دکتر زهرا ابوالحسنی: داستان پیشرفت ما و داستان مقاومت یگانه و متحدند است، هیچ دو تایی وجود ندارد. هدف یکی است. مسیر یکی است… داستان پیشرفت ما داستان محقق کردن آرزوهای تاریخی ایرانی‌ها است، آن هم از مسیری که با شخصیت ملی ایرانیان تناسب داشته باشد… رؤیای استقرار ایرانی آباد، رشک برانگیز و الهام بخش؛ جامعِ «آزادی از بند غیر و پایبندی به حصن بندگی خداوند»، «عدالت و رفاه»، «علم و معنویت»، «عقلانیت و عبودیت»، «پویایی مستمر و وفاداری به اصول»، «استقلال ملی و تعامل عزت‌مندانه»، «نفع فردی و خیر جمعی»، «برادری ایمانی و عزت مقابل طاغوت»،‌از مسیری که جوانمردانه است، عزتمند، استقلال گرا، در ضدیت با ظلم کردن و یا زیر بار ظلم رفتن، متعادل و به دور از افراط، عادلانه، در آمیخته با معنویت و محبت اهل بیت ع، و از همه مهمتر از مسیر اتکای کامل به توانایی‌های خود و به ظهور رساندن استعدادهای بی‌نهایت نهفته در ایران و ایرانی. روشن است که این رؤیا و مسیر، متمایز و بلکه در تعارض با چشم انداز و راهی است که توسعه غربی به آن فرامی خواند. بلکه طرح این رؤیا و سربرآوردن آن ماهیت تمدن غرب، دعوت او برای بشریت و جایگاه تمدنی که به دروغ برساخته است را به چالش می‌کشد. و از سوی دیگر در مقابل دعوت خود تحقیرانی است که غبار غفلت و انکار بر شخصت ملی ایرانی و ظرفیت‌های تمدنی ایران می پاشند، و با پرچم واقع بینی همه واقعیت‌های موید وجود یک شخصیت عظیم ملی، میل او به اتکای به سرمایه‌های درونی و توان او برای حرکت و استقامت در این مسیر را ندیده می‌گیرد. و یا به نام عقلانیت، بی منطق ترین نظام محاسباتی را بکار می‌برند. و درست از همین نقطه است که مسیر پیشرفت با مقاومت در هم می آمیزند…داستان مقاومت، فقط داستان غیرت و زیر بار ظلم نرفتن یک ملت نیست. مقاومت داستان ملتی است که می‌خواهد هویت و شخصیت مستقل خودش را داشته باشد، می‌خواهد خودش باشد با فلسفه تاریخی که به وجود و استغنایش از دیگر ملت‌ها معنا می‌دهد، با آرزوها و رویاهای تاریخی خودش؛ خصایص، ویژگی‌ها و ارزش‌هایی که در طول تاریخ برگزیده و برای او تثبیت شده است. مقاومت داستان این ملت است آنگاه که می‌خواهد دچار خود فراموشی نشود، و خودش و تاریخش در تاریخ بی جایگاه و گم نشود... از اینجاست که داستان مقاومت یک ملت در مقابل سلطه غرب و روحیه خودتحقیری غربزدگان برای دنبال کردن فلسفه تاریخی خود آغاز می‌شود… عالم در نگاه غرب همان زیست بوم استعاری در نگاه داروین است که مهمترین عامل تکامل آن تنازع برای بقا است. بر اساس همین هستی شناسی است که «انحصار داشتن مسیر توسعه در سلطه‌گری و یا پذیرش سلطه استکبار» ایده محوری تمدن غرب است؛ و مبتنی بر همین مسیر انحصاری گشوده شده پیش روی ملت‌ها است که آنها به این باور غلط رسیده اند که برای چند روز زندگی آسوده‌تر، باید شخصیت مستقل خودشان را فراموش کنند، آرزوهای ریشه دار خود را رها کنند و در ساختار قدرت برپا شده یا در زمره ظالمان باش ند و یا با ظالم کنار بیایند...زیرا در این نگاه اصل بر رقابت و معارضه برای ماندن، و محیط، علت اصلی انتخاب طبیعی می‌باشد، یعنی اینگونه القا می‌کنند که نظم حاکم بر جهان کم‌کم ملت‌های دارای ویژگی‌های ناسازگار را از میان می‌برد و ملت‌های دارای ویژگی‌های سازگار را حفظ می‌کند. و در این عالم خشن، پرتکبر و سلطه محور توسعه است که اگر بخواهی «خودت باشی… و جهان آرزوهای خودت را خلق کنی» دوره ات می‌کنند، و با هزار ابراز تطمیع، تهدید، مقابله سخت و نرم تلاش می‌کنند تا نگذارند یک ملت مستقل، رویایی بدیع و دل انگیز تر را برای خودش بسازد و در پیش چشم سایر ملت‌ها قرار دهد. و در همین عالم است که غربزدگان، همان‌ها که دچار نسیان خود شده اند شبانه روز در تلاش اند تا به خودشان و ملت شأن اثبات کنند که تو کسی نیستی که بتوانی به عالمی دیگر، یا حتی به جایگاهی برتر در همین نظم موجود عالم فکر کنی؛ پس قدر و اندازه ات را بشناس و آن را بپذیر…و در پی این اثبات همه ظرفیت‌ها، استعدادها، پیشرفت‌ها و یا کارامدی ها و ابتکارهای بومی را انکار و یا تحقیر می‌کنند. انقلاب اسلامی در مقابل این تهاجم وسیع و عمیق علیه اتکا بر هویت مستقل، فکر مقاومت، ایستادگی، گم نکردن راه و هدف را پایه‌گذاری کرد؛ و به عنوان یک راه، مقاومت را نشان‌دار کرد تا از این راه حرکت کنیم... تدریجاً و با دیدن ثمرات راه مقاومت در جامعه سازی، و نیز از راه مشاهده صراحت این راه در دفاع از ملت‌های مظلومی که در دنیای اسلام پامال ظلم استکبار شده‌اند این ایده و مسیر مورد قبول ذهن‌ها و قلب ملت‌ها قرار گرفت و از مرزهای جمهوری اسلامی فراتر رفت. و اینگونه است که مقاومت مسیر تذکر دائم به فلسفه وجودی ملت ایران، یادآوری و افتخار به آرزوهای تاریخی که داشتیم و باور به خود برای عینیت بخشیدن به این آرزوها است… و مقاومت مسیر منصرف یا منحرف نشدن از این صراط مستقیم و ایستادگی در آن تا رسیدن به بلندترین قله‌های تمدن سازی و جامعه پردازی است.
