مافیا فلفل دوست ندارد

همینکه خبر گفتگوی رئیس جمهور شهید با پوتین درباره صادرات فلفل منتشر شد، رسانه های محفلی، سیاست تکراری تمسخر را پیش گرفتند، امری که کاملاً قابل پیش بینی بود. راستش را بخواهید باید به محافل قدرت و ثروت حق داد، فلفل که خاویار نیست، هم تند است و هم تیز، قیمتی هم ندارد، سر سفره مردم عادی پاپتی هم وجود دارد. صادراتش هم در انحصار محافل نیست. پس چطور یک رئیس جمهور به خودش حق داده درباره صادرات آن با پوتین مذاکره کند؟ مگر قرار نیست رئیس جمهور منافع محافل قدرت و ثروت را در روابط بین الملل نمایندگی کند؟
بیایید سناریو را اندکی تغییر دهیم: «رئیس جمهور با پوتین درباره شکل دهی به نظم جدید جهانی به گفتگو پرداخت.» فکر می کنید واکنش محافل قدرت و ثروت چه خواهد بود؟ روشن است، باز همان سیاست تمسخر. رسانه های محفلی خواهند نوشت: «در حالی که مردم در فشار تحریم ها کمرشان خم شده است، رئیس جمهور مشغول خیال پردازی درباره نظم جدید جهانی است. به جای اینکه سراغ حل مسائل واقعی جامعه باشد، مذاکرات را به مکانی برای شعار دادن تبدیل کرده اند. مذاکرات، فرصتی برای بده و بستان است نه سخنرانی!»
بیایید سناریو را مقدار بیشتری تغییر دهیم: «عراقچی در طی مذاکرات غیرمستقیم با ویتکاف، برای صادرات فلفل به آمریکا به توافق رسیدند.»
حتما قبول دارید که این سناریو قدری پیچیده شده است. هم پای فلفل به میان آمده که محافل آن را دوست ندارند، هم پای آمریکا وسط است که محافل عاشق آن هستند. از این رو اتاق های فکر محفلی بلافاصله تشکیل جلسه اضطراری می دهند که چه سیاستی باید اتخاذ کرد. بیایید گفتگوهای احتمالی این جلسه را مرور کنیم:
– به نظرم خبر توافق صادرات فلفل به آمریکا خبر مهمی است. باید کار شود. بهتر است تیتر فردا این باشد: سیاست تند و تیز.
– بله، کاملا درست است. هر چند که فلفل، هم تراز و هم شأن خاویار و پسته و نفت نیست، اما پای آمریکا در میان است، وقتی طرف مقابل آمریکا باشد، فلفل هم که باشد، اهمیت پیدا می کند.
– احسنت! وقتی با کدخدا طرف هستیم، فلفل از خاویار هم مهمتر می شود. «سیاست تند و تیز» تیتر خوبی است، می توان از تیتر «یک آغاز تند و تیز» هم استفاده کرد.
– اما من با تیتر تند و تیز موافق نیستم. مقداری تندروی و رادیکالیسم دارد. ای کاش موافقت بر سر صادرات پسته بود. آن وقت تیتر می زدیم «سیاست خندان»، خیلی حیف شد. پیشنهاد می کنم از تیترهایی مثل «این فلفل شیرین است» استفاده کنیم.
– «چقدر» را جا انداختی: «این فلفل چقدر شیرین است»
– درسته که این فلفل واقعاً شیرین ترین فلفل دنیاست، اما نباید خودمان را زیاد ذوق زده نشان دهیم.
– پس همه موافق اند که تیتر فردا این باشد «این فلفل، شیرین است»
واقعیت آن است که محافل قدرت و ثروت نه فقط فلفل، که انجیر استهبان و لیموی خرماکلا را هم دوست ندارند، اساساً با هر فرصت و ظرفیت واقعی که پای مردم را به سیاست و اقتصاد باز کند، و رشد و رونق و شکوفایی را نه برای محافل که برای مردم به دنبال داشته باشد، دشمن هستند و آن را به سخره می گیرند. دلیل آن هم روشن است: اگر این فرصت های واقعی جدی گرفته شوند، دیگر نمی توان تحریم ها را بهانه کرد، دیگر نمی توان با سراب سرمایه گذاری چندهزار میلیاردی آمریکا، مردم را فریب داد و مهمتر از همه آنکه بساط غارت گری و چپاولی که محافل قدرت و ثروت بر پا کرده اند را بر خواهد چید.