سید سعید لواسانی
 سخن ما دربارۀ همت بلند در تشکل است، این امر در سه سطح قابل بررسی است: ساحت فردی، ساحت تشکیلاتی، ساحت عمل سیاسی. در ساحت فردی، آحاد تشکل باید دارای انگیزۀ الهی و ارادۀ قوی برای پیگیری اهداف بلند اسلامی و انقلابی باشند و قیام لله وجهۀ نظری آنان باشد و به این دلیل باید از حیث فکری و روحی و اخلاقی، خود را با معیارهای اسلامی هماهنگ و همگام کنند و لازمۀ آن، اصلاح دائم درون و تلاش و جهاد مستمر در مسیر فرایند تحقق اهداف اسلامی است. اما در ساحت تشکیلاتی، ساختار تشکل باید نرم و انعطاف‌پذیر باشد تا همگان بتوانند در آن نظرات و اندیشه‌های خود را بیان کنند و پیرامون آن‌ها استدلال کنند و نقد کنند و پاسخ بشنوند و در عین حال نظم تشکیلاتی و مدیریتی نیز بر آن حاکم باشد. به این دلیل آرمان‌های تشکل باید روشن و واضح و برآمده از ارزش‌های انقلاب اسلامی باشد و تشکیلات بر پایۀ صرفاً رقابت‌های انتخابی شکل نگیرد. اما در ساحت عمل سیاسی؛ مردم حتی کسانی که عضو آن نیستند آن را نمایندۀ ارزش‌های اسلامی‌‌انقلابی بدانند و کنش و عمل را در جهت اهداف بلند اسلامی تلقی کنند، نه صرفاً گروهی که به دنبال قدرت است و برای آن به هر کاری دست می‌زند. به این دلیل اخلاق جز الزامات ضروری تشکل و عمل سیاسی آن است. منظور ما از اخلاق نیز، اخلاق الهی معنویت و تقوا است که باید خود را در هر موقعیتی نشان دهد. این‌گونه مردم بیشتری اقناع می‌شوند که با آن همراهی کنند و خود را عضوی از آن بدانند. در کنار این سه ساحت، باید تشکل مبلغ ارزش‌های اسلامی باشد، ارزش‌هایی که فطری همگان است، ارزش و فضیلتی چون، عدالت و مبارزۀ واقعی و جدی و بدون رودبایسی با فساد، دل‌ها را به آن جلب می‌کند، چنان‌چه برنامه و تلاش عملی برای پیشرفت و رفاه عمومی و توزیع عادلانۀ امکانات و ثروت میان مردم چنین است. به این دلیل باید گفتمان تشکل عمیق، قوی، امیدبخش، شفاف و انگیزه‌بخش باشد و چشم‌انداز آن شفاف و قابل فهم برای همگان معرفی شود. به تعبیر دیگر گفتمان آن نباید به مسائل روزمره یا زمان‌های انتخابات یا بحران‌ها تقلیل یابد، بلکه آینده‌محور و آینده‌نگر باشد و آیندۀ روشن را ترسیم کند. از سوی دیگر کسانی که مسئولیت مدیریت تشکل را دارد، در نظر مردم باید نشانۀ ارزش‌های والا باشند و برای تحقق آن حاضر به ایثار و از خودگذشتگی باشند، و همت بلند در تحقق اهداف داشته باشند و همۀ این امور در عمل آنان جلوه‌گر باشد، نه صرفاً گفتار آنان. و این همان سخن نورانی است که فرمود: «کونُوا دُعَاةَ النَّاسِ بِأَعْمَالِکمْ وَ لَا تَکونُوا دُعَاةً بِأَلْسِنَتِکمْ» [بحارالانوار؛ ج: ۵؛ ص: ۱۵] و اگر چنین باشد، وعدۀ الهی دربارۀ این تشکل و مسئولان و اعضای آن تحقق می‌یاید: «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» [مریم: ۹۶] «آنان که ایمان آوردند و عمل صالح دارند، خدا برای آن‌ها محبت قرار داده» یعنی محبوب دل مردم می‌شوند.