سخنانی علیه منافع ملی

صحبت‌های اخیر آقای فلاحت‌پیشه، رئیس سابق کمیسیون امنیت ملی مجلس، که در مصاحبه سایت انتخاب همراه با دکتر دهقانی فیروزآبادی مطرح شد، حاوی ادعاهای عجیب و غیرمسئولانه‌ای بود که نیاز به پاسخ و شفاف‌سازی دارد.
ایشان ادعا کرده‌اند که “روسیه خائن است و به متحدانش خیانت می‌کند”. این در حالی است که روسیه همواره در شورای امنیت و مجامع بین‌المللی از مواضع ایران دفاع کرده، تحریم‌های یکجانبه را به رسمیت نشناخته و در مقابل مکانیسم ماشه ایستاده است. که نمونه بارز و نزدیک آن سخنان قاطع نماینده روسیه در شورای امنیت بود که از ایران دفاع و دنباله روی از سیاست های تحریمی امریکا را رد کردند و مخالفت قاطع خود را با فعال سازی مکانیسم ماشه و عدم همراهی با آن را اعلام رسمی کردند. روسیه در مورد خسارت های برجام و خصوصا مکانیسم ماشه به مذاکره کنندگان ایرانی هشدار داده بودند . هنوز یادمان نرفته است که وزیر خارجه روسیه در عکس دسته جمعی توافق برجام حضور پیدا نکرد؛ به خاطر نادیده گرفتن منافع ایران ،از مکانیسم ماشه تا عدم لغو شدن تحریم های تسلیحاتی.اینگونه ادعاها نه تنها با واقعیت‌های عینی همخوانی ندارد، بلکه به رابطه استراتژیک ایران با متحدانش آسیب می‌زند. علاوه بر این چنین سخنانی نشان از عمق اتحاد و هماهنگی جریان اصلاح طلب با منافع امریکا در کشور دارد.
ایشان همچنین گفته‌اند “فلسطین مسئله عربی است نه ایرانی و بجای هزینه در خارج از کشور هزینه ها را برای تقویت پدافند باید خرج می شد “. این سخن نه تنها توهین به خون شهدای فلسطین است، بلکه نشان از درک نادرست از منافع امنیتی ایران دارد. همانگونه که شهید سلیمانی تأکید داشت، امنیت ایران با امنیت منطقه گره خورده و سقوط فلسطین به معنای تهدید مستقیم امنیت ملی ایران است.ایشان بعد از دفاع مقدس 12 روزه هنوز به این درک نرسیده اند که آسیب دیدن و ضعیف شدن محور مقاومت در فلسطین و لبنان باعث حمله به ایران شد. یا اینکه چنین موضوعی را کاملا درک می کنند اما چه چیزی باعث می شود چنین جملاتی را به کار ببرند؟ به نظر می رسد الیگارشی و جریانی که منافعش در راستای تامین منافع جریان غرب و آمریکا در ایران است پشت پرده چینش این جملات و کلمات باشد. در صورتی که برای همگان عیان شد که هزینه در فلسطین،لبنان ،سوریه و عراق برای امنیت ملی و دفاع از کشور بوده است و هزینه بیراه نبوده است. اینکه بعد از پیروزی نظامی در سوریه چرا منافع اقتصادی به ایران نرسید باید از دولت متبوعشان آقای روحانی پرسید که چرا از چنین فرصتی برای کسب منافع اقتصادی کشور استفاده نکردند و به جای آن همه تخم مرغ های خود را در سبد دشمنان کشور یعنی اروپا و امریکا گذاشتند.
ادعای دیگر ایشان درباره “شکست نگاه به شرق” است در حالی که همکاری با قدرت‌های شرقی مانند روسیه و چین پاسخی به تحریم‌های غرب و تلاش برای شکستن انزوای بین‌المللی بوده است. این در ادامه همان مسیر شرق هراسی در راستای تامین منافع غرب و آمریکاست. در حالی که در تمامی دولت های اصلاح طلب و غربگرا در ایران در ارتباط و قراردادها با اروپا و جریان غرب، اثبات شد که همیشه اروپا و آمریکا و جریان غرب بدعهد بوده و ضربه زدن به منافع ایران را دنبال کرده است. نمونه اش که برای همه مشخص و روشن شده همین برجام و مکانیسم ماشه است.
نکته عجیب دیگر، تأیید ضمنی سیاست‌های ترامپ است. ایشان گفته‌اند “اگر ترامپ نبود موضوع هسته‌ای حل می‌شد”، غافل از اینکه ترامپ با خروج یکجانده از برجام و اعمال “تحریم‌های حداکثری” نشان داد که مشکل اصلی، تغییر دولت‌های آمریکایی نیست، بلکه دشمنی ساختاری آمریکا با جمهوری اسلامی ایران است. در زمان بایدن تحریم ها ادامه پیدا کرد و سیاست همان سیاست بود،سیاست فشار حداکثری.
علاوه بر این، ایشان با بی‌مسئولیتی کامل ادعا کرده‌اند که “نیروهای نظامی در کردستان عراق مشکل درست می‌کنند”. این در حالی است که حضور نیروهای مسلح ایران در مرزهای غربی کشور، پاسخی ضروری به تهدیدات تروریستی و حفاظت از تمامیت ارضی ایران بوده است. امنیت مرزهای غربی ایران به طور مستقیم با ثبات منطقه کردستان عراق مرتبط است، و نیروهای مسلح ایران همواره با درایت و مسئولیت‌پذیری کامل در این منطقه حساس عمل کرده‌اند. متهم کردن نیروهای مسلحی که جان‌فشانی آنها سد محکمی در برابر تروریسم و تجزیه‌طلبی بوده، نه تنها نادرست است بلکه تضعیف روحیه مدافعان امنیت ملی است.
این اظهارات نه تنها از درک صحیح روابط بین‌الملل و منافع ملی ایران عاری است، بلکه بهانه‌ای به دست دشمنان ایران می‌دهد تا بر اختلاف‌های داخلی تمرکز کنند. به جای مطرح کردن چنین ادعاهای بی‌اساسی، انتظار می‌رفت ایشان به عنوان رئیس سابق کمیسیون امنیت ملی، بر وحدت ملی و تقویت دیپلماسی ایران تأکید کند. این نشان می دهد که ایشان بیشتر دنبال حفظ منافع آمریکا و غرب هستند تا منافع ایران. واقعا باید پرسید که ایشان رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ایران بوده اند یا ایالات متحده آمریکا؟