پیرو نظر خفیف شدن حجاب در نگاه یک مرجع تقلید

آیت‌الله نوری همدانی اخیرا در پیامی به همایش سراسری کارمندان، دبیران و مدیران ستادهای امر به معروف و نهی از منکر با محوریت «هم‌افزایی سازمانی جهت احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر در سراسر کشور» تأکید کرد: امروز اگر واجبات الهی را همانند حجاب خفیف کردند نباید سکوت کرد.
در امتداد دغدغه مهم این مرجع تقلید انقلابی، سوالی که مطرح می شود این است که آیا آن گونه که ریاست جمهور مطرح کرده اند، پیگیری مسأله حجاب منجر به اختلافات مردم می شود؟ چه عاملی سبب شده حس شود که حجاب مورد کم توجهی و تخفیف واقع گردیده است؟
آنچه که مورد بررسی باید قرار بگیرد اینکه:
آیا مردم ما به حجاب بی علاقه اند؟ آیا پیگیری حجاب منجر به اختلافات اجتماعی می گردد؟
آیا زنان و مردان ایرانی که در طول تاریخ به ایمان به خدای واحد و حیا و خانواده مداری شناخته شده اند‌، در برابر پوشش فاقد مطالبه فرهنگی درونی هستند؟
بررسی فرهنگ ایرانی نشان می‌دهد، ما در برابر تهاجم بی حجابی که مولفه فرهنگ سلطه جوی غرب است، اتفاقا ضروریست به هویت ایرانی اسلامی خود پایبندتر باشیم‌. در شرایطی که به جز بحث دینی و فرهنگی ما دارای پشتوانه های فطری بشر برای این مهم هم هستیم.
اساسا، به نظر می رسد خود کم توجهی به حجاب، یک نوع از اراده را در چنین فضایی می طلبد که البته اراده دشمنان در این فضا جدی است اما باید دید در داخل چه فرایندی پیگیری می شود؟
کدام دو دستگی و افتراق؟
برخی علت توقف توجه به حجاب، را ایجاد دودستگی می دانند.
اما این در حالی هست که اگر مبنا هم فقط درصد جمعیتی باشد، اتفاقا با این مبنا باید نتایج دیگری گرفت.
اگر توجهی به بافت فرهنگی مردم ایران بکنیم، درصد مخالفان رها شدن عفاف و حجاب و حضور زنان در حالت بی حجاب و برهنگی های جدید، حداقل طبق نظر سنجی ها دو‌برابر موافقان آن هست.
نظر سنجی تیام که توسط پژوشکده باقرالعلوم انجام شد نشان می داد، حتی مخالفان اجرای قانون حجاب هم از برنامه های فرهنگی برای تبلیغ حجاب، با روش های محترمانه استقبال می کنند. در چنین شرایطی اتفاقا بی توجهی عامدانه به تبلیغ حجاب در لایه فرهنگی مثل رها شدگی کنونی فیلمهای سینما یا تعلل در ابلاغ قانون حجاب، منجر می شود عامه مردم از مسئولین نظام فاصله گرفته و مردم داردودستگی آسیب زننده تری شوند. چرا که در تعارض فرهنگ مطلوبیت عفاف و پوشش با رهاشدگی فعلی، مردم دریافتشان ناتوانی نظام درتحقق و پیگیری ارکان قانونی و هویتی کشور هست و این آثار مطلوبی به جا نخواهد گذاشت.
چرا مقوله پوشش برای مسئولین اولویت نیست؟
یکی از مقوله هایی که مدام مطرح می شود، عدم اولویت پرداختن به مقوله پوشش هست.
در اندیشه امام، این مقوله بیداری زنان برای عفاف و حجاب، فلسفه مهمی از انقلاب و دستاورد محوری انقلاب فهم میشود‌:
«اگر اين نهضت و انقلاب اسلامى هيچ نداشت جز اين تحولى که در بانوان و در جوانان ما پيدا شد، اين يک امرى بود که کافى بود براى کشور ما…
آن روز، بانوان اسلامى ما خجالت مى کشيدند که با لباس اسلامى و لباسى که در آن مراعات شده باشد ظاهر بشوند طبقات ضعيف هم اگر اين کار را مى کردند، خجالت مى کشيدند در بين قشرهاى فاسد و مرفه بروند، امروز امر به عکس است، آن اشخاصى که داراى آنطور کارهاى فاسد و آرايش فاسد و خودنماييهاى مفسد بودند، آنها احساس شرم مى کنند در بين شما.
اين تحول يک تحولى است که بالاترين تحول است در جامعه…»
برداشت مسئولین هم متاسفانه بعضا از مفهوم پوشش، یک مفهوم فردی و دارای تاثیرات فردی است، در حالیکه پوشش یک مسأله اجتماعی و دارای آثار خانوادگی و اجتماعی و نیز فردی است.
البته قاعدتا هزینه ای که دشمنان برای پیگیری این مطلب بدیهی، برای مسئولین و فعالان فرهنگی ایجاد می کنند، منجر شده علیرغم تصور عامه، در میدان چندان برای حجاب اقدامی شکل نگیرد و فشار رسانه ای به موضع نگرفتن اغلب مسئولین و یا حتی مواضعی در نقض این مقوله، ایجاد شود.
صحبتهای آقای باهنر به عنوان یک مدیر اصولگرا، بخشی از واقعیت تلخ تصور امروز مسيولین از ماجرای حجاب است. در هر حال همچنان، بین بدنه مردم مقوله پوشش و عفاف مقوله مهمی است که عدم تصمیم گیری برای توجه جدی به آن و در نتیجه تغییر ذایقه نسل جدید، برای انقلاب اسلامی یک مشکل مبنایی در ذهن انقلابیون ایجاد می کند.