تفریحات زمستانی خانواده رئیس جمهور

انتشار تصاویر متوالی از حضور اطرافیان آقای رئیس‌جمهور در سفرهای بین‌المللی در طول یک سال اخیر توجه‌های زیادی را به خود جلب کرده است. همراهی‌هایی که در زمان انتخابات با توجیهاتی مانند پشتیبانی عاطفی برای دکتر پزشکیان توجیه می‌شد، اکنون صورت دیگری به خود گرفته است.
انتقادهایی که ابتدای این سفرها به هزینه‌های سفر فرزندان آقای پزشکیان در کنار ایشان وارد می‌شد بعد از انتشار تصاویر دختر و داماد ایشان با لباس محلی در صفحه یک فروشگاه قزاقستانی شدت گرفت. این موضوع با حضور خانم زهرا پزشکیان در یک مراسمی در باکو یک سؤال مهم را در اذهان ایجاد می‌کند که ابهامات پررنگی را در ذهن به وجود می‌آورد. فرزندان رئیس‌جمهور با چه مسئولیتی در کنار رئیس‌جمهور به سفر می‌روند یا با کدام تخصص دست به کنشگری در عرصه‌های مختلف می‌زنند؟ از ایفای نقش دیپلمات فرهنگی توسط دختر رئیس‌جمهور با تحصیلات مهندسی شیمی تا ایفای نقش روابط عمومی دولت توسط پسر رئیس‌جمهور با مدرک دکتری فیزیک. حتی در مورد دوم، کنشگری‌های پیاپی آقای یوسف پزشکیان باعث ایجاد تعارض منافع در گروه‌های حامی دولت شده تا صدای اعتراض از این دسته نیز به گوش برسد هرچند که سکوت‌شان در خصوص مورد اول نشان از عدم خلوص آن‌ها در اعتراض‌شان می‌باشد.
وجود این‌گونه مناسبات در بدنه دولت به‌خصوص در بالاترین سطح آن در ابتدا باعث بدبینی مردم نسبت به دولت می‌شود و سپس این نوع رفتار را به لایه‌های پایین‌تر منتقل می‌کند به گونه‌ای که این مناسبات تا جایی پیش رفته که اخیراً حضور همسر یکی از وزیران نیز حاشیه‌ساز شده است. همسر آقای عراقچی نیز گویا مانند دختر رئیس‌جمهور از این سفرهای خانوادگی استقبال نموده است و در سفر آذربایجان به همراه فرزندان‌شان آقای عراقچی را همراهی نموده‌اند. یا در مورد دیگری به عنوان مهمان ویژه در مراسم جایزه بین‌المللی امام خمینی شرکت نموده‌اند.
گویا در دولتی که بوی رهاشدگی از جای‌جای آن به مشام می‌رسد، تعاملاتی در حال شکل‌گیری است که این ول‌بودن را مردم نه تنها در سفره‌های‌شان بلکه در تصویری واضح از دولت تماشا می‌کنند. دولتی که باید عملکردش در مقابل چشمان مردم قرار گیرد بیشتر رفت‌وآمدهای خانوادگی را نمایش می‌دهد. از آقای رئیس‌جمهور انتظار می‌رود همان‌گونه که از ابتدا داعیه‌دار مردم‌داری بوده‌اند، در راستای احترام به مردم نسبت خود را با این مناسبات مشخص کنند و اگر قرار است این روند بدین شکل ادامه پیدا کند، یک مسئولیت رسمی برای فرزندان‌شان مشخص کنند که بتوان مطالبات مشخصی در خصوص حضور و عملکرد آن‌ها مطرح نمود.