در حالی نتانیاهو امروز ضمن تاکید به ارتباط چند باره با ترامپ پس از ریاست جمهوری اش عنوان کرد که با ترامپ درباره «تهدید ایران» اتفاق نظر داریم برخی از افراد در داخل که گویا راه حلی جز ارتباط با غرب را نه یادگرفته اند و نه می توانند فرا بگیرند باز صحبت از ارتباط با آمریکای ترامپ کرده اند و با خوش خیالی می گویند «نه؛ این ترامپ، آن ترامپ قبلی نیست و تفاوت کرده» یا دیگر صحبت هایی از این جنس. روزنامه سازندگی به نقل از حسین مرعشی دبیر کل حزب سازندگی در تیتر یک خود عنوان می کند که «زمان ترک مخاصمه» است.  جمله ای که محل تامل است، باید پرسید اولا مگر مخاصمه از جانب ما شکل گرفته است یا ما مگر ما فرمانده ارشد نظامی آمریکا را کشته ایم؟ مگر ما بودیم که از برجام خارج شدیم؟  او بود که سردار رشید ما، حاج قاسم سلیمانی عزیز را به شهادت رساند و از برجام خارج شد.  دوما مجددا باید پرسید مگر طرف مقابل آماده ترک مخاصمه هست که نسخه آن را برای ایران تجویز می کنید؟ ترامپ که در دشمنی با ایران شهرت دارد و سخنان امروز نتانیاهو هم مویدی بر همین مطلب است که به خلاف گروهی که در این سمت به دنبال پیدا کردن کوچک ترین راهی برای توافق هستند که باید امیدوار باشیم تبدیل به فاجعه فکری «به هر قیمتی امضا کن، ولو اینکه ترکمنچای باشد» در  تصمیم گیری نشود طرف مقابل اساسا تمایلی برای مذاکره واقعی با ایران را ندارد یا حداقل تا امروز میلی بر آن نشان نداده است. البته این ویژگی مختص ترامپ نیست و دقیقا در همان چهار سال دموکرات ها و حضور افرادی مانند هریس در بدنه دولت هیچ وقت برجامی زنده نشد و هرگز آمریکای به ظاهر برای دوستان همراه تر حاضر به احیای برجام، که اساسا توافق خوبی هم نبود، نشد.  نگاه و صحبت های که در خصوص ترامپ و دولت او و مذاکرات با او مطرح می شود اختصاصی به سازندگی ندارد و افراد دیگری از اصلاحات هم به آن پرداخته اند به عنوان نمونه علی مطهری فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی در کانال خود عنوان کرده است «ترامپ نیاز به کمک ایران دارد. » و تاکید کرده است که :
مهم این است که ترامپ برای حل مسئله فلسطین نیاز به کمک ایران دارد و ایران نیز خواهان رفع تحریمهاست و از قضا ترامپ هم ادعای رفع تحریم کرده است. اینجاست که ایران می‌تواند با تلاش در میدان و دیپلماسی به امتیازاتی دست یابد. یا علی آهنگر در یادداشت خود عنوان می دارد که چون ترامپ چهار سال دیگر می رود بهتر است ‌«مدیریت تخاصم» کنیم. باید پرسید اولا از کجا آنقدر به رفتن ترامپ و تک دولتی او اطمینان دارید؟  دوما مگر دموکرات ها چه دسته گلی به روی شما زدند که منتظر بازگشت آن ها هستید و چهار سال را روی بازگشت شان قمار می کنید؟  سوما می شود بگویید مدیریت تخاصم به چه معناست یا اینکه خدا نکرده کسی از معنی لفظ بپرسد متحجر و... می ‌شود؟ صرف نظر از مطالب بالا باید خواست که اگر کسی می خواهد آمریکا را تجزیه و تحلیل کند باید در گام اول خوش خیالی را کنار بگذارد و بعد سخن بگویید. نگاه متکی به ترامپ از جانب هر کسی که منتشر شود حاکی از یک ارتجاع یا «بازگشت» به همان سنت های غلط اشتباه و تجربه شده پیشینیان است آن هم توسط کسانی که دیگران متهم به ارتجاع می کنند، این تفکر یک خوش‌خیالی ممتد و ادامه دار است که زمان ترک آن فرا رسیده است.