نامه ۷ بسیج دانشجویی دانشگاههای تهران خطاب به وزیر محترم امورخارجه برای ایجاد جبهه دیپلماسی در جهت رهایی یمن از تحریم های نامشروع بین المللی
بسم الله الرحمن الرحيم؛ جناب آقای دکتر عراقچی؛ سلام علیکم
تصویب قطعنامه ۲۸۰۱ شورای امنیت که بار دیگر در آن رژیم تحریم های یمن ذیل سازوکار ۲۱۴۰ را تمدید کرد گرچه در ظاهر اقدامی فنی» معرفی میشود اما در واقعیت چیزی جز استمرار یک محاصره اقتصادی تمام عیار علیه ملتی مقاوم نیست؛ محاصره ای که سال هاست با لایه ای از واژگان بی طرفانه و دیوان سالارانه پوشانده شده، اما نقش آن در مسدود سازی راههای دسترسی مردم یمن به منابع ضروری حیات کاملا عیان است. این قطعنامه که با ابتکار انگلستان و رای مثبت ۱۳ عضو شورا و رای ممتنع چین و روسیه تصویب شد اگر چه ظاهرا محدودیت هایی علیه افراد» اعمال می کند اما در عمل همان سازوکاری است که شریان های بانکی تجاری و کمکهای بین المللی به یمن را تحت کنترل قرار میدهد و با ساختار تحریم های یک جانبه آمریکا هم افزایی پیدا می کند.
سال هاست که این رژیم تحریم ها همراه با بازگرداندن برچسبهای سیاسی و امنیتی علیه انصار الله، فضای تعامل با یمن را به حدی پر ریسک کرده که حتی کمک های بشر دوستانه سازمانهای بین المللی نیز متوقف یا محدود شده است. این وضعیت به گونه ای طراحی شده که هر گونه مبادله مالی، هر مسیر کمک رسانی و حتی هر پروژه عادی توسعه ای در هاله ای از تهدید حقوقی قرار گیرد. به بیان دیگر قطعنامه هایی نظیر ۲۸۰۱ ، نه صرفا یک سند حقوقی، بلکه ابزار حقوقی سازی محاصره اقتصادی یمن هستند؛ سازوکاری که نتیجه آن ایجاد گرسنگی ساختاری، تضعیف سیستم بهداشت و فروپاشی توان معیشتی مردم است.
شایان توجه آنکه همزمان با تمدید این تحریم ها، گزارش های رسمی سازمان ملل تصویر تلخ تری از ابعاد فاجعه ارائه می دهند.
بیش از نیمی از جمعیت کشور نیازمند کمک فوری اند؛ نرخ سوء تغذیه کودکان در برخی استانها به بالاترین سطح جهانی رسیده است؛ بیماری هایی چون و با دوباره شیوع یافته زیر ساخت آب، برق و درمانگاههای محلی در آستانه نابودی کامل قرار دارند. این وضعیت تنها نتیجه جنگ نیست؛ محصول ترکیب محاصره اقتصادی تحریم مالی، حملات هوایی و سکوت رسانه ای غرب است؛ ترکیبی که امروز شکل جدیدی از استعمار را رقم می زند؛ استعماری که نه با اشغال زمینی، بلکه با قطعنامه فشار مالی و روایت سازی صورت می گیرد.
در کنار این فشارها استمرار حملات آمریکا و رژیم صهیونیستی به صنعا، صعده، الحديده و مناطق ساحلی عملا تکمیل کننده استراتژی فشار حداکثری بر مردم یمن است. این حملات با ادعای «پاسخ به تهدید کشتی رانی صورت میگیرد؛ در حالی که بدون اشاره به اشغالگری و کشتار در غزه و بدون توجه به منطق مقاومت یمن در دفاع از مردم فلسطین تصویری گزینشی و تحریف شده ارائه می دهد. تلاش غرب برای جدا کردن رفتار یمن در دریای سرخ از زمینه اصلی یعنی تجاوز صهیونیستی و محاصره غزه بخشی از همان جنگ روایت هاست؛ جنگی که دیپلماسی انقلابی موظف است در آن با صراحت و منطق وارد شود.
در این راستا پیشنهادهای مشخص ما به شرح زیر است:
اولا:طرح رسمی رفع محاصره یمن باید از سوی ایران به عنوان ابتکاری دیپلماتیک ارائه شود.
ارائه پیش نویس قطعنامه رفع محاصره غذایی دارویی، حتی اگر رأی نیاورد دو کار کرد قطعی دارد.
ثبت صدای مردم مظلوم یمن در ساختار رسمی بین الملل» و «شکستن محاصره رسانه ای».
دوم:و ادار کردن کشورهای غربی به پاسخ گویی در برابر افکار عمومی جهان درباره مسئولیت شان در تشدید بحران انسانی ایران باید این ابتکار را با ائتلافی از کشورهای مستقل همراه کند تا وزن سیاسی آن افزایش یابد و مسیر طرح به یک عملیات رسانه ای حقوقی جهانی تبدیل شود.
دوما ابتکار «صلح بازسازی و پیوند مردمی ایران یمن» باید رسمی و عملیاتی شود.
یمن نباید فقط یک مسأله امنیتی تلقی شود؛ بلکه باید به کریدور فرهنگی اقتصادی میان دو ملت تبدیل گردد. همانگونه که به واسطه راهپیمایی اربعین عراق از حالت امنیتی در ذهن ملت خارج شد. این اقدام نه تنها به یمن کمک خواهد کرد، بلکه تصویر و نقش ایران در منطقه را نیز تقویت می کند.
سوما: تحریف غربی مسأله یمن باید به چالش کشیده شود. دیپلماسی انقلابی باید تاکید کند.
رفتار یمن در دریای سرخ بدون فهم محاصره غزه و تجاوز صهیونیستی قابل تحلیل نیست؛
بحران انسانی یمن محصول مستقیم تحریم ها و قطعنامه هایی است که غرب تولید و مدیریت می کند.
این خط گفتمانی باید در مجامع بین المللی نشست های منطقه ای و رسانه های جهانی تقویت شود.
جناب عالی بخوبی می دانید که یمن امروز یکی از بارزترین صحنه های تجلی «جبهه مستضعفان» است؛ جبهه ای که امام خمینی (ره) آن را معیار پایدار هویت انقلاب اسلامی دانست. ان شاء الله با تلاش همه ما فضای جهانی به سمت کاهش فشارها بریمن و پایداری دولت انقلابی یمن برود.
والسلام عليكم ورحمه الله

