ماجرای CFT؛ از مجمع تا مجلس، حیرت‌انگیز و شوک آور

در یکی از حساس‌ترین مقاطع ماه‌های اخیر، زمانی که انتظار می‌رفت سدی مستحکم در برابر معاهدات استعماری FATF ساخته شود، زنجیره‌ای از اقدامات هماهنگ، غیبت‌های معنادار و مدیریت سوال‌برانگیز صحن، منجر به ارسال سیگنال وادادگی به دشمن شد.
پرونده تصویب CFT و پالرمو و تلاش برای خنثی‌سازی واکنش مجلس به آن، سناریویی چندلایه‌ای را برای این عقب‌نشینی آشکار می‌سازد. نقطه آغاز این تراژدی، جلسات سرنوشت‌ساز مجمع تشخیص مصلحت نظام در رابطه با پالرمو بود؛ جایی که حضور رئیس قوه مقننه برای انتقال نظر مجلس، یک وظیفه ذاتی محسوب می‌شد اما رئیس مجلس به گفته رسانه رسمی وی در این جلسه غایب بود.
با این غیبت فاجعه در روز رأی‌گیری نهایی CFT تکمیل شد؛ روزی که سرنوشت معاهده به یک رأی گره خورده بود، رئیس مجلس در «سفر استانی از پیش تعیین‌شده» حضور داشت! این غیبت معنادار، که در بزنگاه‌های دیگر نظیر طرح صیانت از فضای مجازی نیز تکرار شده است، وزنه را به نفع موافقان CFT سنگین کرد و خسارت تصویب آن را بر کشور تحمیل نمود.
پس از آنکه CFT با غیبت رئیس مجلس از سد مجمع عبور کرد، پروژه خنثی‌سازی به صحن مجلس منتقل شد. جمعی از نمایندگان انقلابی طرحی دوفوریتی برای «الزام دولت به خودداری از تحویل اسناد پذیرش CFT» را به هیئت رئیسه تقدیم کردند، اما این آخرین خاکریز نیز با یک عملیات هماهنگ فرو ریخت. در اقدامی باورنکردنی، ۷۳ نماینده که اغلب آنها در حلقه نزدیکان رئیس مجلس قرار دارند (چهره‌هایی نظیر حسن قشقاوی، فداحسین مالکی، علیرضا منادی سفیدان، احمد نادری، سارا فلاحی، سید شمس‌الدین حسینی و حمیدرضا حاجی‌بابائی)، به علاوه شخص محمد باقر قالیباف به دوفوریت این طرح حیاتی رأی مخالف دادند. این رأی هماهنگ، باعث شد طرح با اختلاف ناچیز ۹ رأی، از دستور کار فوری خارج شود. اما این پایان ماجرا نبود؛ در اقدامی بی‌سابقه و سوال‌برانگیز که با فریاد و اعتراض نمایندگان منتقد همراه شد، محمدباقر قالیباف برخلاف عرف مجلس، از به رأی گذاشتن «یک فوریت» طرح نیز امتناع کرد و عملاً آن را از حیز انتفاع ساقط نمود. تیر خلاص این پروژه، ابلاغ بسیار سریع قانون توسط شخص رئیس مجلس بود که آخرین امیدها برای جلوگیری از اجرای آن را از بین برد.
🔹زنجیره این اقدامات، از غیبت در مجمع تا مدیریت صحن، یک الگوی ثابت را به نمایش می‌گذارد: اتخاذ مواضع مبهم، غیبت در لحظات کلیدی رأی‌گیری (CFT، صیانت، لایحه عفاف و حجاب)، و استفاده از ظرفیت‌های هیئت رئیسه برای به شکست کشاندن طرح‌های مخالف جریان مدنظر. این کنشگری دوگانه، که در ظاهر ژست مخالفت می‌گیرد اما در عمل، مسیر را برای طرف مقابل هموار می‌کند، خیانتی آشکار به اعتماد مردم است. تاریخ قضاوت خواهد کرد که چه کسانی بزرگترین خدمت را به پروژه فشار حداکثری دشمن کردند؛ اقدامی که نتیجه آن، تحمیل خسارت محض به منافع ملی ایران است.