پیروزی ممدانی و افول ترامپیسم

زهران ممدانی، مهاجر مسلمان، متولد اوگاندا، بزرگ‌شده‌ی آفریقای جنوبی و سوسیال دموکراتی 34ساله، شهردارنیویورک، پایتخت اقتصادی آمریکا شد؛ رخدادی که مهر تاییدی زد بر نظرسنجی‌ها پیرامون افول جدی محبوبیت ترامپ، خصوصا در سایه سیاست‌های ضدمهاجرتی؛ و نشانه‌هایی جدی داشت از پایان لیبرالیسم با استقبال نیویورکی‌ها از وعده‌های اقتصادی شهردار جدید و انقضای دموکراسی با تهدید ترامپ علیه حامیان او؛ کسی که در پرجمعیت‌ترین شهر یهودی‌نشین دنیا (خارج از فلسطین اشغالی) با شعارهای ضدصهیونیستی رای اول را کسب کرد و سکانس جدیدی از نقطه تاریخی و بزنگاهی جهان فعلی را به نمایش گذاشت.
ممدانی از ابتدای کمپین‌های تبلیغاتی خود از فلسطین حمایت و نسل‌کشی اسرائیل را محکوم کرده و خواستار پایان اشغالگری این رژیم شده بود. گفتنی است او بخشی از کودکی‌اش را در آفریقای جنوبی و در آپارتاید حاکم بر زادگاهش گذرانده بود. او هم‌چنین ادعا کرده بود که اگر نتانیاهو به نیویورک بیاید، او را دستگیر خواهد کرد؛ که البته باید دید حالا و پس از پیروزی در انتخابات آیا توانایی عمل به این وعده را خواهد داشت یا خیر؛ آن هم در شهری که حدود دو میلیون از جمعیت 8ونیم میلیون نفری آن یهودی‌اند و لابی‌های صهیونیسم به شدت فعال.
شهردار جدید نیویورک که هفت سالگی از کیپ‌تاون آفریقای جنوبی به آمریکا سفر کرد، پیش از ورود به سیاست، مشاور املاک بود و در کلاب‌های شبانه نیویورک می‌رقصید و رپ می‌کرد؛ حالا ادعا می‌کند یک مسلمان شیعه است و از بابت این عنوان در کنار سوسیال بودن و دموکرات بودن، نیازی به عذرخواهی نمی‌بیند. و پس از پیروزی گفت: «ما با یهودستیزی و اسلام‌هراسی در شهر نیویورک مبارزه خواهیم کرد».
این که او در بزرگترین کلونی یهودیان دنیا در خارج از مرزهای فلسطین اشغالی با شعارهای حمایت از فلسطین و محکومیت صهیونیسم رای اول را کسب می‌کند، نشان از تحولی بزرگ دارد که در زیر پوست بزرگترین حامی رژیم کودک‌کش در حال وقوع است؛ نظرسنجی NBC نشان می‌دهد نیویورکی‌های زیر 45سال با اختلاف 45درصدی او را بر کومو، رقیب هم‌حزبی و دموکراتش ترجیح داده‌اند. در حالی که بالای 45ساله‎ها با اختلاف 10درصدی، کومو را برگزیدند. آمار معناداری که از ضدصهیونیسم بودن نسل زد آمریکایی حکایت می‌کند.
با این که رسانه‌ها و مقامات صهیونیست از پیروزی ممدانی ابراز نگرانی کرده‌اند، شهردار جدید نیویورک اما، علی‌رغم حمایت از فلسطینیان، مواضع تندی علیه حماس داشته و این گروه مقاومت فلسطینی را تروریست خطاب کرده است؛ موضوعی که نشان می‌دهد از سیستم و فیلترهای انتخاباتی آمریکا، نباید انتظار داشت که فردی خارج از چارچوب‌های مشخص بیرون بیاید؛ و این گزاره تقویت می‌شود که مواضع حمایتی او از فلسطین، ممکن است تنها وعده‌هایی هوشمندانه برای کسب رای از نیویورکی‌های حامی غزه بوده باشد.
