شکست پارادایم بهانه زدایی

حمله آمریکا به ونزوئلا و نمایش بی‌انتها بودن بهانه‌جویی استکبار
خبر تهدید نظامی آمریکا علیه ونزوئلا هر روز جدی‌تر از روز قبل دنبال می‌شود. امتداد این خبر اما در داخل ایران، آن طیفی را که به دنبال حل مسئله با آمریکا هستند، با چالشی جدی روبرو می‌کند. چالشی که منطق سیاست‌ورزی بین‌المللی آنها را در تضاد با عقل سلیم معرفی می‌کند.
ونزوئلا نه هسته‌ای دارد، نه موشکی و نه تهدید نظامی علیه منافع یا دست‌ نشانده‌های آمریکا بوجود آورده است. صرفا کشوری دارای منابع است که مقابل خواسته‌های آمریکا مطیع نبوده و ترامپ با بهانه باندهای مواد مخدر آب پاکی رو روی دست تمام دنیا ریخت و روحیه تجاوزکارانه‌ و مستکبرانه آمریکا را دوباره به نمایش گذاشت و جواز حمله به این کشور را صادر کرد. گویی هیچ انتهایی برای این بهانه‌جویی استکبار وجود ندارد و تا اطاعت کامل را بدست نیاورد دست از خباثت برنمی‌دارد. ماجرا اما کمی به سوی طنز نیز می‌رود. زمانی که همزمان با این تهدیدات، یک تاجر ماری جوآنا از سوی ترامپ به نماینده ویژه دولتش در عراق تبدیل می‌شود. استکبار همین است. چهارچوبی می‌سازد تا شما را به رفتار داخل آن چهارچوب مجبور کند، تسلیم کند ولی هیچ تقیدی به هیچ نوع چهارچوبی در رفتار خود ندارد.
رهبر انقلاب در پائیز ۹۵ در دیدار با نخبگان با اشاره به این موضوع از عمق رفتار غرب پرده برمیدارند.
ایشان در خلال بیانات خود می‌فرمایند: «حالا آقایان آمریکایی‌ها که با مسئولین ما دُور هم می‌نشینند، از حقیر گله میکنند که چرا این‌قدر به ما بدبین است؛ خب من خوش‌بین باشم؟ با این وضعیّتی که شماها دارید، میشود به شماها خوش‌بین بود؟ همین چند روز اخیر، یکی از این حضرات راجع به تحریمهای ایران که صحبت شده، در یک برنامه‌ای که در تلویزیون ما هم پخش شد، اعلان میکند که تا وقتی‌که جمهوری اسلامی ایران طرف‌دار «مقاومت» در منطقه است و به مقاومت در منطقه کمک میکند، تحریمها معلوم نیست درست تکان بخورد؛ ببینید! این همان چیزی است که من بارها و بارها میگفتم؛ هم به مسئولین در جلسات خصوصی گفتم، هم در جلسات عمومیِ اینجا گفتم که [خیال میکنید اگر] شما در قبال مسئله‌ی هسته‌ای عقب‌نشینی کنید، مسئله‌ی شما با آمریکا تمام میشود؟ نه آقا، قضیّه‌ی موشک پیش می‌آید [که‌] چرا موشک دارید؛ از قضیّه‌ی موشک مأیوس بشوند، قضیّه‌ی مقاومت پیش می‌آید که چرا شما از حزب‌الله، از حماس، از فلسطین حمایت میکنید؛ این قضیّه را اگر حل کردید، عقب‌نشینی کردید، یک قضیّه‌ی دیگر پیش می‌آید، [مثلاً] قضیّه‌ی حقوق بشر پیش می‌آید؛ قضیّه‌ی حقوق بشر را اگر حلّ‌وفصل کردید و گفتید خیلی خب، ما در حقوق بشر طبق معیارهای شما عمل میکنیم، قضیّه‌ی دخالت دین در دستگاه دولت [پیش می‌آید]؛ مگر ول میکنند شما را؟»
ریشه‌های این موضوع را می‌توان در ادبیات کلام الله مجید دنبال کرد. سعید جلیلی در جلسۀ حکمت سیاسی اسلام در قرآن با بیان عبارت «لن ترضی» از باورهایی گفت که حالا برای ملت ایران خاطره و تجربه است. قرآن توصیف می‌کند دشمن شما هرگز راضی نخواهد شد مگر از مناسبات آنها پیروی کنید: «لن ترضی عنک الیهود و لا النصری حتی تتبع ملتهم» سال 82 در سعدآباد گفتند یک تعلیق داوطلبانۀ موقت می‌دهیم راضی می‌شوند، دو سال بعد خودشان در کتابشان نوشتند هیچی ندادند. سال 94 گفتند با برجام بالمره تحریم ها لغو می‌شوند، بعد گفتند تقریبا هیچ. ده سال عمر یک ملت متاثر از همین رفتار سیاسی شد. «لن ترضی» به تجربۀ ملت اضافه شد. دعوا سر مناسبات است. میگویند همین را میپذیری و بس. غنی سازی صفر درصد را میگذارد روی میز میگوید همین و دیگر هیچ. برای یکشنبه قرار مذاکره میگذارد جمعه نوچه اش یورش می‌برد، بعد هم خودش بمب میریزد.