داستان پیشرفت از مسیر مقاومت؛ افسانه یا واقعیت؟
بعد از روشن شدن داستان پیشرفت و نسبت آن با قصه مقاومت ملت‌ها، شاید مهمترین سوال این است که آیا این داستان واقعیت هم پیدا می‌کند یا صرفاً افسانه‌ای جذاب و خیال انگیز است؟ و اینجاست که دو امر سنت‌های اصلی حاکم بر تاریخ و جوامع (یعنی سنت‌های الهی) و تجربه ملت‌ها دستگیر ما در پاسخ به این پرسش هستند.... انّ الّذین قالوا ربّنا الله ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة اَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا… اِن یَکُن مِنکُم عِشرونَ صبِرونَ یَغلِبوا مِائَتَین؛ وَاَن لَوِ استَقاموا عَلَی الطَّریقَةِ لَاَسقَینهُم ماءً غَدَقًا... مقاومت در تگاه قرآن پوشیده با رحمت، نصرت، پیروزی و در نهایت پیشرفت است؛ و حتی جنگ که سخت‌ترین و دردناک‌ترین نمود و شکل مقاومت است، و به طور طبیعی یک پدیده‌ی سهمگین و خشن است در قرآن با بیانی بشارت گونه ممزوج است… «وَیَستَبشِرونَ بِالَّذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنون».... یعنی شهدا بشارت می‌دهند که دو آفت جدی ترس و حزن را ندارند؛ و شما هم اگر می‌خواهید خوف و حزن نداشته باشید، مقاومت و استقامت را سرمشق کار خودتان قرار بدهید. علاوه بر سنت‌های الهی، تجربه ملت‌ها نیز نشان می‌دهد که اگرچه مقاومت هزینه دارد اما هزینه تسلیم بیشتر است؛ و مهمتر آنکه هزینه تسلیم از بین رفتن هویت، لگد مال شدن و ذلیل شدن یک ملت است؛ در حالی که پایداری در مسیر مقاومت موجب درخشش ملت‌ها و شکوفایی استعدادهای آنها خواهد بود. یکی دیگر از این حقیقت‌ها و تجربه‌ها، دیدن و لمس کردن «قدرت مقاومت» است. نسل‌های اخیر منطقه و حتی عالم، این امکان را یافتند که قدرت گرفتن ایده مقاومت را به صورت مشهودی ملاحظه کنند. انقلاب اسلامی نقطه تاریخی قوت گرفتن مقاومت و افول تدریجی نظام سلطه، به معنی دوران نقش‌آفرینی منحصر به فردِ توان نظامی و اقتصادی در سیطره‌ی جهانی است...و در این تاریخ جدید، طوفان الاقصی و روزهای پس از آن خود روزگار متفاوت‌تری است که به شکلی برجسته‌تر از قبل قدرت ایده مقاومت کردن ملت‌ها، و اثر معجزه گون خط ایستادگی و خط قدردانی از آنچه داریم را بر پیروزی و بر «بروز خود و تحقق آرزوهای خود» -یعنی پیشرفت- نشان می‌دهد… پیروزی انقلاب اسلامی، تمامی پیشرفت‌های بدست آمده در تاریخ جمهوری اسلامی … و آخرین جلوه‌های بروز یافته از مقاومت در تاریخ پس از طوفان الاقصی بیناتی هستند بر صدق وعده‌های الهی، و آیاتی که پیروزی و پیشرفت مستضعفان عازم شده بر طی مسیر مقاومت را روشن و آشکار می‌کنند…وَاَن لَوِ استَقاموا عَلَی الطَّریقَةِ لَاَسقَینهُم ماءً غَدَقًا...