عقب نشینی ترامپ در برابر چین

پنجشنبه گذشته برای اولین بار بعد از ۲۰۱۹ ترامپ با شی دیدار کرد. خروجی این دیدار یک ساعت و چهل دقیقه را می‌توان عقب نشینی ترامپ در برابر چین دانست. هرچند مانند همیشه ترامپ در روایت خودش این دیدار را خیلی موفقیت آمیز خوانده است، اما تحلیل‌گران بین‌الملل نظری متفاوت دارند. آنها این تفاهم را یک «توافق جزیی» و یا «عقب نشینی جزیی» نامیدند. این دیدار نشانه‌ای خوب از تضعیف آمریکا و نظم آمریکایی است.
دیدار ترامپ و شی خیلی کوتاه‌تر از آن چیزی بود که توقعش می‌رفت. ترامپ قبلا گفته بود که شاید حدود ۴ ساعت این دیدار طول بکشد اما آنچه که در واقعیت رخ داد یک سوم آن بود. نتایج این دیدار هم نشان می‌دهد که نمی‌توان از یک توافق جدی و پایدار صحبت کرد. مجموعه‌ای از عقب‌نشینی‌ها که البته موقت است و هنوز جزییات آن نیز مشخص نیست.
آنچه که از مفاد تفاهم‌های حاصل شده منتشر شده است نشان می‌دهد که ترامپ گام به گام از اقدامات تهاجمی خود در برابر چین عقب نشینی کرده است بدون آنکه بتواند امتیازی بیشتر آن چیزی که چین در مقابل این اقدامات انجام داده است، به دست آورد.
آمریکا تعرفه‌های وضع شده علیه چین به بهانه قاچاق فنتانیل را نصف می‌کند و از ۲۰ درصد به ده درصد کاهش می‌دهد. در مقابل چین قول داده است تلاش خود برای مقابله با قاچاق فنتانیل را افزایش دهد. همچنین آمریکا ۲۴ درصد تعرفه متقابل که در جنگ تجاری علیه چین اعمال کرده است را برای یک سال متوقف می‌کند و در مقابل چین هم محدودیت‌های متقابل اعمال شده را متوقف می‌کند و خرید سویا از آمریکا را از سر می‌گیرد.
آمریکا اجرای قانون ۵۰ درصد شرکت‌های تابعه را علیه چین متوقف می‌کند و در مقابل چین محدودیت‌های کنترل صادراتی را روی ۵ مورد از مواد کمیاب را متوقف می‌کند اما روی ۷ مورد دیگر برقرار است.
آمریکا محدودیت‌های مرتبط با بخش ۳۰۱ قانون تجارت خود را متوقف می‌کند. این محدودیت‌ها درباره کشتی‌های چینی اعمال می‌شد. چین هم در مقابل اقدامات متقابل خود دربرابر کشتی‌های آمریکایی را متوقف می‌کند.
ترامپ به دیوار سخت و سفت چین برخورد کرد و حالا از بخش مهمی از اقداماتش که با ادعای افزایش منافع آمریکا و در راستای قدرت مند کردن مجدد آمریکا انجام داده بود، عقب نشینی کرده بدون آنکه امتیازهایی بیشتر از آنچه که چین به عنوان اقدام متقابل انجام داده بود، به دست آورد.
در این مواجهه چین خودش را در جایگاه یک قدرت همسان با آمریکا و دارای قدرت یکسان نشاند و این توافق نیز بر این واقعیت صحه گذاشت. این نشانه‌ای از تغییر نظم و لحظه بزنگاهی در نظام بین‌الملل است.