نمایشگاه توسعه به سبک قطر

عصرگاه سه‌شنبه رژیم‌صهیونیستی در راستای جنگ طلبی‌های پی در پی خویش به ساختمانی مسکونی که محل جلسه‌ی سران سیاسی حماس در پایتخت قطر بود حمله مستقیم کرد. این حمله تقریباً ۳ ماه پس از حمله به جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت. واکنش سیاستمداران و مردم جهان ولی به این دو حمله به کلی متفاوت بود. بعضی کشورهای اروپایی از جمله انگلیس که خود، سوخت‌رسانی به جنگنده‌های رژيم را بر عهده داشت، این حمله را محکوم کردند
ولی همین کشورها ۳ ماه پیش به جای محکومیت حمله به ایران و به شهادت رساندن فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای، از ایران تقاضای خویشتن داری و عدم پاسخ را داشتند و تنها راه‌حل را دیپلماسی می‌دانستند. دنیا با توجه به وعده صادق ۱ و ۲ از ایران انتظار پاسخ متقابل داشتند ولی حتی خود قطری‌ها هم انتظار پاسخ نظامی را ندارند. در حالی که ایران ۶ فرمانده را در لحظه حمله از دست داد ولی به فرماندهان نظامی قطر هیچ زخمی وارد نشد. جمهوری اسلامی ایران چند ساعت قبل از حمله رژیم‌صهیونیستی از این حمله با خبر بود ولی قطری‌ها از طرف آمریکا و پس از شنیده شدن صدای انفجار دوحه با خبر شدند.
عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. در دهه نود که قرار بود فلسفه “بدیم بره” جا بیافتد، آقایان ژاپن را الگو قرار می‌دادند و این چند تا گاو شیرده منطقه را توی سر ملت می زدند و خود تحقیری را در حد اعلا بالا می بردند. هر چه افراد دغدغه مند گفتند این کشورهایی که با آمریکا بستند و کل امنیت‌شان اجاره‌ای است در زمان تجاوز هیچگونه اجازه‌ای از خودشان برای دفاع ندارند و باید در قدرت نظامی به خودکفایی محض برسیم. ولی یکسری با جمله دنیای فردا دنیای گفتمان هاست نه موشک در حال تخریب قوای نظامی برای هر چه بیشتر امتیاز دادن در برجام بودند. خداراشکر رهبری مانع این کار شدند و الان نتیجه آن را می بینیم.
قطر از نظر این افراد الگویی کامل است. کشوری که نیروی نظامی از آمریکا وارد می‌کند. با رژیم‌صهیونیستی در صلح است. از فلسطین حمایت می‌کند. جام جهانی میزبانی می‌کند. تحریم‌ نیست. نفتش را می ‌فروشد و در آمریکا سرمایه‌گذاری می‌کند. خلاصه یک بچه مطیع و وابسته است. اما دیدیم موقع حمله دشمنِ آمریکا چطور از قطر دفاع شد و در زمان حمله‌ی دوست آمریکا چطور. مردم قطر این وابستگی محض را پذیرفتند ولی ایرانیان نمی‌توانند عدم استقلال را تاب بیاورند.
غرب حمله به قطر را محکوم می کند ولی ایران را به خویشتنداری دعوت می‌کند. چون می داند اگر ایران به رژیم حمله کند و صدای آزادگان باشد، جوانان کشورهای جنوب خلیج فارس قیام کرده تا از زیر سلطه حاکمان تن‌پرور و دست نشانده خارج شوند و از ظرفیت اسلام سیاسی برای پیشرفت و خودکفایی استفاده کنند.