توسط : آیا اصلاح‌طلبان از تلاش مجلس برای انحلال بانک آینده عصبانی هستند؟
در روزهای اخیر از روحانی گرفته تا آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات، حملات کم‌سابقه‌ای را علیه مجلس شورای اسلامی آغاز کرده‌اند که به نظر می‌آید بیش از آنکه مربوط به عملکرد کلی مجلس باشد، حکایت از برنامه‌ای مشخص برای تخریب مجلس دارد.
اما چرا باید جریان غربزده با محوریت روحانی به تخریب مجلس روی بیاورد؟ با بررسی روندی که مجلس در سال ۱۴۰۴ طی کرده است می‌بینیم مجلس در سال ۱۴۰۴ هیچ قانون خاص و چالش‌برانگیزی را تصویب نکرده است و دولت پزشکیان را با وجود تمام ناکارآمدی‌ها تحت فشار نگذاشته و هیچ وزیری را هم در سال جاری به استیضاح نکشانده است. همین مجلس یک سال پیش به تمام وزرای پیشنهادی پزشکیان رای مثبت داده و در طی ۱۵ ماه اخیر با محوریت قالیباف حمایت همه جانبه‌ای از دولت پزشکیان داشته است. پس علت این تلاش‌ها برای تخریب مجلس توسط روحانی و دار و دسته‌اش چیست؟
یکی از دلایل می‌تواند افشاگری‌هایی باشد که برخی نمایندگان انقلابی در یک ماه اخیر از فساد نزدیکان و منصوبان دولت روحانی و پزشکیان داشته‌اند و در واقع جریان غربزده سعی می‌کند با تخریب جایگاه مجلس، اهمیت افشاگری‌ها را کم کند و از طرفی آنها را غیرواقعی و تلافی سیاسی جلوه دهد.
دلیل دیگر و شاید مهم‌تر که به نظر می‌آید روحانی و دار و دسته‌اش را به شدت برافروخته، تلاش و پیگیری تعدادی از نمایندگان در موضوع انحلال بانک آینده است. این مطلب از جایی جالب می‌شود که بدانیم از روز اعلام موضع رئیس قوه قضائیه و بانک مرکزی در مورد انحلال بانک آینده، حملات به مجلس شدت یافته است. حال سوالی که پیش می‌آید این است که ارتباط انحلال بانک فاسد و زیان‌آور آینده با روحانی و دولتش و با اصلاح‌طلبان چیست؟ چرا آنها به جلز و ولز افتاده‌اند؟ از چه چیز احساس خطر کرده‌اند؟ از افشاگری‌ها یا از ادامه یافتن انحلال بانک‌هایی که حامی مالی مناسبات اقتصادی و سیاسی آنها بوده‌اند؟ چه چیز باعث شده روحانی که پس از سخنان سیف باید در سوراخ موش پنهان می‌شده، این بار جسورانه‌تر به میدان بیاید و او که عملکردش دلیل اصلی کاهش مشارکت سیاسی مردم در انتخابات و از جمله منفورترین شخصیت‌های سیاسی دهه اخیر سیاست ایران است، از رای و نظر مردم سخن بگوید؟ در این موضع‌گیری‌ها و عصبانیت‌ها نشانه‌هایی از احساس خطر مشهود است.
