شکست هنجارشکنان سینما و نمایش خانگی در جذب مخاطب

وقتی فرهنگ ایرانی ابتذال و جنسی کردن هنر را پس می‌زند!
در روزهای اخیر با وقوع واکنش‌ها و اتفاقاتی شاهد عیان شدن شکست و ابطال فرضیه جذب مخاطب با جنسی کردن فیلم‌ها و سریال‌ها بوده‌ایم. در این روزها بیش از پیش مشخص شده فرهنگ غنی ایرانی اسلامی و حجب و حیای ایرانیان مخالف شکستن هنجارهای اجتماعی و ابتذال فرهنگی و جنسی کردن جامعه و به خصوص هنر و فرهنگ است.
مخالفتی که حتی اگر در برخی از شهرها شاهد تردد برخی زنان و مردان بی‌حجاب و برهنه باشیم و جلوه برخی شهرها با اعتقادات و فرهنگ عمومی جامعه همخوانی نداشته باشد و دولت و نهادهای مسئول هم برنامه‌ای برای تغییر شرایط نداشته باشند، این مخالفت من در جای دیگری خود را نشان می‌دهد. آنجا که در برنامه طنز نمایش خانگی، مخاطب به جنسی شدن شوخی‌ها و سطحی شدن طنز‌ها در فیلم‌ها و نمایش‌هایی مانند رئالیتی‌شوها اعتراض می‌کند.
آنجا که سریال سووشون با وجود اقتباس از کتاب و داستان جذاب سووشون، با تصور جذب مخاطب به هنجارشکنی و تلاش برای به تصویر کشیدن صحنه‌های جنسی‌زده و استفاده ابزاری از زنان روی می‌آورد اما برخلاف تصور سازندگان با اقبال عمومی روبه‌رو نمی‌شود.
سریال نمایش خانگی که تلاش کرد با صحنه‌های جنجالی و ضد هنجارهای جامعه در قسمت‌های اول خود، توجهات را جلب کند اما همین تمرکز بر حاشیه‌سازی‌ها، از توجه بر ریتم و درون‌مایه سریال کاست و سوژه جذاب کتابی که از آن اقتباس شده بود و سرمایه‌گذاری کلان آن را سوزاند.
اما در این بین اظهار نظر یکی از کارگردانان سینمایی در مورد حمایت و تشویق وزیر فرهنگ و ارشاد برای ساخت فیلم بدون حجاب زنان جای تعجب و پیگیری دارد که در جامعه اسلامی، مسئول نظام اسلامی، کسی که مستقیما مسئول فرهنگ جامعه و اعتلای فرهنگ ایرانی اسلامی است، تشویق به هنجارشکنی و ساخت آثار هنری ضد باورهای دینی جامعه می‌کند! وزیری که با تصور خام افزایش جذابیت فیلم‌ها و سریال‌ها تشویق به هنجارشکنی می‌کند؛ در حالی که نادرستی این فرضیه این روزها به خوبی ثابت شده است و مشخص گردیده مخاطب ایرانی ساخت قوی و داستان گیرا و مبتنی بر باورهای جامعه را بر آثاری که صرفا با هنجارشکنی و ابتذال قصد جذب مخاطب دارند، ترجیح می‌دهد.
اما این اظهارات کارگردان معروف که توسط وزیر فرهنگ هم رد و تکذیب نشده است و به گفته آن کارگردان موجب تعجب و شگفتی او شده، سوالی ایجاد می‌کند که نگاه دولت به باورهای دینی و تحقق معارف و شرایع دینی (که در سخنرانی اخیر رهبر انقلاب مورد تاکید قرار گرفت) چیست؟ آیا این موضوع اصلا برای دولت اهمیتی دارد؟ آیا دولت و به ویژه بدنه آن از ولنگاری فرهنگی و دینی عبور کرده و به تلاش برای استحاله دینی و فرهنگی روی آورده است؟ پزشکیان و شخص وزیر فرهنگ باید به این سوالات پاسخ دهند که چه را قربانی چه می‌کنند؟!