبرتی باشد برای رئیسجمهور، دولتیها و سایر قوا که اگر میخواهند در دانشگاه حضور پیدا بکنند شأنیت و حرمت اون رو رعایت بکنند. در غیر این صورت جنبش دانشجویی و بسیج دانشجویی و در این مصداق بسیج دانشجوی دانشگاه تهران اولین نیرویی هست که مقابل این ارادههای تخریب کننده ایستادگی خواهد کرد. یک نکته دیگه هم که حالا عرض کنم اگر مقدور بود به نظرم جاش هست که مطرح بشه این است که بسیج دانشگاه تهران اولاً با حضور دانشجوها در پشت درهای بسته به علاوه سایر اعضای تشکلها به این موضوع اعتراض خواهد کرد و ثانیاً به جهت اینکه آقای رئیسجمهور شنوای صدای دانشجوهای دانشجویی نبوده این کار رو بسیج دانشجویی رقم زده و انشالله در روز شنبه یک تریبون در صحن دانشگاه قرار میگیره که درسته مخاطبمون حاضر نیست و بدون حضور رئیسجمهوره اما به هدف اینکه دانشجوها بتونن حرفشون رو بزنن و انشالله از طرقی بتواند این صداها به گوش ریاست جمهوری برسد انجام شود.
با توجه به حضور رئیسجمهور در دانشگاه تهران و اتفاقاتی که پیرامون حضور ایشان از جمله ندادن تریبون به تشکلهای دانشجویی افتاده است و واکنشهای شما در چند روز اخیر به این موضوع تحلیل شما چیست؟
همانطور که مطلع هستید روز شنبه مصادف ۲۱ مهر ماه قرار است آقای رئیسجمهور و وزرای علوم و بهداشت به همراه مدیران آموزش عالی و وزارت بهداشت و کمیسیونهای آموزش و بهداشت در دانشگاه تهران حضور پیدا کنند و اسم جلسه هم آیین آغاز سال تحصیلی جدید است. خب از زمانی که این موضوع مطرح شد یعنی تقریباً از هفته گذشته که زمان و نوع نهایی شد پیگیریهای بسیج دانشجویی و تشکلهای دانشجویی دانشگاه تهران و اتحادیهها در سطح کشور برای پیگیری این موضوع جهت اختصاص تریبون به تشکلهای دانشجویی انجام شد اما متأسفانه با تمام پیگیریهایی که در درجه اول غیرعلنی انجام شد و رسانهای نشد تشکلها خارج از چالشها و جنجالها و هیاهوهای رسانهای ورود کردند؛ نامههای متعددی هم خطاب به آقای دکتر پزشکیان، هم خطاب به وزیر علوم و هم انتقال شفاهی به این بزرگواران، مشاوران عالی وزیر علوم، رئیس حوزه ریاست مدیرکل وزارت علوم، رئیس دانشگاه تهران، معاون فرهنگی دانشگاه تهران، معاون دانشجویی دانشگاه تهران، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه «حجتالاسلام رستمی» و ارکان مختلفی که مستقیم و غیرمستقیم ارتباط پیدا میکنند با این موضوع، حتی از دفاتر نمایندگان این موضوع پیگیری شد و استدلال هم واضح بود این بود که اگر رئیسجمهور میخواهد در دانشگاه، آن هم دانشگاه تهران به عنوان دانشگاه مادر یا به تعبیر آقا نماد آموزش عالی کشور حضور پیدا کند وجه حضورشان نباید وجه نمادین و تشریفاتی و نمایشی باشه. این به چه معناست؟ به این معناست که اگر شما وارد فضای دانشگاه و مشخصاً دانشگاه تهران میشوید باید اقتضائات و شأنیت و حرمت آن نهاد را رعایت بکنید. اون شأنیت و حرمت چیست؟ اون شأنیت و حرمت در واقع به صاحبان اصلی آن دانشگاه برمیگردد که قطعاً یک قسمش اساتید هستند؛ یک قسمش کارمندان هستند؛ و یک قسم بسیار اساسیاش دانشجوهای دانشگاه تهران هستند که این دانشجوها که بالغ بر ۵۵ هزار نفر هستند. و این ۵۵ هزار دانشجو متشکلاند یعنی تشکلهای اسلامی، تشکلهای سیاسی، کانونهای فرهنگی، انجمنهای علمی و شورای صنفی این دانشجویان را در کلان نمایندگی میکنند و درخواست هم این بود که آقای رئیسجمهور اگر شما میخواهید در دانشگاه