توسط : گزارش؛ سعید جلیلی در صد و نوزدهمین جلسه حکمت سیاسی اسلام در قرآن:
انقلاب جامعه را رشد داد، تا آنجا که نوجوان نقش بیافریند. نقش آفرینی خود فرصت است. از نوجوان سیاسی باید استقبال کرد. نوجوان با نقش‌آفرینی هم رشد می‌دهد، هم رشد می‌کند. این جلسۀ 119 حکمت جلیلی بود. جلسۀ وظیفۀ سیاسی.
جلیلی از مسئلۀ وظیفۀ سیاسی آغاز کرد. مسئلۀ وظیفۀ سیاسی از پرسش‌های علوم سیاسی است؛ از ارسطو تا جان لاک، تا امروز. سوال از این که از چه زمانی وظیفۀ سیاسی متوجه انسان می‌شود. قرآن اشارات دقیقی در این باره دارد. یکی آنجا که در بحث یتاما می‌گوید وقتی به بلوغ رسیدند آنان را بیازمایید و اگر در نوجوانان احساس رشد کردید، هنگام نقش‌آفرینی اجتماعی او در اقتصاد است: « فَإِن آنَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِلَيهِم أَموالَهُم ۖ». قرآن حتی وقتی از یوسف و موسی یاد می‌کند نیز از فرارسیدن همین لحظۀ آغاز نقش‌آفرینی با فرمان و دانش می‌گوید: «وَلَمّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاستَوىٰ آتَيناهُ حُكمًا وَعِلمًا»
جلیلی به سید ناصر حسینی‌پور اشاره کرد که در جلسه نیز حضور داشت. فرصت نقش‌آفرینی نوجوان را در ارتقایی که انقلاب به جامعۀ ایران داد دیده‌ایم. چه آنگاه که 13 آبان 1357 را سربازان امام در گهواره‌های 13آبان1343 رقم زدند. چه آن «فهمیدۀ» سیزده ساله که امام ما او را «رهبر ما» نامید. چه آنگاه که «سرباز کوچک امام»، مهدی طحانیان، با آن مصاحبۀ تاریخی با خبرنگار هندی جهان را شوکه کرد، آن هم با آن پشت پردۀ هولناک. چه همین سید ناصر حسینی پور که در نقش یک سرباز به جبهه رفت ولی خدا مرحله به مرحله راه را به او گشود تا آنجا که با «پایی که جا ماند» از او یک رسانه ساخت.
تنها نوجوان نیست. هر سنی، فرصتی. قرآن از سن چهل سالگی نیز به عنوان نقطۀ عطف نقش‌آفرینی یاد می‌کند: «حَتّىٰ إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَربَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوزِعني أَن أَشكُرَ نِعمَتَكَ … وَأَن أَعمَلَ صالِحًا تَرضاهُ » بنگرید به مقام معظم رهبری که وقتی در 38 سالگی به ایرانشهر تبعید شد چگونه در نقش‌آفرینی، آن جا را مرکز جهان می‌دید، خدا نیز در عرض چهل سال او را به کانون نقش‌آفرینی جهانی رساند. الگوی رشد سیاسی با نقش‌آفرینی در اسلام همین است؛ به‌قول جلیلی، تکلیف اسلام مالایطاق نیست، در حد وسع است: «لا یکلف الله نفسا الا وسعها». اما خدا وسعت می‌بخشد «انا لموسعون». بلکه هدایت می‌کند. «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا».
مسئلۀ وظیفۀ سیاسی را دست کم نگیرید؛ حکمت نقش آفرینی و مسئولیت در برابر تکلیف در کانون طرح اسلام برای رشد و تعالی است. همین است که می‌گوییم از نوجوان سیاسی باید استقبال کرد، همین است که می‌گوییم نوجوان خود یک جهان فرصت است. فرصتی که با نقش آفرینی هم رشد می‌کند، هم رشد می‌دهد. این رشد و بلوغ، دستاورد انقلاب اسلامی برای جامعۀ ایران بود. 36000 شهید دانش آموز گواه این رشد و بلوغ است؛ تکلیف اداری نداشتند، داوطلبِ آگاهِ نقش‌آفرینی بودند. این نوجوان و جوان امروز هم هستند. برای این فرصت نقش آفرینی عرصه بیافرینید. وگرنه این فرصت می‌رود.
جلیلی گفت نوجوانان یک جهان فرصت هستند؛ این نگاه است که با فرصت نقش‌آفرینی، اتفاقا آنان را از بی‌راهه بازمی‌دارد. فرصت نوجوان صحبت از عمر یک ملت است. فرصت عمر اگر رفت فقط ضرر نکرده‌ایم، بلکه از اصل سرمایه خسران دیده‌ایم، مثل یخی که ذره ذره آب می‌شود. فقط «ده سال» نیست که «یک عمر است». برخی خیلی دست و دلبازانه فرصت‌ها را می‌سوزانند؛ ده‌ها سال از فرصت عمرها را می سوزانند، وقتی در اوج ثمردهی عمر نوجوان و جوان، آنان را از عرصۀ نقش‌آفرینی کنار می‌نهند، وقتی دست کم می‌گیرند، بلکه اصلا نمی بینند.
