بیژن نوباوه، نماینده مردم تهران در مجلس» در گفتگو با یک برنامه اینترنتی با موضوع چرا تحریم نتیجه ندارد؟ به ارائه صحبتهای خود پرداخت که سرفصل مطالب آن به شرح زیر میباشد:
باید سلاح هستهای داشته باشیم
برای دفاع از منافع جمهوری اسلامی ایران، لازم است از توان و قدرت برابر برخوردار باشیم. بدون شک، در صورت عدم توازن قدرت، قادر به حفظ منافع نود میلیون نفر از مردم کشورمان نخواهیم بود. اینجانب از بیست سال پیش این دیدگاه را مطرح کردهام که کشور ما باید به توان هستهای دست یابد. این توان نه برای اهداف تهاجمی، بلکه بهعنوان عاملی بازدارنده ضروری است. به عنوان مثال، در درگیری میان هند و پاکستان مشاهده میشود که منازعه ظرف سه روز پایان مییابد، زیرا طرفین به خوبی آگاهند که ادامه درگیری به نابودی هر دو کشور منجر خواهد شد. بنابراین، برای کشوری که مستقیماً در معرض تهدید قرار دارد و ممکن است مورد حمله قرار گیرد، بدون اینکه صدایی در جهان از آن بلند شود، دستیابی به قدرت هستهای امری ضروری است. اینجانب اطمینان دارم که تمامی ۲۹۰ نماینده مجلس شورای اسلامی به این موضوع توجه دارند. ممکن است برخی نمایندگان به دلایل خاصی، از جمله ملاحظات سیاسی یا خطی، در این خصوص تردید داشته باشند، اما اکثریت نمایندگان، همانگونه که جناب آقای دکتر سلیم نیز بهتر میدانند، در مجلس بر این باورند که بدون قدرت، سخن گفتن از دفاع از منافع ملی بیمعناست. همانگونه که رستم بدون شمشیر کارآیی ندارد، ما نیز بدون قدرت نمیتوانیم از منافع خود دفاع کنیم. در این راستا، لازم است ارتباط خود را با آژانس بینالمللی انرژی اتمی (NPT) قطع کنیم.
عراقچی در خفا مذاکره میکند
امروز عملکرد وزیر محترم امور خارجه کشورمان، همانند گذشته، تغییری به خود ندیده و حتی میتوان گفت که بهبود نیافته است. ایشان در حال انجام مذاکراتی پنهانی با آژانس بینالمللی انرژی اتمی و سایر طرفها هستند. از دیدگاه ما، دیگر چیزی به نام برجام وجود ندارد. ده سال پیش میبایست از این توافق خارج میشدیم و اگر این اقدام صورت گرفته بود، امروز با این مسائل مواجه نبودیم. اکنون بار دیگر بحثهایی درباره پنجم مهرماه مطرح شده است، اما این تاریخ چه اهمیتی دارد؟ مکانیسم ماشه (اسنپبک) آخرین ابزار طرف مقابل است و به نظر میرسد هر اقدامی که قصد انجام آن را دارند، با استفاده از این مکانیسم دنبال میکنند. مفهوم «وتو» در رأیگیریهای سازمان ملل متحد به معنای رأی منفی است که بهصورت قاطعانه مانع از تصویب یک قطعنامه یا تصمیم میشود. در واقع، وتو به این معناست که یکی از اعضای دائم شورای امنیت (با رأی منفی خود) میتواند تصمیم پیشنهادی را، حتی اگر اکثریت آرای مثبت را داشته باشد، باطل کند. اینجانب این موضوع را قبول ندارم و آن را مغایر با اصول عادلانه میدانم. به عنوان مثال، در مورد مکانیسم «اسنپبک» که علیه کشور ما به تصویب رسیده است، این مکانیسم بهگونهای طراحی شده که رأی مثبت برخی کشورها میتواند آن را فعال کند و رأی منفی ما عملاً تأثیری در جلوگیری از آن ندارد. این کشورها این حق را برای خود محفوظ نگه داشتهاند که هر زمان بخواهند، این مکانیسم را بازگردانند. چنین وضعیتی نشاندهنده تغییر ماهیت وتو و سوءاستفاده از آن است.
