اهمیت بارز و مسلط اقتصاد بر زندگی صهیونیسم کنونی را می توان به روشنی در طول تاریخ دید. ویژگی پول دوستی و مهم جلوه دادن امور مالی امری عام در این تفکر بوده است به گونه ای که برای آن ها اقتصاد و پول حرف اول و آخر را می زند. در نگاه آن ها اقتصاد پولمحور مبتنی بر 3 نهاد بانک، بورس و اوراق قرضه است. یهود در این زمینه صاحب دکترین است و می گوید که به همه ربا بدهید و از کسی ربا نگیرید. ابتدا سازو کار بانکی را رقم زنید و به همه وام و قرض بدهید و از هیچکس قرض نگیرید. به این ترتیب نظم اوراق قرضه آفریده شد.
بانکداری به معنای گذاشتن پول به عنوان سپرده (بانک سپرده) و استفاده از آن برای امور مختلف (بانک های صدور) است. در این چارچوب، بانکداری یک موضوع نسبتاً جدید است زیرا تنها چند بانک سپرده در قرون وسطی آن هم در ایتالیا وجود داشته است. در حالی که ایجاد اولین بانک های صدور نتیجه فعالیت افرادی است که در قرن 17 در آمستردام و هامبورگ حضور داشتند.
به طور کلی فعالیت های مالی یهودیان در قرون وسطی بانکداری نامیده می شد؛ اما آنان پول را از دیگران دریافت نمی کردند بلکه فعالیت خود را بر این رویه استوار کرده بودند که به شرکت ها و دولت هایی که شرایط خاص اقتصادی داشتند، وام می دادند.
امور مالی و بانکداری نوین
بیشتر سرمایه داران بزرگ در قرون وسطی مانند آرون لینکلن و هارون یورک در انگلستان یهودی بودند و عمدتا اموال خود را وقف تاج و سلطنت می کردند. در گذشته دور عملیات مالی با بانکداری مدرن بسیار متفاوت بود. در دوران مدرن عملیات مالی یهودیان بیشتر بر پایه شرکت های مالی بود که به وام دادن می پرداختند تا به کارگیری سرمایه هایشان در بانک های سپرده. اما با این حال، این فعالیتهای آن ها به پیشرفت کسب و کار، بانکداری و انجام معادلات مالی نوین کمک بسیاری کرد.
در گزارشی که به قلم ‘ناتانل کاپنر’ که در پایگاه خبری ‘ریل جو نیوز’ و همچنین پایگاه اینترنتی ضد صهیونیستی ‘زایو پدیا’ منتشر شده، آمده است: صهیونیسم بین الملل که هدفش استیلا بر کل جهان است در نظر دارد تا با تکیه بر کنترل مالی بانک های مرکزی و بین المللی بر تمام جهان مسلط گردد. بنابراین سیستم های بانکی مرکزی و بین المللی مهم توسط آن ها کنترل می شوند، برای مثال بانک مرکزی اروپا در فرانکفورت، بانک مرکزی آمریکا (فدرال ریزرو) و صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در واشنگتن، که هزینه جهانی سازی را تأمین می کنند همگی تبدیل به ابزاری در دستان آنها برای کنترل جهان شده اند.
این گزارش با زیر سوال بردن رویکرد کشورهای توسعه یافته برای خروج از بحران مالی کنونی در دنیا تاکید میکند: در پایان نشست گروه بیست رهبران شرکت کننده، اطلاعیه ای صادر کردند که در آن برنامه خود را برای بیرون آمدن از بحران مالی کنونی تشریح کردند. اگر مبالغات و هیاهوی اقتصادی این اعلامیه را نادیده بگیریم به مطلب اصلی و پنهانی اعلامیه خواهیم رسید که شبیه برنامه بانکداران صهیونیست برای کنترل جهانی تمام بازارهای مالی و اقتصادی است. این بانکداران بین المللی می خواهند همه فعالیتهای تمام نهادهای مالی، اقتصادی و پولی را کنترل کنند. بانکداران تهدید کردهاند تحریم هایی بر علیه حمایت دولتی از محصولات داخلی اعمال خواهند کرد، آنها در حقیقت با انجام این کار حاکمیت دولت ملی را برای اداره مسائل اقتصادی داخلی نقض می کنند.
امور مالی در حیات اقتصادی
امروزه معاملات سهام به نحوه روز افزونی به قلب تمام فعالیت های اقتصادی مبدل شده است و با توسعه هر چه بیشتر نظام سرمایه داری این امر توسعه یافته است. در حرکت به این سمت وسو ، سه مرحله آشکار وجود داشت؛ مرحله اول، تبدیل و تحول اعتبار مالی از یک موضوع شخصی به یک رابطه غیر شخصی بود. این امر به صورت عرضه اوراق بهادار متجلی شد. مرحله دوم پویایی و تحرک این اوراق بهادار بود، به عبارت دیگراین اوراق در معرض خرید و فروش قرار گرفتند. مرحله آخر نیز ظهور ضامن هایی بود که چنین اوراق بهاداری را در بازار قابل رد و بدل شدن کند.
