توسط : ژست نچسب مردمداری رسانههای حامی دولت پس از شکست در منحرف کردن مطالبات مردم:
بازار کالاهای اساسی به قدری ول است که زنجیره رسانههای حامی دولت هم مجبور به اعتراضی نمایشی و گرفتن ژست مردمداری شدهاند؛ آن هم پس از شکست پروژه ایجاد هیاهو پیرامون موهوماتی چون پراید جلیلی، نطق ثابتی و یا بودجه نهادهای فرهنگی و مذهبی برای منحرف کردن مطالبات مردم؛ «سازندگی» که 17ماه قبل در حمایت از پزشکیان تیتر زده بود «امید ایران»، از وضعیت «شیر بیشیر» کشور انتقاد میکند اما از عاملین این وضعیت «شیر توشیر» که حتی قادر نیستند بر فرایند رسیدن غذا به دام و طیور نظارت کنند، اسمی نمیبرد و «هممیهن» نیز خبر از احتمال شکستهشدن رکورد تاریخی تورم در سال جاری میدهد.
نهادههای دامی به عنوان غذای دام و طیور، یکی از عوامل تعیینکننده در قیمت گوشت و مرغ و لبنیات هستند که از خزانه بیتالمال کشوری تحریمی، ارز 28500 تومانی دریافت میکنند تا کالاهای اساسی با قیمتی ارزان به دست مردم برسند. اما این روزها پرتکرارترین گزارشها مربوط به تولیدکنندگان این محصولات است که شکایت میکنند سامانه بازارگاه (بستر فروش نهادهها با ارز ترجیحی) به کانون رانت و زیرمیزی تبدیل شده و خریداران یا با نبود نهاده مواجه میشوند، یا علاوه بر قیمت مصوب مجبور به پرداخت پشتفاکتوری هستند. برای مثال ذرت که نرخ مصوب 11300تومانی دارد، نهایتا با قیمتی بیش از دوبرابر به پای خریدار تمام میشود.
این وضعیت بغرنج که هر روز موجب تجمع اعتراضی مرغداران و دامداران در شهرهای مختلف شده، ادامه تولید را سخت و گاها ناممکن کرده و موجب توقف جوجهریزی و تلف شدن بسیاری از دامهای سبک و سنگین شده است. با وجود این که از 8میلیارد دلاری که برای واردات کالاهای اساسی با نرخ ترجیحی در سال جاری پیشبینی شده بود، طبق گزارش اخیر بانک مرکزی 7.7میلیارد دلار آن تا ابتدای آذر تخصیص داده شده اما در اثر ضعف شدید نظارت، تنها جیب محافل واردکننده را پر کرده که طبق گزارش فارس در 6ماه گذشته درآمد آنها برابر کل سالهای قبل بوده است.
حالا و در اثر این ناکارآمدی محرز، قیمت هر شانه تخممرغ به 250هزار تومان، یک بطری شیر به 70هزار تومان و هر کیلو گوشت قرمز به یک میلیون و دویست هزار تومان رسیده و هیچ دورنمای امیدوارکنندهای نیز از اظهارات وزیر جهاد کشاورزی به دست نمیآید؛ نوری قزلجه رسما با لحنی درمانده از چربیدن زور مافیا و محافل بر دولت خبر میدهد و میگوید: «۵ میلیون تن کالای اساسی در بنادر داریم که وارد کشور نمیشود، میگوییم بدهید خودمان توزیع کنیم و مبلغ را هم دودستی تقدیمتان کنیم، اما میگویند نه!» و در پاسخ به نگرانیها پیرامون قیمت اقلام پرمصرف در مناسبتهای پیش رو با کلماتی که بیبرنامگی را فریاد میزنند، میگوید: «قیمت محصولات بستگی به وجدان و انصاف فروشندگان دارد»!
این وضعیت «شیرتوشیر» که تنها به گوشهای از آن در این نوشته اشاره شد، برخلاف وعدههای انتخاباتی به قدری معیشت را بر مردم تنگ گرفته که رسانههای حامی دولت را هم وادار به اتخاذ مواضعی ولو نمایشی در حمایت از مردم کرده است. «سازندگی» در ایام انتخابات با تصویری بزرگ از پزشکیان و تیتر یکِ «امید ایران»، برای عاملین وضع موجود سنگ تمام میگذاشت و اعلام حمایت پنج اقتصاددان از او را ضمیمه میکرد. حالا اخیرا همان پنج نفر دقیقا با همان تصاویر در صفحه اول همین روزنامه ظاهر شدند و به همراه 180 به ظاهر اقتصاددان دیگر ذیل پروژه «منحرف کردن مطالبات مردم از مشکلات واقعی» نقش بازی کردند؛ آنها نه برای مشکلات گفتهشده و یا فساد بانکهای خصوصی و تاریکخانه شرکتهای دولتی، بلکه برای ضرورت حذف بودجه نهادهای فرهنگی و مذهبی که کمتر از 5% بودجه را تشکیل میدهند به پزشکیان نامه نوشتند.
اما این پروژه هم در افکار عمومی شکست خورد؛ همچون خبرسازیهای زرد پیرامون هزینه ضدگلوله کردن پراید جلیلی که مربوط به 15سال پیش است؛ پروژهای که هم حواسها را از ناکارآمدی دولت پرت میکرد و هم جلوی خراب شدن بازی مسئولین بنزسوار را میگرفت. حالا و پس از تمام این شکستها در ساختن دیوار کاذب رسانهای در برابر دولت بیتصمیم و بازارِ ول، «سازندگی» دردنامه نچسب و تزیینی خود را با این جمله شروع میکند: «سال ۱۴۰۴ تا اینجا که برای بسیاری از خانوادههای کمدرآمد به سالی سنگین و تلخ تبدیل شده است»؛ اما شگفتآور آن که تمام ابعاد و عواقب اجتماعی گرانیها را بررسی میکند اما کوچکترین نیشتری به عاملین وضع موجود که کمتر از 17ماه قبل برای آنها حسابی پروپاگاندا میکرد، نمیزند.
سرآخر، انتشار فهرست دغدغههای اصلی مردم توسط رئیس مرکز ارتباطات نهاد ریاست جمهوری در کنار نامه استعفایش، مهر تاییدی زد بر این ادعا که دولت برنامهی مشخصی برای اصلاح وضع موجود ندارد؛ فهرستی که افزایش قیمتها در حوزههای مختلف از جمله اقلام اساسی، از اصلیترین ردیفهای آن بود. و حالا نفعِ این ناکارآمدی دولت که واضحا منشا آن تحریمها و ترامپهای داخلی هستند، به محافل ثروتی میرسد که از رانتها و نشتیها پروار شدهاند و محافل قدرتی که همه این نارساییها و مشکلات معیشتی را به پای تحریم و ترامپ خارجی مینویسند تا با ابقای وضعیت «شیرتوشیر» هم رانت دوستان و حامیان مالی خود را حفظ کنند و هم با کاسبی از تحریمها، راهبرد شکستخورده مذاکره را به عنوان تنها راهحل به افکار عمومی القا کنند تا این چرخه باطل و ضدمردم ادامه یابد.