تهران حضور پیدا بکنید باید صدای قشر دانشگاهی، نمایندههای دانشجویی و تشکل دانشجویی را بشنوید. این بر هیچکس پوشیده نیست که مشخصاً رئیسجمهور تریبونهای گسترده و متعددی برای بیان مواضعش، بیان گفتمانش، بیان نقطه نظراتش، بیان راهبرد دولت در جلسات مختلف نمایشی و غیر نمایشی و جلسات هیئت دولت را در اختیار دارد؛ درخواست ما یک چیزی بود آقای پزشکیان اگر در دانشگاه تهران حضور پیدا میکنید بیش از آنکه بخواهید حرف بزنید و دنبال کار نمادین و نمایشی باشید بیاید ترک تشریفات کنید و شنونده مواضع دانشجوها باشید که این از طرق مختلف پیگیری شد و نهایتاً به سرانجام نرسید. من فکر میکنم در لایههایی خود آقای پزشکیان مثلاً مخالفت جدی نکردند ولی در تعامل با نهادهای تصمیمگیرنده اعم از دفتر ریاست جمهوری و نهادهای تصمیمگیر در وزارت علوم و دانشگاه تهران نهایتاً این موضوع نه حیاتی دانسته شد و نه تلاش خیلی جدی و قطعی شد که این اتفاق رقم بخورد تا بتواند نهایتاً به نقطه عملیات برسد. سوالی که مطرح بود این بود که دلیل این ماجرا چی است؟ ببینید من تصورم آینه که در کلان ماجرا یک جریان سیاستزدایی از نهاد علم که در موضوع ما مشخصاً میشه دانشگاه تهران، در یک جایی سعی میکنند جنبش دانشجویی رو کنار بزنند، در یک جایی سعی میکنند نادیده بگیرند، در یک جایی هم از سازوکارهای اثرگذاری که در اختیار مدیریت نهاد علم هست حذف میکنند و مصداقش همین است. مصداقش دقیقاً این اتفاقی که رقم میخورد؛ این مشخصاً مخالف مواضع صریح حضرت آقا در طول دوران زعامت و ولایتشان هست که مکرراً هم تاکید کردند به تشکلهای دانشجویی که حواستان بر دانشگاه بیشتر باشه و مشخصاً امسال در دیدار دانشجویی ۱۴۰۳ آقا یک انتظار را از تشکلهای دانشجویی فرمودند؛ فرمودند که شماها نگاهتان باید به داخل دانشگاه خیلی بیشتر باشه و از طرفی هم تو دیدارهای متعدد در دیدار با مسئولان در دیدار با دانشجوها این موضوع را تاکید کردند که حتماً باید به دانشگاه برید. حضورتان باید مستمر باشه، حضورتان باید منسجم باشه، بر حذر داشتن از کار نمایشی کردن و حضورهای نمادین و نمایشی دقیقاً اتفاقاتی که الان دارد رقم میخورد و جمعبندی عرض بکنم دوستان در وزارت علوم در نهاد ریاست جمهوری خصوصاً گویی هیچ باور به این قضیه ندارند و به کار نمایشی و نمادین را آوردند. حالا نکتهای که وجود دارد عرض ما چیست؟ به عنوان جنبش دانشجویی حقیر به عنوان خادم بسیج دانشجوی دانشگاه تهران آینه که اگر شما میخواهید کار نمادین بکنید اگر میخواهید کار تشریفاتی بکنید خب چرا دارید میآید دانشگاه؟ چرا دارید وقت دانشگاه رو میگیرید؟ چرا دارید حرمت و شأن دانشگاه رو زیر پا میگذارید؟ مگر مراسمهای نمادین مثل تودیع و معارفه وزیر علوم که همین مدتی قبل انجام شد در ستاد وزارت علوم انجام نشد؟ خب پیشنهاد ما ساده است پیشنهاد جنبش دانشجویی خیلی ساده و شفافه؛ اگر میخواهید کار نمایشی و نمادین انجام بدید این حق شماست؛ میخواهید این کارو بکنید کما اینکه کار اشتباهه ولی اگر میخواهید این کار رو بکنید به دانشگاه نیاید. تشریف ببرید در وزارت علوم برگزار بکنید تشریف ببرید در نهاد ریاست جمهوری برگزار بکنید، تشریف ببرید در سالن اجلاس سران، مثلاً برگزار بکنید. این موجب وهن دانشگاه است که شما در دانشگاه حاضر شوید ولی اولاً تریبون ندید به تشکلهای دانشجویی و ثانیاً حضور هم حضور گزینشی بکنید. موضوع دوم این