اوراق بهادار در واقع نشانه استاندارد شدن بدهکاری شخصی است. منظور از استاندار شدن این است که رابطه ای که اساساً شخصی بود، به یک رابطه غیر شخصی بدل شود. در حالی که در گذشته افراد رو در رو یا به طور غیر مستقیم با یکدیگر معامله می کردند حال نظامی مشخص با چهارچوب های تعریف شده جانشین آن می شد.
در حالی که در گذشته بدهکاری نتیجه موافقت دو فردی بود که همدیگر را می شناختند، در شکل جدید همه چیز به صورت نظام دار درآمد و آدم هایی که بدهی داشتند، شاید اصلاً طلبکار خود را نمی شناختند. رابطه جدید بر اساس ابزارها و چهارچوب های قابل مذاکره که مثلاً اوراق بهادار یا وثیقه یا برات بانک یا سند خانه و اراضی بود، شکل می گرفت.
اوراق بهادار یا سهام به مالک آن، حق مشارکت در سرمایه و سود شرکتی را اعطا می کند، ولی شخص صاحب این سهام احتمالاً هیچ ارتباط شخصی با آن شرکت ندارد. همین امر در مورد برات بانک نیز صادق است. دارنده برات صاحب حقی نسبت به بانک است درحالیکه این شخص در تمام عمر خود حتی یک دینار هم در آن بانک پس انداز نکرده باشد.
ابزارهای مالی استاندارد
برات که برای مدت های مدید، به عنوان قدیمی ترین نمونه از ابزار مالی از آن یاد می شد، توسط یک یهودی به نام سایمن روبنز در سال 1207 صادر شده است. این مدرک برای طرح این ادعا که یهودیان مبدعان این نوع نهاد اعتباری بودند، اصلاً کفایت نمی کند اما این را می دانیم که در سراسر قرون وسطی، یهودیان دست اندرکار مسائل پولی بودند، آن ها در نقاط مختلفی از اروپا سکونت داشتند و در ضمن به طور مستمر با یکدیگر مبادلات پولی انجام می دادند.
با توجه به این حقایق می توان این نتیجه معقول را گرفت که یهودیان از این واسطه های تجارت در سطح بین المللی و به ویژه در کشورهای حوزه مدیترانه ، بهره گرفته و آن را توسعه داده بودند.
عموماً در مورد پیدایش و استفاده از برات، توافق وجود دارد که تا پیش از فرا رسیدن سده هفدهم، کم و بیش این ابزار مورد استفاده یهودیان بوده است.
برخی از کارشناسان منشا براتهای قابل پشت نویسی را شهر ونیز می دانند همچنین در همان جا بود که استفاده از این برات ها در چهارده دسامبر سال 1593 ممنوع اعلام شد. تقریباً با اطمینان می توان گفت که کاربرد برات های قابل پشت نویسی و پخش آنها در ونیز ابتدا توسط یهودیان آغاز شد و دلیل ما هم این است که تقریباً تمامی فعالیت های مالی و اوراق بهادار در آن شهر در سده شانزدهم در دست یهودیان بود.
اوراق سهام نیز به شکل امروزی آن تا پیش از سده هیجدهم وجود نداشت. یهودیان در طی صد و پنجاه تا دویست سال گذشته در استاندارد کردن آنچه پیشتر روابط شخصی و فردی میان دارنده سهام و شرکتی بود که در آن سهم داشت، نقش مهمی ایفا کردند. اما باید اعتراف کرد که در تایید این نظر، مدرک معتبری برای عرضه وجود ندارد اما مدارک غیر مستقیم فراوانی برای تایید این نظر وجود دارد.
یهودیان، بورس بازان بزرگی بودند و در مواردی که صاحب سهام، فرد مشخصی است که محدودیتی برای او وجود ندارد، الزاماً سفته بازی جانشینی برای خرید و فروش اورراق سهام شده است. یهودیان در استاندارد کردن برگه های سهام نقش مهمی ایفا کرده اند. در برخی از موارد می توان نشان داد که این سفته بازی باعث تغییر ماهیت سهام از اوراقی با ارزش متفاوت به اوراقی با ارزش یکسان شده است.
اینکه یهودیان تا چه اندازه در استاندارد کردن اوراق اعتباری عمومی نقش داشتند کاملا روشن نیست ولی تا این حد می دانیم که مشاوران ویلیام سوم یهودی بودند و از سوی دیگر، قرض کردن مردم در آلمان بر اساس الگوی رایج در هلند آغاز شد و در آن تاثیر یهودیان هلندی که اصلی ترین سرمایه گذاران امور مالی در هلند و آلمان بودند، امری انکار ناپذیر بود.
به طور کلی باید گفت که در سراسر سده هجدهم یهودیان هلند بیش از همه در امور مالی اروپا دخالت داشتند.

