مقاومت یا مرگ تدریجی؟

یکی از مهم‌ترین واقعیت‌های عصر حاضر، آشکار شدن ماهیت تجاوزگرانه و توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی است. این رژیم که از بدو تأسیس بر پایه اشغالگری و نفی حقوق ملت فلسطین بنا شده، امروز دیگر تنها تهدیدی برای فلسطین یا کشورهای هم‌مرز با سرزمین‌های اشغالی نیست، بلکه خطری فراگیر برای همه جهان اسلام به شمار می‌آید. مسئله اصلی این است که رژیم صهیونیستی هیچ مرزی برای توسعه سلطه‌طلبی خود قائل نیست؛ همان‌گونه که در حملات اخیر به خاک قطر و نیز تعرض آشکار به کاروان صمود در تونس نشان داد، این رژیم عملاً تمام جغرافیای امت اسلامی را میدان تاخت و تاز خود می‌پندارد.
از این منظر، مقابله با تهدیدات رژیم صهیونیستی دیگر تنها مسئولیت ملت فلسطین یا کشورهای محور مقاومت نیست، بلکه وظیفه‌ای مشترک و تاریخی برای تمامی کشورهای اسلامی است. هر یک از دولت‌های اسلامی اگر امروز به بهانه‌های واهی حل دیپلماتیک مناقشات یا روابط بین المللی از این خطر چشم‌پوشی کنند، فردا باید هزینه‌ای بسیار سنگین‌تر برای مقابله با نفوذ و تجاوزات این رژیم بپردازند. تجربه تاریخی نشان داده است که صهیونیسم جهانی به هیچ حد و مرزی پایبند نیست و هر جا که فرصتی برای رقم زدن رویای اسرائیل بزرگ بیابد، بی‌درنگ دست به تجاوز و جنایت خواهد زد.
حادثه‌ی اخیر در قطر، که به‌عنوان یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس همواره کوشیده نقشی بی طرفانه در بحران‌های منطقه ایفا کند، نشان داد که حتی دولت‌هایی که در پی تنش‌زدایی و مذاکره هستند نیز از گزند حملات صهیونیست‌ها در امان نیستند. در سوی دیگر، تعرض به کاروان صمود در تونس که حامل پیام حمایت مردمی از فلسطین بود، بیش از پیش آشکار ساخت که رژیم صهیونیستی تنها از مرزهای جغرافیایی عبور نکرده بلکه مرزهای اخلاقی و انسانی را نیز زیر پا گذاشته است. این رفتارها پیام روشنی دارد: هیچ کشوری در جهان اسلام نمی‌تواند خود را خارج از میدان تهدید اسرائیل بداند.
در چنین شرایطی، وحدت کشورهای اسلامی دیگر یک شعار یا آرمان دوردست نیست، بلکه ضرورتی حیاتی برای بقا و عزت امت اسلامی است. وحدتی که تنها با صدور بیانیه‌های سیاسی اجلاس کشورهای اسلامی یا محکومیت‌های لفظی شورای امنیت تحقق نمی‌یابد، بلکه نیازمند اقدام عملی و هماهنگی راهبردی است. ایجاد ستاد عملیات مشترک برای همکاری‌های امنیتی و تبادل تجربیات دفاعی، حمایت مشترک از ملت فلسطین و توقف مراودات اقتصادی و سیاسی با رژیم از جمله اقداماتی است که باید به سرعت در دستور کار سازمان همکاری اسلامی و سایر نهادهای منطقه‌ای قرار گیرد.
همچنین، ملت‌های مسلمان باید از دولت‌های خود بخواهند که در برابر جنایات صهیونیست‌ها موضعی شفاف و قاطع اتخاذ کنند. فشار افکار عمومی می‌تواند دولت‌ها را وادار سازد که منافع کوتاه‌مدت اقتصادی یا وابستگی به قدرت‌های غربی را کنار گذاشته و در کنار ملت فلسطین و سایر کشورهای آسیب‌دیده بایستند. تجربه نشان داده هر جا که اراده مردمی با عزم سیاسی همراه شده، رژیم صهیونیستی عقب‌نشینی کرده است.
از منظر انقلاب اسلامی ایران، مبارزه با رژیم صهیونیستی بخشی جدایی‌ناپذیر از رسالت دینی و تاریخی امت اسلامی است. این مبارزه صرفاً دفاع از یک ملت مظلوم نیست، بلکه نشانهٔ ایمان واقعی به توحید است. اگر امروز جهان اسلام در برابر تجاوزات اسرائیل به قطر و تونس واکنش عملی نشان ندهد، فردا شاهد گسترش دامنه این حملات به دیگر سرزمین‌های اسلامی خواهد بود.
اکنون زمان آن رسیده است که کشورهای اسلامی، با عبور از اختلافات قومی و مذهبی، دست در دست یکدیگر دهند و جبهه‌ای واحد در برابر رژیم صهیونیستی تشکیل دهند. این وحدت نه تنها ضامن امنیت منطقه، بلکه زمینه‌ساز بیداری و عزت دوباره جهان اسلام خواهد بود.