فرهنگ ایران چگونه در بزنگاه تولید قدرت می‌کند؟

سخنرانی سعید جلیلی در جمع مردم کرسف:
سوال مهمی امروز در سطح دنیا مطرح هست. در این ۴۷ سال دشمنان اگر توانی در اختیارشان بود علیه این انقلاب به کار بردند. سوالی که مطرح است این است که چرا نتیجه نگرفتند. همین دشمنان در مواردی در زمان خیلی کم با توان خیلی کمتر نتیجه می‌گیرند، حتی در خود ایران نیز در مقاطعی، جواب گرفتند. مثل زمانی که ملت ایران نفت را ملی کرد و آمدند بعد از یکی دو سال یک کودتا کردند تمام شد. اما چرا در این ۴۷ سال به‌ویژه نتوانستند به هدفشان برسند؟
محاسبۀ دشمن
می‌گفتند گزینه نظامی روی میز است. این گزینه نظامی که سالها تهدید می‌کردند از روی میز برداشتند و شلیک کردند و به تاسیسات ما حمله کردند؛ اول نوچه‌اش رژیم صهیونیستی شروع کرد، همین جنگ ۱۲ روزه بعد هم خود اربابش آمد مستقیم وارد شد. گزینه نظامی که سالها تهدید می‌کرد انجام شد به کار برد حمله کرد اقدام کرد. محاسبه هم کرده بود؛ اما چه را محاسبه نکرده بودند که نتیجه نگرفتند و بعد از ۱۲ روز سراسیمه به دست و پا افتادند؟ به قول خودشان [حملۀ] همه جانبه بود؛ حتی به جایی رسیده بودند که در کشورهای اروپایی جلسه می‌گذاشتند بعد از نظام چه کسی را سر کار بگذاریم. انقدر نتیجه برایشان حتمی بود. با اقدام نظامی برخورد می‌کنیم، بعد هم با آن محاسباتی که آدم بعضاً نمی‌داند به این‌ها بخندد به اینها بگرییم، مثلا صدا و سیما را جایی که اطلاع رسانی دارد اطلاع رسانی می‌کند می‌زنیم، معمولا حتی برای حفظ ظاهر هم که شده نباید این کار را می‌کردند، ولی این کار هم کردند. مثلا زندان اوین را زدند، ما در اون روز در زندان اوین بیش از ۷۰ شهید دادیم؛ بیانشون هم این بود که می‌زنیم و بعد زندانی‌ها می‌ریزند بیرون، بعد مردم می‌ریزند بیرون، این اظهارات آنهاست نه اینکه ما داریم تحلیل می‌کنیم. بعد هم عزیزان فراجا عزیزان بسیج را می‌زنیم و کار تمام می‌شود. آنها اما یک مواردی را محاسبه نمیکنند و به همین خاطر شکست میخورند. یکی از آن مواردی که محاسبه نمی‌کنند همین «کرسف» است. آنها نمیفهمند یک ملت در اینجا حامل چه قدرتی است، عامل چه فرهنگی است. او فکر می‌کند اینجا یک حسینیه است و جلسه‌ای دارند و به او ربطی ندارد. او در محاسبات قدرتش نمی‌گنجد دو ماه عزاداری اباعبدالله و اهل بیت علیهم السلام در یک ملت چه فرهنگ و قدرتی تولید می‌کند، چه عزتی تولید می‌کند. او هنوز نمی‌فهمد و این در محاسبات او نگنجیده است. این اظهارات خود غربی‌هاست، چه اندیشکده‌هایشان، چه مقامات رسمیشان، چه روزنامه‌ها و مجلات به اصطلاح معتبرشان که «ملت ایران در این ۱۲ روز محاسبات امریکا و رژیم صهیونیستی را به هم ریخت»
تولید قدرت با فرهنگ