است که حضور دانشجوها در یک سالن ۵۰۰، ۶۰۰ نفری به شدت گزینش شده و مبتنی بر سهمیه است؛ مثلاً به تشکلهای دانشجویی لزوماً اصلاً نگاه نکردند، تشکل دانشجویی نیست. دانشجو دانشگاه تهران باید بتواند در مراسم آغاز سال تحصیلی که رئیسجمهور حضور پیدا میکنند ب حضور پیدا کند؛ بتواند حاضر بشود. نه اینکه از طریق یک سری سهمیهها و کارتهای از پیش تعیین شده این اتفاق در دانشگاه بیفتد. میخواهم عرض بکنم نهایتاً مجموع اتفاقاتی که دارد رقم میخورد فارغ از نگاه سیاسی تشکلها، فارغ از موضعگیری تشکلها در نسبت با دولت و دوری و نزدیکیشان نسبت به خط مشی و سیاستگذاریهای دولت و مواضعی که دولت دارد، فارغ از همه این فرایندها اولاً دارد سیاست جدایی میکند و دوما دارد توهین می کنه به شأنیت و نهاد دانشگاه.
ارزیابی شما از نسبت دولت چهاردهم و وزارت علومِ آن با دانشگاهها و فضای مطالبهگریِ دانشجویی چیست؟
ببینید من فعلاً ارزیابی که دارم آینه که در وزارت علوم و قسمت آموزش پزشکی وزارت بهداشت، در این مدت در یک جاهایی به شکل افراطی تندروی و سیاست زدگی مشاهده شده است. یک مصداقش را بخواهم عرض بکنم شیوه نامه انضباطی جدید ابلاغ شده مربوط به همین دو هفته گذشته است که این به لحاظ حقوقی و قانونی با آییننامه مصوب شورای انقلاب فرهنگی در تعارض و پر از اشکالات جدی است. به تعبیر خود تصمیم گیران میخواهد بیاد مثلاً دانشجوها برگرداند؛ اولاً سوالی که وجود دارد آینه که چند تا دانشجو مگر اخراج شده و تعلیق شده و اینها اینکه شما دارید مسئله رو آدرس غلط میدید به ملت و دارید از مسائل اساسی کشور دور میشوید دارید به خاطر مقاصد سیاسی دارید آدرس غلط میدید این یه وجه ماجراست؛ وجه دوم ماجرا این است که در شیوه نامه جدید انضباطی یک سری از ایرادات اخلاقی، ایرادات و آسیبهای اجتماعی هم آمده به نوعی مجازات زدایی مثال عرض کنم خدمتتون یعنی پخش، توزیع و مصرف مثال مواد مخدر در دانشگاهها درجه مجازات انضباطیاش به شدت آمده پایین خب اینکه اصلاً این موضوع سیاسی نیست؛ این موضوع کاملاً اجتماعی است. یک آسیب اجتماعی که دامنگیر همه است؛ چرا وزارت علوم آمده وارد این فرایند شده است؟ چرا وزارت بهداشت آمده وارد این فرهنگ شده است؟ در یک کلام شیوه نامه را به امضای وزارتین رسیده، که غیرقانونی هست و حتماً مطالبه جدی ما آینه که شورای عالی انقلاب فرهنگی در این مسئله ورود بکنه به مثابه شورای عالی و تصمیم گیر و ناظر و جلوی این تعارضات را بگیرد. در نسبت در مسائل مختلف ما دانشجوهایی داشتیم که مشخصاً توهین کردن، دانشجوهایی داشتیم که مشخصاً آسیبهای اخلاقی داشتند، حالا من نمیخواهم اسامیشان ببرم ولی در یک مثالش در علوم پزشکی تهران بود که دوستان ابتداً با دیدگاه افراطی و تندروانهشان آمدند برگرداندند و بعد خودشان اخراج کردن یک دانشجوی خانمی رو در دانشگاه علوم پزشکی و بعدش هم توسط قوه قضاییه اعلام جرم شد و رفتن حبس. یعنی میخواهم به شما بگویم که چقدر توی این مسائل موضوعات اساسی کشور دستمایه سیاست زدگی دوستان میشه؛ من تصورم آینه که تو این عملکرد کوتاهی که وزارت بهداشت و وزارت علوم داشتند اولاً انتصابهای سیاسی و سیاست زدهای داشتند و ثانیاً تصمیمگیریهای سیاست سیاسی و سیاست زدهای داشتند؛ هم در لایه انتصاب در ستاد وزارتین و هم در لایه انتصاب در لایه دانشگاهها، ریاست دانشگاه، البته در وزارت بهداشت این موضوع به شدت رادیکالتر هم هست.