از طرفی، ترامپ به قدرت رسیدن یک مهاجر که انگیزه‌های فراوان برای انتقام‌جویی علیه او وسیاست‌های بی‌رحمانه‌اش درباره مهاجران داشت را از ابتدا به عنوان یک خطر بالقوه شناسایی کرده بود، فلذا دست به کار شد؛ حملات مکرری علیه او در شبکه‌های اجتماعی انجام داد و تهدید کرد در صورت پیروزی او، بودجه نیویورک را قطع می‌کند و در صورت لزوم از گارد ملی استفاده خواهد کرد. کار تا جایی پیش رفت که رئیس‌جمهور آمریکا با صرف نظر کردن از حمایت از سلیوا، نامزد جمهوری‌خواه و هم‌حزبی، به علت فاصله زیاد از دو رقیب دموکراتش، از آندرو کومو، یک نامزد دموکرات اعلام حمایت کرد و گفت رای به سلیوا عملا به نفع ممدانی است! اما هیچ کدام از این اقدامات کارگر نیفتاد.
پیروزی ممدانی، علی‌رغم حمایت ترامپ و شهردار قبلی نیویورک از رقیبش کومو، اتفاق افتاد؛ موفقیت او که مواضع تندی علیه ترامپ می‌گرفت، مهر تاییدی زد بر آمار موسسه ریل‌کلرپالتیکس که با انتشار میانگینی از تمام نظرسنجی‌های آمریکا با گرایشات سیاسی متفاوت، محبوبیت ترامپ را 43% نشان داد؛ و این یعنی ترامپ در بین روسای جمهور 70 سال اخیر، کمترین میزان تایید عملکرد را از جانب مردم دارد؛ حالا کسی که ژست منجی برای تمام کشورهای دنیا می‌گیرد، روز به روز در میان مردم خودش بیشتر افول می‌کند و دولتش که با عبور از مرز 35روز تعطیلی، رکورد تعطیلی را شکسته، طبق برآودها در این مدت بیش از 16میلیارد دلار ضرر به اقتصاد آمریکا وارد آورده است.
اولین شهردار مسلمان نیویورک با وعده‌هایی چون اصلاح اجاره‌ها، گسترش حمل و نقل رایگان، ایجاد فرشگاه‌های شهری برای عرضه کالاها به قیمت عمده‌فروشی و مراقبت رایگان از کودکان تا 5سالگی به قدرت رسید؛ اتفاقی که نشانی جدی از پایان لیبرالیسم در نقطه تلاقی پول و قدرت و نفوذ در آمریکا و کشور مهد این ایدئولوژی داشت؛ تا جایی که ترامپ او را کمونیست خواند که البته خود او با اقداماتی چون وضع تعرفه‌ها درست خلاف لیبرالیسم اقتصادی حرکت می‌کند؛ و از سوی دیگر استقبال مردم بزرگ‌ترین شهر آمریکا از وعده‌هایی این چنینی اقتصادی، بر خلاف تحریفات رسانه‌ای، حکایت از حقیقت فشار اقتصادی بر زندگی آن‌ها، تحت حکومت سرمایه‌دارانی چون ترامپ دارد. همان‌طور که ممدانی در سخنرانی خود «میلیاردرهای فرار مالیاتی» را «ترامپ‌های شهر» توصیف کرده بود.
در مدت مبارزات انتخاباتی ممدانی، ترامپ با تهدید نیویورکی‌ها به قطع بودجه و ماسک با نپذیرفتن نتیجه انتخابات و ادعای تقلب نشان دادند که تنها پوسته‌ای از ادعای پرسروصدای دموکراسی در این کشور باقیست. حالا کسی در قلب آمریکا به قدرت رسیده که ضدیت صد در صدی با ترامپ دارد و کمپین تخریبی ترامپ را شکست داده و خدشه جدی به خوی پادشاهی او و تک‌صدایی در آمریکا وارد کرده و به نظر می‌رسد خون جدیدی نیز در رگ‌های جنبش‌های میلیونی «نه به پادشاه» تزریق کرده است. اکنون او پس از پیروزی، مستقیما ترامپ را خطاب قرار داده و تهدید می‌کند: «همان شهری که تو را از دل خود بیرون داد، اکنون به تمام کشور نشان خواهد داد که چگونه باید تو را شکست داد. برای رسیدن به هرکدام از ما، باید از همه ما بگذری».