مردم کرسف چگونه محاسبات آنها را به هم ریختند؟ دشمن نمی‌فهمد اینجا چه فرهنگی تولید می‌کند. او نمیفهمد یعنی چه که این اندیشمندان بزرگ مانند سهروردی از اینجا از این منطقه بیرون می‌آید. او نمی‌فهمد عزاداری دو ماه یک ملت برای سالار شهیدان برای اهل بیت علیهم السلام برای امام رضا علیه السلام چه فرهنگ و قدرتی تولید می‌کند. امروز روز شهادت امام رضاست. در همین جنگ یکی از چیزهایی که خیلی برای همه خیلی دلنشین بود این بود که ایران امروز همه‌اش صحن امام رضاست. دشمن این را نمی‌فهمد. دشمن نمی‌فهمد اگر پیامبر می‌فرماید به قرآن و اهل بیت متمسک بشوید تا به فلاح و رستگاری برسید، یعنی چه. این فلاح همین بود که عزیزان شما همین شهدای عزیز آیه قرآن را سالها قرن‌ها پدران ما خوانده بودند اجابت کردند که فرموده بود «استجیبو لله و لرسول اذا دعاکم لما یحییکم: شما دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید که حیات می‌گیرید». ملت ما امروز این را تجربه کرد. ملت ما این دعوت را اجابت کرد تجربه‌اش کرد حیات گرفت. حضرت زهرا سلام الله علیها در مسجد مدینه آن خطبه را که خواند فقط برای افراد آنجا نبود؛ این قرن‌ها یک گنجینۀ گرانبها و در اختیار همۀ بشریت است تا همۀ مسلمان‌ها از آن استفاده کنند، ملت ما این را استفاده کرد: «جعل الله الجهاد عزا للسلام» حضرت زهرا سلام الله علیها ۱۴۰۰ سال پیش گفت اگر عزت می‌خواهید، کلیدش جهاد است. ملت ما این را فهمید، با همۀ وجودش این را به کار گرفت و بعد امروز می‌بیند که این عزت چیست.
ملتی که نمی‌ترسد.
این اخلاص شما، این مجاهدت شما، این باورهای عمیق دینی شماست که امروز به این کشور عزت و قدرت داده است. بچه‌های همین استان مانند شهید شهریاری پیدا می‌شوند، تمام درس خود را همین جا می‌خوانند، تمایز او این است که آنچه را که پای این منبرها این درس‌ها این مجالس شنیده، با همه وجود باور کرده و نشان داده است در برابر شیطان که ابزارش ترساندن است، «ذالکم الشیطان یخوف اولیائه»، یعنی چه که «ولا تخافوهم و خافون: از آنها نترسید از خدا بترسید». شهید شهریاری این را با همۀ وجود باور میکند و نتیجه‌اش می‌شود تولید قدرت. ملتی است که نمی ترسد. فیزیکدانش، دانشمندش که فرزند همین شماهاست، نمی‌ترسد، می‌ایستد: «قالو ربنا الله ثم استقام» دشمن از این نگران است که ملتی ایستاده، حالا پای حقوقش می‌ایستد و به خدا باور دارد و به وعده خدا هم باور دارد که «لن یضروکم الا اذی» آنها هیچ غلطی نمی‌توانند بکنند. بله، اذیتی می‌توانند برسانند، اما آسیب جدی نه. این وعده خداست. ما امروز در یک نقطه بزنگاهی تاریخ هستیم که این حاصل ۴۶ سال ۴۷ سال مقاومت یک ملت مبتنی بر فهم دقیق و بر اساس فرهنگ عمیق آنهاست که برای ما قدرت تولید کرده است. امروز این مقاومت این فهم صحیح است که دنیا هم قبول دارد برای ما قدرتی آفریده که این قدرت عاریه‌ای نیست، قدرت اجاره‌ای نیست، قدرت وارداتی نیست بلکه یک قدرت واقعی است که مبتنی بر جوانان و مبتنی بر دانشمندانش است.جوانان عزیز! این را خوب روایت کنید! خوب قدرت خودتان را بشناسید، عظمت ملت خودتان را بشناسید. همین کسانی که مدعی‌اند اهل منطق هستند، منطقشان این است که با موشک حمله کنند به خانۀ رئیس دانشگاه.
