گوشت قرمز همچنان جایگاهی حیاتی در سبد مصرفی خانوار ایرانی دارد. بهعنوان ارزشمندترین منبع پروتئین حیوانی و گیاهی، این ماده غذایی سرشار از اسیدهای آمینه ضروری است که در گوشت سفید یافت نمیشود. همچنین وجود آهن در گوشت قرمز آن را برای گروههای حساس مانند کودکان، زنان و جوانان به غذایی غیرقابل جایگزین تبدیل کرده است.
با وجود این اهمیت، وضعیت تولید و مصرف گوشت قرمز در ایران با ابهاماتی همراه است. آمار رسمی متفاوت است؛ معاونت امور دام میزان تولید را بیش از ۹۰۰ هزار تن اعلام میکند، در حالی که گزارش کشتارگاههای رسمی پایان سال ۱۴۰۳ رقم ۴۰۳ هزار تن را ثبت کرده است. این آمار البته کشتارهای غیررسمی در شهرستانها، روستاها و حتی کشتارهای خانگی را شامل نمیشود. بر اساس محاسبات غیررسمی، مصرف سرانه در کشور بین ۹ تا ۱۲ کیلوگرم در سال برآورد میشود. اما روند مصرف طی سالهای اخیر به دلیل افزایش قیمت تمامشده و کاهش قدرت خرید مردم، بهویژه پس از تغییر نرخ ارز ترجیحی از ۴۲۰۰ به ۱۱۲۰۰ تومان سیر نزولی داشته است.
شکاف قیمت دام و گوشت
بازار گوشت قرمز اما داستانی پیچیدهتر دارد. برخلاف انتظار، قیمت گوشت نه تنها از بازار دام زنده تبعیت نمیکند، بلکه روندی همواره افزایشی نشان میدهد. برای نمونه، طی دو تا سه ماه اخیر قیمت برههای نر از ۳۲۰-۳۳۰ هزار تومان به ۲۸۰-۲۹۰ هزار تومان کاهش یافته، اما بهای گوشت در بازار همچنان بالا رفته است. پدیدهای که سال گذشته نیز تکرار شد.
کارشناسان دلیل این تناقض را در چند عامل میدانند: کمبود و گرانی نهادهها در بازار سیاه، خشکسالی و در نتیجه عرضه بیش از حد دام به بازار. این عوامل بهطور همزمان موجب کاهش قیمت دام و افزایش هزینههای تولید شدهاند. پیشبینیها نشان میدهد در کوتاهمدت با کاهش جمعیت دامی، احتمال جهش قیمت دام زنده وجود دارد، اما در هر حال قیمت گوشت در بازار روند صعودی خود را حفظ خواهد کرد.
دیوار بلند موانع تولید
تولیدکنندگان گوشت قرمز با مجموعهای از موانع ساختاری و سیاستی روبرو هستند؛ از سیاستهای نابجای دولت و نفوذ شبکههای مافیایی در توزیع گرفته تا مشکلات ارزی، تأمین نهادهها، ناکارآمدی سامانه بازارگاه، محدودیتهای بانکی و مالکیت مراتع. تورم فزاینده و رشد هزینههای تولید، در کنار ممنوعیت صادرات دام زنده و عدم امکان عرضه مستقیم گوشت توسط دامداران، شرایط را برای تولیدکنندگان به مراتب دشوارتر کرده است. کاهش قدرت خرید مردم نیز مزید بر علت شده و انگیزه بهبود بهرهوری، بهویژه در بخش دام سبک، را تضعیف کرده است.
راهکارها؛ کوتاهمدت و میانمدت
کارشناسان معتقدند برای بهبود وضعیت، دولت و فعالان بازار باید مجموعهای از اقدامات فوری و بلندمدت را در دستور کار قرار دهند. در کوتاهمدت، ساماندهی توزیع نهادهها، حمایت بانکی و امکان عرضه مستقیم توسط تولیدکنندگان میتواند بخشی از مشکلات را کاهش دهد. در میانمدت اما اصلاح ساختار توزیع، تقویت قوانین حمایتی و بازنگری در سیاستهای ارزی و مالی باید دنبال شود؛ در غیر این صورت، روند افزایش قیمت و فشار بر مصرفکننده و تولیدکننده توأمان ادامه خواهد یافت.