جوانان فرصت‌ساز و تردیدهای نعمت‌سوز

فرصت نعمت‌های خدا را با یاد و جهاد باید پاس داشت؛ وگرنه پیروان پارادایم تغییر آن را با ندیدن نعمت‌ها و بی‌عملی به کساد و فساد می‌کشانند. سپاس این وحدت و عزتی که خدا به ایران داده است، برنامه‌ریزی و زمینه‌سازی برای نقش‌آفرینی جوانانی است که به سن بازدهی و اثرگذاری رسیده‌اند. این جان کلام سعید جلیلی در آخرین جلسۀ حکمت سیاسی بود. نعمت خدا دشمن را پس زد، نعمت خدا دلها را پیوند داد؛ وحدت چنین جامعه‌ای با ترس از زور یا طمع به سود فرونمی‌پاشد. اینگونه است که الفت الهی ملت ایران، بیرون از چارچوب محاسباتی رایج دنیا قدرت و عزت می‌آفریند. برخی‌ها، این چارچوب محاسباتی که به زور یا سود بند نیست، به نفعشان نیست! برای همین دم از تغییر پارادایم میزنند. وحدت و عزت را خدا برای ایران آورد، سپاس این دو نعمت به یاد و جهاد است؛ تراز شکر این دو نعمت زمینه‌سازی برای نقش‌آفرینی است، زمینه‌سازی برای عمل صالح خداپسند. زمینه‌سازی برای نقش‌آفرینی جوانی که به سن بازدهی و اثرگذاری رسیده است «حتی اذا بلغ اشده و بلغ اربعین سنة قال رب اوزعنی ان اشکر نعمتک التی انعمت علی و علی والدی و ان اعمل صالحاً ترضاه». پارادایم فرصت نعمتها، با یاد و جهاد موجودی ملت را تکمیل می‌کند. این گونه است شتابنده‌تر از گذشته رو به افق‌های بلند دارد. کفران نعمت با روکش «تغییر پاردایم» نامش تحول نیست. پارادایم تغییر با کفران نعمت می‌گوید «کو نبود نیست نمی‌شود!» و به‌جای زمینه‌سازی برای نقش‌آفرینی جوان، با بی‌عملی کساد و فساد می‌آورد. وقتی این نعمت را نمی‌بینند یا می‌پوشانند معلوم است که خبری از برنامه‌ریزی برای نقش‌آفرینی جوانها هم نیست. سنن الهی فرصت‌ساز را باید شناخت، اما از سنن الهی نعمت‌سوز نیز باید بیم داشت. خدا نعمتی را از ملتی نمی‌گیرد، مگر آن که خودشان دم از «چنین تغییری» بزنند: «ان الله لم یک مغیر نعمة انعمها علی قوم حتی «یغیروا» ما بانفسهم.» برای همین رهبری گفتند از مبانی اصیلی که این اتحاد مقدس را آورد و عظمت ویژه و عزت جدیدی از ایران به جهان نشان داد، نگهبانی کنید. این مسئولیت همۀ ماست. پاسداشت نعمت با یاد و جهادی که تولید قدرت و عزت کرده است، برای آینده‌ای پرشکوه. سنن الهی از هر سو نوید آینده‌ای امیدوارانه‌تر می‌دهند؛ وحدت و استقامت ملت زیر پرچم ولایت همان نعمتی است که نوید «لفتحنا علیهم برکات من السموت و الارض» را می‌دهد. خدا این نعمت را از ملت ایران نخواهد گرفت، مگر آنکه برخی با کفران نعمت این ملت را به «دار بوار» بکشانند. با بی‌عملی و انکار این نعمت را نپوشانید تا فرصتها از دست نروند، که امیر المومنین فرمود «اضاعة الفرصة غصة»