نظر شما در خصوص جریانهایی که در کشور بهدنبال سیاستزدایی از دانشگاهها هستند، چیست؟
ببینید سیاست جدایی مسئله جنبش دانشجویی بوده بسیج دانشجویی دانشگاه تهران هم این مسئله رو دنبال کرده و مقابل این جریانهایی که یا با غرض یا بدون غرض دنبال نرمال کردن جنبش دانشجویی به معنای بی اثر کردنش هستند؛ دنبال در واقع تهدید به معنای محدود کردنش هستند، دنبال تخریب جنبش دانشجویی هستند، دنبال تضعیف جنبش دانشجویی هستند ایستادگی کرده و ایستادگی خواهد کرد و اجازه نمیده که حرمت دانشگاه، نهاد دانشگاه، که صاحبانش دانشجو هستند و خاصه دانشگاه تهران ۵۵ هزار تا دانشجو دارد توسط این تصمیم گیران عرصه سیاست که مشخصاً تصمیماتشون تضعیف کننده این امور هست زیر پا گذاشته شود. اجازه داده نخواهد شد که این جریانات اثرگذاری داشته باشند و بتونن به مقاصد خودشان برسند. این جمله به نظرم پاسخی هست که میشه به این دوستان داشت جمله حضرت آقاست که خدا لعنت کند دستهایی را که میخواهند قشر جوان و دانشگاهی ما قشر جوان و دانشگاهی ما را غیر سیاسی کنند؛ این جمله صریح آقا در دهه ۷۰ که در واقع در پاسخ به یک روندی بود که میخواست دانشگاهها رو غیر سیاسی بکنه و غیر گفتمانی کند. به عنوان نکته آخر بخوام عرض بکنم قطعاً حضور آقای پزشکیان اعتراض جنبش دانشجویی را به همراه خواهد داشت کما اینکه ۸ اعتراض بسیج دانشجویی به علاوه سه تشکل دیگر، انجمن دانشجویان مستقل، جنبش عدالتخواه و جامعه اسلامی دانشجویان رو در یک نامه علنی در پی داشت. حتماً به صورت میدانی همین موضوع در واقع این نقد و این اعتراض ایجاد خواهد شد. انشالله که درس عبرتی باشد برای رئیسجمهور، دولتیها و سایر قوا که اگر میخواهند در دانشگاه حضور پیدا بکنند شأنیت و حرمت اون رو رعایت بکنند. در غیر این صورت جنبش دانشجویی و بسیج دانشجویی و در این مصداق بسیج دانشجوی دانشگاه تهران اولین نیرویی هست که مقابل این ارادههای تخریب کننده ایستادگی خواهد کرد. یک نکته دیگه هم که حالا عرض کنم اگر مقدور بود به نظرم جاش هست که مطرح بشه این است که بسیج دانشگاه تهران اولاً با حضور دانشجوها در پشت درهای بسته به علاوه سایر اعضای تشکلها به این موضوع اعتراض خواهد کرد و ثانیاً به جهت اینکه آقای رئیسجمهور شنوای صدای دانشجوهای دانشجویی نبوده این کار رو بسیج دانشجویی رقم زده و انشالله در روز شنبه یک تریبون در صحن دانشگاه قرار میگیره که درسته مخاطبمون حاضر نیست و بدون حضور رئیسجمهوره اما به هدف اینکه دانشجوها بتونن حرفشون رو بزنن و انشالله از طرقی بتواند این صداها به گوش ریاست جمهوری برسد انجام شود.
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