استیصال دشمن
این‌ها را باید خوب فهمید، خوب باید روایت کرد. چرا میگوییم ما در یک نقطه بزنگاهی هستیم؟ چون در یک نقطۀ مهمی هستیم که امروز دشمنان شما مستاصل شدند. این را بدانید، او میخواهد با روایت وارونه بگوید مستاصل نیست. استیصال یعنی چی؟ یعنی اینکه کسی منطق نداشته باشد؛ به اعتراف خودشان با گزینه نظامی تهدید می‌کرد، یعنی وقتی که منطق ندارد میگوید گزینه نظامی، حالا آن را هم به کار برده و بعد دیگر هیچ نتیجه‌ای نگرفته باشد، استیصال از این این بیشتر؟ منطقه را شما ببینید. در این باریکه غزه، در کمتر از دو سال اندازه چند بمب هسته‌ای بمب و انفجارات ریختند، در منطقه‌ای به این کوچکی بیش از ۶۰ هزار زن و کودک و پیر و جوان را به شهادت رساندند. آن هم به چه شکل، همین بمب را می‌ریزد روی بیمارستان و مدرسه؛ الان هم در صف غذا مردم و نوجوان را به رگبار می‌بندد که چرا آمدی در صف غذا و از همه فاجعه بارتر اینکه اصلا می‌گوید نه آب نه غذا هیچی نباید به این ها برسد؛ ده‌ها نفر صدها نفر فقط به خاطر گرسنگی به شهادت می‌رسند. این دنیای امروز است. بعد وقتی بعد از دو سال دوباره حمله میکند و زن و کودک را به شهادت می‌رساند می‌بیند مردمی از زیر آوار، از زیر انفجارها بلند می‌شوند می‌گویند «حسبنا الله و نعم الوکیل» دوباره می‌ایستند! این استیصال دشمن است! به هیچ کدام از اهدافش دست پیدا نکرده است و دیگر نمی‌داند چه کار باید بکند.
درک بزنگاه
ما در چنین شرایطی امروز با قدرت ایستادیم. عزیزان من! در این شرایط روایت غلط برای ما بیان نکنند، قدرت خودمان را بشناسیم، عظمت ملتمان را بشناسیم. ریشه‌های این قدرت را درست بشناسیم. آنها امروز از این ناراحتند که می‌بینند این قدرت و این عظمت که با انقلاب اسلامی در ایران شروع شد، حالا فقط در ایران نیست بلکه این الهام بخش شده است؛ امروز دنیا دارد از این الگو الهام می‌گیرد. اگر یکد روز ملت ما می‌گفت فلسطین، شما امروز میبینید خیابان‌های خود اروپا و امریکا و کانادا دارند شعار فلسطین می‌دهند و دارد فراگیر می‌شود. ما در این نقطه هستیم در موقعیت موفقیت‌ها هستیم و او میخواهد با روایت وارونه این موفقیت‌ها را وارونه نشان بدهد. دشمن همیشه توپ و تانک نمی‌آورد، وقتی می‌رسید پشت خیمه دشمن و با پیروزی یک قدم فاصله دارید، آن وقت قرآن سر نیزه می‌کند و به فریب رو می‌آورد. اگر شما چنین قدرتی، چنین ملتی، چنین فرهنگی دارید فقط در عرصۀ مبارزه و مباحث نظامی نیست، بلکه در اقتصاد و فرهنگ و سیاست هم هست. افق بسیار بلندی پیش روی هر جوان و نوجوان ما، هر مرد و زن ما هست که می‌تواند این قدرت را برای کشور تولید کند. پس ما اگر در سخت‌ترین عرصه‌ها مثل دفاع مقدس مثل همین جنگ ۱۲ روز اخیر توانستیم این حماسه‌ها را بیافرینیم، این را در کشاورزی در دامداری در اقتصاد در همه عرصه‌ها می‌توانیم این موفقیت‌ها را در شکل عالی بروز بدیم. دشمن سعی می‌کند این را بپوشاند. کفر یک معنایش همین است: یعنی پوشاندن واقعیت.
نعمت وحدت
این وحدت از نعمت‌های الهی است که قلب‌های ملت ما اینگونه به هم پیوند خورده ۴۶ هفت سال است تمام تلاششان این بود که این قلب‌ها این پیوند دل‌ها را از هم جدا کنند. آخرین تیرشان که به خطا رفت به سنگ خورد همین ۱۲ روز اخیر بود؛ چی شد؟ کی زد توی دهانشان؟ همین ملت با این وحدتش و با این پیروی از ولایت. یعنی نشان می‌دهد اگر دارد عزاداری می‌کند برای خاندان اهل بیت، این را با همه وجود باور دارد و این فقط یک عزاداری شکلی نیست، بلکه در عمق جان ملت ماست. پیروی از ولایت سال‌ها پای همین منابر، همین جلسات بوده است که این نگاه این تفکر را به جلو می‌برد. این که ما در صلوات شعبانیه می‌خوانیم و می‌گوییم «الفلک الجاریه فی اللجج الغامرة» همین است، حرکتی که پیش می‌رود با سرعت حرکت می‌کند آن هم نه در یک آب‌های آرام، بلکه در آب‌های سهمگین در امواج سهمگین!