شورای امنیت سازمان ملل متحد در نشستی که روز پنجشنبه برگزار شد، با صدور بیانیهای، حمله به دوحه، پایتخت دولت قطر را به صورت یکپارچه و با رأی مثبت تمامی پانزده عضو خود، از جمله ایالات متحده آمریکا، محکوم نمود.
روزماری دیکارلو، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد این عمل را «شوکآور» خواند و آن را نقض آشکار حاکمیت قطر و اقدامی در جهت تخریب مذاکرات آتشبس توصیف کرد.
نمایندگان انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و ترکیه با ادبیاتی همسو، این تجاوز را محکوم نمودند. نماینده انگلیس آن را «نقض آشکار حاکمیت و تهدیدی برای صلح منطقه» و نماینده فرانسه آن را «مغایر با قوانین بینالمللی» عنوان کرد.
نماینده فدراسیون روسیه با اشاره به نزدیکی محل حمله به هیئت این کشور، از «پیامدهای خطرناک» آن ابراز نگرانی کرد.
کشورهای عربی و اسلامی شامل مصر، الجزایر، اردن، کویت، امارات متحده عربی، پاکستان و سومالی به شدت این حمله را نکوهش کرده و آن را بخشی از سیاستهای بیثباتساز رژیم صهیونیستی دانستند. وزیر امور خارجه اردن این عمل را «حملهای بزدلانه و غدارانه» خواند.
موضع گیری نماینده آمریکا و تهدیدات مکرر رژیم صهیونیستی
در مقابل این محکومیتهای گسترده، نماینده ایالات متحده آمریکا با استناد به اظهارات دونالد ترامپ، رئیسجمهور این کشور، سعی در کاستن از حساسیت جلسه داشت و ادعا کرد که واشنگتن این حادثه را «فرصتی برای صلح» میداند و تضمین داده که چنین حملاتی تکرار نخواهد شد.
این در حالی است که نماینده رژیم صهیونیستی با بیانیهای کاملاً تحریکآمیز و تهدیدآمیز، خطاب به قطر گفت: «یا مقامهای حماس را محکوم و اخراج کنید، یا اسرائیل این کار را خواهد کرد. » این اظهارات که پیشتر نیز توسط بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر این رژیم، تکرار شده بود، با واکنش شدیداللحن قطر مواجه گردید. وزارت امور خارجه قطر این بیانیه را «غیرمسئولانه» دانست و یادآور شد که حضور سیاسی مقامات حماس در دوحه، به درخواست صریح ایالات متحده و خود رژیم صهیونیستی و در چارچوب میانجیگری بوده است.
نشست فوقالعاده شورای امنیت در حالی به کار خود پایان داد که علیرغم محکومیت یکپارچه بینالمللیِ حمله به حاکمیت قطر، به دلیل حمایت ایالات متحده از رژیم صهیونیستی، نامی از عامل اصلی حمله در بیانیه نهایی برده نشد. این رویداد، علاوه بر افشای عمق بحران مشروعیت برای رژیم صهیونیستی، شکاف میان مواضع رسمی قدرتهای غربی و پشتیبانی عملی آنان از این رژیم را نیز بیش از پیش عیان ساخت و فضایی ملتهب و پرتنش را برای تحولات آتی منطقه به تصویر کشید.