چطور ظریف، کلک اسنپبک را نفهمید؟ باید در دادگاه جواب بدهند
چگونه ممکن است یک دیپلمات، که ادعای تخصص و مهارت دارد، از چنین ترفندی آگاه نباشد؟ مقامات روسیه در همان زمان به صراحت اعلام کردند که این اقدام نوعی شیطنت است و نباید پذیرفته شود. حتی اکنون نیز روسها تأکید کردهاند که به مقامات ایرانی هشدار داده بودند که این کشورها در حال انجام اقدامات فریبکارانه هستند. این وضعیت به گونهای است که پس از گذشت ده سال، ما همچنان در معرض این محدودیتها و تهدیدات قرار داریم. این موضوع را نباید ساده انگاشت؛ در بسیاری از کشورها، مسائل کوچکتر از این بهعنوان خیانت مورد بررسی قرار میگیرند. این مسئولیت بر عهده افرادی نظیر آقای روحانی و دیگر مقامات مربوطه است که در برابر این مسائل پاسخگو باشند.
برنامهای چیده شده که ترامپ و پزشکیان دیدار کنند
تجربیات تاریخی نشان داده است که مذاکرات با کشورهای غربی، که همگی به نوعی در جنایات دخیل بودهاند، هیچگاه به نفع کشور ما نبوده است. این کشورها اساساً با تفکر لیبرالدموکراسی، که در حقیقت نوعی نظام ارباب-رعیتی است، نمیتوانند بپذیرند که کشوری مانند ایران، به تعبیر خودشان «جهان سومی» یا «در حال توسعه»، قدرت و توانمندی لازم برای رقابت با قدرتهای بزرگ جهانی را داشته باشد. از زمان پیروزی انقلاب اسلامی، دستاوردهای مذاکرات با غرب عملاً ناچیز بوده است. اینجانب بهعنوان یک خبرنگار، در دو مقطع حضور رؤسای جمهور ایران در آمریکا، یعنی در زمان جناب آقای خاتمی و جناب آقای احمدینژاد، شاهد بودم که چگونه رسان ههای غربی تلاش میکردند با تبلیغات گسترده، دیدارهای اتفاقی یا برنامهریزیشده، مانند دیدار آقای خاتمی با شخصیتی نظیر آقای کلینتون، را بهعنوان نشانهای از تسلیم ایران جلوه دهند. این اقدامات تنها به این دلیل انجام میشود که برای آنها پذیرش این واقعیت که ایران بهعنوان یک قدرت مستقل در برابر بزرگترین قدرتهای جهانی ایستاده، غیرقابلتحمل است. از اینرو، آنها با استفاده از دستگاه تبلیغاتی عظیم خود، که شامل صدها شبکه رسانهای است، تلاش میکنند اینگونه وانمود کنند که ایران در حال تسلیم شدن و مذاکره برای واگذاری منافع خود است. اینجانب تأکید میکنم که این نمایشها صرفاً ظاهر قضیه است. متأسفانه برخی جریانهای داخلی، از جمله اصلاحطلبان، در این مسیر همراهی کردهاند، اما خوشبختانه اکثریت مردم ایران، که به اصول منافع ملی پایبند هستند، این مسائل را بهخوبی درک میکنند. شواهد نشان میدهد که برنامهای طراحی شده تا در جریان سفر جناب آقای پزشکیان به آمریکا، برخی افراد با هدف مذاکره برای توقف کامل غنیسازی و تضعیف توان موشکی کشور وارد عمل شوند. این در حالی است که آمریکا بارها نشان داده که به هیچیک از تعهدات خود پایبند نیست و پس از هر مذاکره، با امضای توافقنامههایی نظیر برجام، صرفاً به دنبال تحمیل محدودیتهای جدید به ایران است. این چرخه باید متوقف شود و نباید اجازه داد که بار دیگر چنین توافقی، تحت عنوان «برجام بعدی»، به کشور تحمیل شود.