حجت الاسلام والمسلمین موسوی مطلق: بسم الله الرحمن الرحیم وَ مَنْ یؤْمِنُنِی مِنْک وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِی، وَ مَنْ یسَاعِدُنِی وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِی، وَ مَنْ یقَوِّینِی وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِی؟ و کیست مرا ایمن دهد وقتی که تو مرا ترسانده‌ای، و کیست مرا کمک کند در حالیکه تو مرا تنها گذاشته‌ای ای، ‌و کیست مرا قوت دهد ‌در‌ جائیکه ‌تو‌ مرا ضعیف ساخته‌ای؟ نکات قابل توجه این فراز عبارت است از:۱.ایمنی فقط از ناحیه خداست، دنبال ایمن بودن از ناحیه غیر خدا سبب خوف مذموم می گردد.۲. خوفی که خداوند عنایت کند ایمنی از ان را هم فقط خودش می‌تواند مرحمت کند.۳.وقتی خداوند کسی را تنها بکذارد از احدی کاری ساخته نیست.۴.قوت و قدرت حقیقی فقط از ناحیه خداست ،وقتی خدا کسی را ضعیف کند هر قدرتی به ظاهر هم پیدا کند سبب نابود و سقوط خود او خواهد شد.