دفاع گزینشی اصحاب وفاق

از انسجام ملی و سکوت در برابر دوگانه موشک و مردم
در حالی‌که ظریف با تکرار گزاره خطرناک «موشک مهم است اما مردم مهم‌ترند» بار دیگر برای پیشبرد اغراض برخی محافل خاص، یک پروژه دوگانه‌سازی را به بهای ذبح امنیت و منافع ملی کلید زده و دقیقاً همان انسجامی را هدف قرار داده که در دفاع مقدس دوازده‌روزه از عوامل اصلی شکست دشمن بود، رسانه‌های اصولگرای وفاق‌کرده با جریان غربگرا (از قدس و خراسان تا فرهیختگان و جوان) ترجیح داده‌اند در برابر این اظهارات او سکوت کنند؛ سکوتی قابل تأمل؛ به‌ویژه وقتی به یاد آوریم همین رسانه‌ها چندی پیش به جلیلی تاختند چون به دعوت روحانی برای مناظره پاسخ مثبت داد و خواست به توصیه رهبر انقلاب برای عبرت گرفتن از تجربه برجام عمل کند.
ظریف این روزها، به‌جای پاسخگویی در صف اول محکمه افکار عمومی درباره میراث خسارت‌بار برجام و مکانیزم ماشه، با همان لحن نخ‌نما و فریبنده همیشگی می‌کوشد امنیت را در برابر معیشت بنشاند؛ مسیری که پیش‌تر با شعار «هم چرخ سانتریفیوژ باید بچرخد هم چرخ زندگی مردم» در دهه سوخته نود پی گرفته شد؛ اما بعد از ده سال هم صنعت هسته‌ای آسیب‌های جدی دیده و هم تفکر غربگرایی چوب لای چرخ زندگی مردم قرار داده است. حالا همان جریان می‌خواهد یک مؤلفه حیاتی در بازدارندگی و امنیت‌آفرینی برای کشور یعنی توان موشکی را هم قربانی کند؛ در حالی که پر واضح است که اگر امنیت نباشد، نه اقتصادی می‌ماند و نه معیشتی؛ لذا این دوگانه‌سازی، نه ساده‌لوحانه، که مشکوک است.
پرسش اصلی اما متوجه آن رسانه‌هایی است که خود را اصولگرا و مدافع گفتمان انقلاب و رهبری می‌نامند؛ چرا همان‌طور که در برابر دروغ‌ها و سیاه‌نمایی‌های روحانی علیه جلیلی (که امروز عیار نقدهایش به برجام مشخص شده) سکوت کردند و تا جلیلی خواست تجربه عبرت‌آموز برجام را تبیین کند تا جلوی تکرار امثال آن را در آینده بگیرد، به او تاختند، امروز نیز در برابر اظهارات ضد انسجام ظریف سکوت کرده‌اند؟ اظهاراتی که هم گروه‌های فکری مختلف مردم را روبه‌روی هم قرار می‌دهد و هم علیه مدافعان وطن در شرایط ملتهب منطقه فضاسازی می‌کند.
این یک بام و دو هوا در موضع‌گیری این شائبه را به ذهن متبادر می‌سازد که اساساً نه اصول اهمیت خاصی برای این دست رسانه‌ها دارد و نه انسجام؛ زیرا آن‌ها تنها جایی ورود کردند که احساس کردند اگر روحانی و ظریف به‌عنوان عاملین اصلی برجام در سیبل افکار عمومی قرار گیرند، در صف دوم این محکمه، نوبت به خودشان می‌رسد که برای به ثمر رسیدن این توافق در سال ۱۳۹۴ وفاق جانانه‌ای با این جریان کرده بودند و اکنون تلاش می‌کنند با سکوت، از بازخوانی این مسئولیت و داوری افکار عمومی شانه خالی کنند و به همین منوال و با مماشات با این جریان، با برجام‌های دو، سه و … که در گفته‌های ظریف و هم‌فکرانش نه مستتر، که عیان است نیز همراهی کنند.